Gestorven zielen
 

Gestorven zielen

Gestorven zielen
in een donker glas
vol storm
en water

En wat later
verdwijnen ze
als sneeuw
voor de te hete zon

Welke weg ze volgen
en welk pad ik ook ga
ze kruisen elkaar
onze wegen

We komen elkaar tegen
de gestorven zielen
in donker glas
en ik...

Beetje cliché-metafoor, dat glas water, jammer.

PS: Over je sig, 'sterven' is niet een paar seconden, duurt een heel leven. Als het over iemand doden gaat, dan misschien wel.

ik heb eigenlijk vrij bewust gekozen voor de storm in het glas water :) > net als verdwijnen als sneeuw voor de zon en het kruisen van de wegen; het leek me wel eens leuk om een gedicht te schrijven waar hele bekende gezegden in verwerkt waren...

ps; over mn sig; het moment van het eigenlijke sterven, de laatste adem uitblazen duurt uiteindelijk wel maar een paar seconden, hoe lang je ook naar dat moment toe werkt :) (zo zie ik het iig)

Als sneeuw voor de zon verdwijnen?

dat ken je toch wel mag ik hopen??

Ja, dat is een gezegde. :p

Gedicht is goed, de gezegden heb je goed verwerkt, maar ik vind het jammer dat het zo toch een soort van cliché-gedicht wordt. Maar... het is zeker niet slecht!

snap wat je bedoelt met cliché gedicht... maar soms zit je hoofd vol cliché's die ene uitweg zoeken :)

verder, dank je :)

Ja, dat is zeker waar. Het is ook niet erg, een cliché heet niet voor niets een cliché.

Ik vind het eigenlijk een heel orginieel gedicht haha. (echt waar, kvind ut eerlijk gezegd geen cliche :)). in de derde strofe vind ik zelf mooier: onze wegen, kruisen elkaar ipv ze kruisen elkaar, onze wegen. maarja ksnap wel; dan klopt de vorm niet meer, je opbouw van strofes is toch opzettelijk zo:
------------------
-------------
---------
-----
dat vind ik wel heel leuk gedaan moet ik zeggen (y).