[verhaal] Zonder titel
 

[verhaal] Zonder titel.

'Verdomme Demi, laat dat!'
En ja hoor, daar kreeg ze weer een klap. Haar vader kon het gewoon niet laten. Demi was er onderhand wel achter dat het niet normaal was wat haar vader deed, maar ze durfde geen hulp te zoeken. Haar moeder zat er ook altijd maar feilloos bij, zij deed dus echt totaal niets, alsof ze ook bang was voor hem. Demi kon de tweede klap nog net ontwijken, door weg te springen en door naar haar kamer te rennen. Gelukkig zat daar een slot op, zodat haar vader niet zomaar binnen kon komen. Daar had haar moeder nou weer wél voor gezorgd. Op de kamer naast haar hoorde ze Veerle huilen. Haar zusje van 3 jaar jonger, 13. Zij was er hetzelfde aan toe. Net als haar oudere zus, Saskya. Ze was dan wel bijna volwassen, maar kon nog steeds niet het huis uit, omdat haar vader haar verbood om te gaan werken en geld te verdienen. Hij zou wel voor haar zorgen. Ze zaten met zijn drieen écht gevangen.
'Demi, mag ik binnenkomen?' hoorde ze Veerle op de gang roepen.
'Ja, natuurlijk!' en Demi draaide het slot om. Ze schrok, haar vader stond achter Veerle en had haar aan haar haren vast. Veerle werd natuurlijk zo gedwongen om te vragen of ze binnenmocht, zodat haar vader weer kon toeslaan. Haar vader, die Timo heette, stormde Demi's kamer binnen, deed de deur op slot, deed de sleutel in zijn broekzak en deed verschrikkelijke dingen met Demi en Veerle. Gillen had geen zin, want ze woonde vrij afgelegen en haar moeder deed toch niets. Daar hadden ze wel van geleerd.

Vervolg?

mmm ben wel nieuwsgierig... ik wil wel meer

wil ook wel een vervolg

Nogal veel info in zo'n kort verhaaltje. Je probeert een beetje teveel in die paar lijntjes te proppen.

"er feilloos bijzitten". Volgens mij begrijp je de betekenis van het woord feilloos niet. Feilloos is een synoniem van foutloos.

"zij deed dus echt totaal niets". Dit is meer spreektaal, je spreekt op die manier als je kwaad wordt of zo, maar hier past het niet echt.

"haar vader kon het niet laten". Je laat het klinken alsof hij het wel zou willen stoppen, maar het hem niet lukt. Dit is wat in tegenspraak met wat verder in je verhaal staat.

"Demi kon de tweede klap nog net ontwijken, door weg te springen en door naar haar kamer te rennen." 2x door in een zin is wat van het goede teveel. Het "door naar haar kamer te rennen" is wel wat overbodig, want dat hoort niet meer bij het ontwijken van die klap.

"Zij was er hetzelfde aan toe". Dit moet misschien meer iets zijn als: zij zat in hetzelfde schuitje/situatie, had hetzelfde probleem.

"Veerle werd natuurlijk zo gedwongen om te vragen of ze binnenmocht, zodat haar vader weer kon toeslaan." Ook deze zin is wat overbodig. Je mag er wel van uitgaan dat je lezer een minimum aan intelligentie bezit.

"Haar vader, die Timo heette". Waarom moeten wij weten dat haar vader Timo noemt?

"(hij) deed de deur op slot, deed de sleutel in zijn broekzak". Waarom doet hij de deur op slot als er niemand is die iets tegen de vader durft te ondernemen?

"en deed verschrikkelijke dingen met Demi en Veerle." Nogal vaag. Ik ga als lezer niet echt mee in een boek waar verschrikkelijke dingen gebeuren met de personages.

"Gillen had geen zin, want ze woonde vrij afgelegen en haar moeder deed toch niets. Daar hadden ze wel van geleerd." Gillen doe je toch omdat het pijn doet. Pijn hebben leer je niet zomaar af.

Ik vind dat je verhaal veel te vol zit gepropt met allerlei informatie. Je laat ook weinig open voor een vervolg. De moeder doet niets, zelf durft Demi geen hulp te zoeken, er zijn geen buren. Dat komen we dan allemaal al te weten op de eerste pagina. Ik denk dat je je verhaal wat moet spreiden, niet teveel informatie ineens geven. Misschien iets meer over het karakter van Demi, voordat je alle andere personages voorstelt. We hoeven niet meteen te weten hoe haar hele gezinssituatie in elkaar zit.

"Vervolg?". Hoe zie je dat vervolg dan? Weet je al hoe het verder moet met het verhaal?

ik vind ook dat je veel te veel in te weinig propt.. je hebt er nauwelijks gevoelens bijstaan alleen wat er gebeurt. probeer het allemaal iets dramatischer te maken... dat de lezer bijna tranen in zijn ogen krijgt.. dit leest zo makkelijk, zo snel dat het bijna niks lijkt... het verhaal is wel spannend, maar idd te kort. probeer dingen wat uigebreider te beschrijven.... het onderwerp is voor een boek sowieso niet ongebruikt, dus probeer er iets verassends in te stoppen (ook in het vervolg)

verder ben ik natuurlijk wel benieuwd naar het vervolg!

Het is natuurlijk best wel afgezaagd om te zeggen, maar ik ben het met 'de rest' eens. Teveel informatie in één keer, zodat het af en toe een beetje lastig wordt om te verwerken. (vind ik)
Laat je lezer in spanning en probeer er iets meer voor te zorgen dat je weet wat Demi denkt. Dan wordt het een beetje 'menselijker' en minder een feitenopsomming. (is dat een woord? ;))

Haar zusje van 3 jaar jonger, 13.
Ik vind dit geen mooie zin. Schrijf getallen voluit. (behalve drieduizendtweehonderdvijftig enzo ;))
Ik zou hier bijvoorbeeld van maken: Haar zusje was dertien, drie jaar jonger dan Demi.
Dat soort dingen zitten er wel meer in.

Kijk eens of je iets met het commentaar kunt, houd het in je achterhoofd terwijl je aan het schrijven bent en ga lekker verder! :cool: