De waarde van liefde, iets cultureels?
 

Ik vroeg me af, of de waarde die wij over het algemeen aan liefde(en dan heb ik het alleen over liefde in de zin van verliefd zijn op een partner)hechten niet overdreven is. Bezit een uitspraak als "alles mag in tijden van liefde en oorlog" wel een kern van waarheid? Hier in mijn omgeving zie ik dat als mensen verliefd zijn op een ander, dat ze daar alles voor over hebben. Maar ik zie ook dat de ouders van een vriendin van mij aan elkaar uitgehuwelijkt waren en nu al ruim vijfentwintig jaar gelukkig getrouwd zijn, terwijl ze elkaar in eerste instantie niet zagen zitten. Is de waarde die aan het begrip liefde gehecht wordt slechts iets cultureels? Of is het echt een heel belangrijk gevoel?

Ik vraag het me af...

iets cultureels. in heel veel andere culturen is de waarde die men aan liefde hecht vrijwel nihil, kijk maar naar alle landen waar je een vrouw kan kopen. ik denk niet dat daar veel over te discussieren valt, dat is nou eenmaal zo.

Ik begrijp dat het per cultuur verschilt, maar ik vraag me af waarom. Het gevoel is toch bij iedereen ongeveer hetzelfde?

En misschien valt er inderdaad niet veel te discussieren, maar ik vroeg me af waarom mensen geen waarde hechten aan dat gevoel en ik hoopte dat er heel misschien iets uit zou kunnen komen over waarom liefde belangrijk of onbelangrijk zou zijn. Dat zou ik wel interessant vinden.

het is maar wat je geleerd wordt als je kind bent. als je constant met geweld kort gehouden wordt, dan laat je het wel uit je hoofd om veel waarde te hechten aan een gevoel wat als gevaarlijk/onwenselijk beschouwd wordt

Een zeker onbestemd gevoel van affectie en liefde is denk ik van alle tijden en alle culturen, want het is gewoon inherent aan het mens-zijn. Iedereen kan het hormonale verschijnsel overkomen wat verliefdheid heet. Ga je het echter scherper inkaderen en meer toespitsen op wat het voor dat individu betekent, dan ontkom je niet aan de conclusie dat cultuur heel erg veel invloed heeft.

Ik denk dat liefde een belangrik gevoel is, er zijn toch ook meerdere soorten van liefde(4 soorten toch?)? Misschien verschilt het per cultuur ietsje maar volgens mij komt het in grote lijnen overeen.

Ik hoorde iemand gister zeggen: alle dingen die wij doen komen voort uit een vorm van liefde en iedereen heeft er in een bepaalde mate behoeft aan. Dat is dan toch eigenlijk wel een iets heel belangrijks hè!
En ik ben er eens over gaan nadenken, het klopt!
Dus liefde is niet cultureel, wel de manier van het tot uitdrukking brengen van liefde!

niks aan te toe voegen.

Ik denk dat dat wel klopt. Maar mag ik dan een andere vraag stellen, ook voor de andere mensen op dit forum: waarom hecht je veel of weinig waarde aan liefde? Omdat het zo'n extreem gevoel is?

omdat liefde, affectie en vriendschap over algemeen het belangrijkste is van alles. Denk ik. (misschien is onderdak en eten belangrijker maar dat doet er nie zo toe wat precies belangrijker is.)

Liefde is heel belangrijk, en dan doel ik nu op het partnerschap.
De mens is niet gemaakt om alleen te leven, hij heeft een partner nodig. De liefde tussen man en vrouw is iets dat niet te evenaren is.

*kuch*

Andere mensen in andere culturen hechten meer waarde aan respect dan aan liefde. Mijn vraag is: Waarom hechten mensen zo'n enorm vrschil aan waarde aan een gevoel? Waar komt dat door? Voor ons is het praktisch van levensbelang, en voor een ander is het iets wat simpelweg genegeerd wordt, hoe kan er zo'n cultuurvrschil zijn?

Ik denk dat liefde voor eidereen een andere inhoud heeft. (Het woord)Wanneer iemand zich aangetrokken voelt tot iets/iemand wordt dat vaak liefde genoemd. Omdat de mens vooruitstrevend is zal bijna iedereen daarom wel liefde ervaren. Ik denk dat liefde een emotie is die door onze zintuigen word gecrieerd, net als andere emoties. Ik geloof wel in iets hogers op psychisch en ziels niveau, maar ik denk dat het woord liefde daar eigenlijk niet van toepassing is. Ik denk meer dat dat een samenhorigheid is. Door ergens aan te gaan hechten door je situatie te aanvaarden(zoals mensen die uitgehuuwd zijn) kun je ook een verlangen (liefde?) voelen. Verliefdheid daarintegen ontstaat op een korter moment waarbij je vaak valt voor een beeld jou idee, en hier worden mensen op een gegeven moment vaak in teleurgesteld of het beeld voldoet niet meer, maar dat hoeft natuurlijk niet. Omdat mensen vooral in het westen zo snel veranderen is de kans oko groter dat mensen iets anders willen omdat hun parten niet zo ontwikkeld als zij nodig hebben. Maar ik denk dat het een tekortkoming is om liefde alleen maar in een relatie tussen twee mensen te zien.

Misschien kun je een uitleg geven van het woord liefde? (In je ogen, of hoe je dat hier bedoelt?) Door die vele vragen heb je het thema wel heel breed gemaakt.. Wat is nou de kern?

Met liefde bedoel ik in dit topic de liefde voor een partner, het verlangen, de behoefte aan een ander. Ik heb me hier een lange tijd tegen verzet, maar ik merk dat dat heel moeilijk gaat, bijna onmogelijk als die andere persoon een deel van je leven blijft. Maar voor anderen, bijvoorbeeld mensen die uitgehuwelijkt zijn, is dat helemaal niet zo lastig, kost bijna helemaal geen moeite. Ik vraag me af hoe er zo'n groot verschil kan ontstaan over het omgaan met dat gevoel terwijl het toch bij iedereen ongeveer hetzelfde zou voelen. Dat is de kern. Dat de waarde die aan liefde gehecht wordt per cultuur verschilt, dat staat ongeveer wel vast, maar ik vraag me af hoe dat kan.

Ik hoop dat ik het zo iets duidelijker heb gemaakt, anders mag je gerust meer vragen stellen, maar ik heb nu niet zo heel veel tijd :) .