hoeft het voor hem niet meer?
 

Een paar jaar geleden al, heb ik verkering gehad met een jongen van (toen) 18. Ik was 13. Beide waren we heel erg verliefd, maar mijn ouders waren er zo op tegen (begrijpelijk) dat het toch stukliep. De gevoelens bleven.

Nu heeft hij vorige maand een punt gezet achter een relatie van 1½ jaar. Wij hebben in die tijd eigenlijk helemaal geen contact meer met elkaar gehad. Om de stomme reden dat ik eigenlijk voor haar, vond zij, te bedreigend was. Doordat het uitgegaan was tussen die twee, kreeg ik drie weken geleden een smsje van hem of we toch niet een keer bij konden kletsen enzo.
Het was heel gezellig, veel gepraat en ´s avonds nog ff naar de kroeg geweest. Maar, er kwam ook bij beide weer teveel terug eigenlijk. De tweede avond ging het al mis, hebben toen we weer uit de kroeg kwamen de rest van de avond zitten zoenen.
Toen waren we het er toch wel over eens dat we wel een beetje rustig aan moesten doen, mocht het misschien wat worden.
De dagen die volgden zagen we elkaar eigenlijk elke dag. Mijn ouders zijn er inmiddels al van overtuigd dat we wat hebben. Nu zijn het zijn ouders die moeilijk doen. Oftewel, ze verbieden het. We mogen elkaar gerust blijven zien, als het maar vriendschappelijk blijft. Hij moet maar iemand van zijn eigen leeftijd zoeken. Hij is nu 20, ik volgende maand 16.

We hebben er heel veel over gesproken de afgelopen week. Dat we dat dan maar moesten proberen, om het nog maar uit te stellen. Als het na 2½ er nog steeds is, waarom dan niet ook nog over 2 jaar, als ik dan 18 ben?

Maar ik kan gewoon niet mijn gevoelens uitschakelen. Ik ben bang dat het op het moment voor mij alles of niets moet zijn. Ben nog banger eigenlijk dat het op niets uit zal lopen. Als het dat al niet is.

Afgelopen woensdag zou ie nog even bij me langskomen. Hij had hard gewerkt die avond, maar we gingen toch nog ff naar de kroeg. Beide heel weinig gepraat. Hij heeft me toen al vroeg thuis afgezet en is zelf gelijk naar huis gegaan. Om een of andere reden heb ik het gevoel dat ik het toen verpest heb ofzo. Hij smst zo goed als niet meer terug, en toen ik em vanmiddag vroeg of ie vanavond misschien nog langs kwam, kon dat niet ''hij had met iemand anders afgesproken''.

Ik zit nu alleen maar te twijfelen. Houdt ie nu zoveel afstand omdat ie zo over zn ouders inzit, hoeft ie me niet meer, heeft ie al een ander, is het leeftijdsverschil echt te groot?
Er zijn in die drie weken wel meer dingen gebeurd, dat we het niet meer bij netjes naast elkaar op de konden houden. Heeft ie me gebruikt?

Het is een hele lap tekst, hoop dat er iemand is die de tijd wil nemen om het te lezen. Misschien dat je er wat van herkend, of me advies kan geven? :confused:

Denk dat hij bang is om de relatie aan te gaan, hij geeft wel om je, maar hij heeft geen zin in het gezeik van jouwn ouders of de zijne, leeftijdsverschil is dus t probleem voor hem denk ik.

Ik weet het zelf niet helemaal meer, wat ik zou willen, maar, als ie helemaal niks meer van zich laat horen, kan er ook niks van die vriendschap terecht komen, wat hem het beste leek..

Dat lijkt me ook kut, als je niks hoort, ik ken het gevoel, je hebt geen zekerheid over alles...
Bel hem op of ga naar hem toe en vraag hem om uitleg, dat helpt wel...

'Vriendschap na liefde' klinkt heel erg mooi, maar in mijn ogen is dat bijna niet te realiseren, vooral als je eigenlijk nog iets voor elkaar voelt en de relatie door invloed van buitenaf (ouders, school) min of meer gedwongen is stopgezet.

Ik denk niet dat hij je gebruikt heeft, maar dat hij zelf ook nogal in de knoei zit met zijn gevoelens. Het leeftijdverschil is er en soms levert dat problemen op en soms niet. Het feit dat nu zijn eigen ouders het afkeuren zal ook niet echt een stimulans zijn en ik denk dat hij voor zichzelf nog niet helemaal weet of hij wel door wil gaan of niet.

Ouders zijn voor de meeste mensen erg belangrijk. Ik denk dat zij de grote factor in dit verhaal zijn. Hij wil graag dat zij achter de relatie staan die hij heeft en als dat niet zo is, dan gaat voor hem ook de lol eraf.
Bel hem eens op en vraag eens of jullie een goed gesprek kunnen houden. Praat erover wat jullie voor elkaar voelen, hoe jullie het aan gaan pakken, waarom hij ineens zo weinig van zich laat horen, enz enz...
Succes!

is heel goed mogelijk, ik ben met 2 van mijn exen nog heel goed bevriend....

@ dawnie, ik snap dat het leeftijdverschil een blokkade kan zijn... maar dat hoeft niet altijd, ik heb op mijn 12e een vriendje van 16 gehad, op mijn 13e een van 17 en nou heb ik weer een vriendje van 17 (Warsocket dus :D)... en dat gaat ook heel goed.

ik denk dat hij nou niets laat weten omdat hij eerst zijn gevoelens voor jou wil laten minderen, als hij echt nog bevriend met je wil zijn, laat hij dat echt wel weten....

SUCCES ERMEE!!!

Idd, alle mensen hier zitten nu toch ook maar te gokken (waarschijnlijk goed maar toch).. Als je echt van de onzekerheid af wilt moet je hem gewoon opbellen, of naar hem toegaan..

he mensen, bedankt, hoop dat jullie gelijk hebben.. hij heeft nu nog steeds niks van zich laten horen, smst niet terug ofzo, vind zelf al bijna dat ik op een stalker begin te lijken. ga straks gewoon even moed bij elkaar rapen en hem bellen....

ik denk dat je idd echt op zo'n moment zit van:
iets krijgen of niets....

ja t klinkt raar, maar vriendschap gaat niet denk ik. Ik denk dat als hij je echt leukvind hij wel voor jou kiest boven zijn ouders. en zijn ouders zich er ook bij neer zullen leggen. Hij heeft je niet gebruikt. Hij is gewoon in de war en heeft even tijd nodig.

Je kunt hem even bellen en zeggen dat je hem mist ofzo...kijk hoe die reageert....