huilbui
 

Ik weet nietzo goed waar ik het moet posten, dus ik post het maar hier. Als het niet de juiste plek is moeten jullie dit maar verwijderen ofzo..

Laatst zat ik in de klas en ik voelde tranen opkomen. Onopgemerkt kon ik de klas uitvluchten. Toen ben ik naar het toilet gegaan en toen kwamen er allemaal tranen. Ik heb minstens 10 minuten zitten huilen. En ik weet niet waarom. Hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt?

Dit is de goede plek om het te posten, dus je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat het wordt verwijderd.

Zelf heb ik zoiets nooit meegemaakt. Waar dacht je eigenlijk precies aan toen je die huilbui voelde opkomen? Heeft het misschien te maken met wat je op het sexualiteitsforum over jezelf hebt verteld, of was het iets anders?

dat ken ik maar als ik dat heb ben ik dat meestal thuis.
ik weet eigenlijk ook niet wat je ermee aan moet.



chretienne

ik dacht nergens aan. Ik weet het niet precies. Volgens mij moest ik denken aan een gebeurtenis (vertel liever niet precies wat dat is) die ik ooit als kind heb meegemaakt.

Hm... Ja, emoties die plotseling naar boven komen, er hoeft niet eens echt een trigger te zijn... Ik heb het ook weleens gehad, alleen dan niet in de klas maar meestal als ik alleen was... Ik weet niet waar het door komt, misschien door opgekropte emoties die zich op een moment dat je er niet alert op bent naar buiten willen vechten...

ja ik herken het zeker
kheb vroeger vaak huilbuien gehad om van alles en om niets
maar ik heb het meestal als ik me al heel lang niet lekker voel, ziek of gewoon sip
ken je niks tegen doen, gewoon lekker laten komen niet opkroppen

Heb heel vaak huilbuien gehad (meestal icm heel paniekerig gevoel, hyperventilatie, overgeven ed),
oa doordat ik ontzettend in de knoop zat met mezelf,
en doordat ik gewoon over de grens was met het
opkroppen van allerlei gevoelens.

Maar goed, dat waren hele heftige buien,
heb ik nu veel minder (vrijwel geen) last van.
Heb nog buien dat ik onwijs zit te janken,
maar dan wordt er wel iets voor gedaan zeg maar.
(confrontatie met moeilijke dingen, herinneringen ophalen,
moeilijke gesprekken etc etc)

Nu heb ik het niet meer dat het gewoon boven komt,
gelukkig.

Heb ik ook wel eens, maar alleen thuis. Klos het altijd op door lekker voor de tv te kruipen en melige video's te kijken zoals MonstersInc enzow :D Succes verzekerd!

Ik herken t wel...Nergens aan denken eigenlijk en dan ineens zoveel tranen...Heb t een keer in de klas gehad...Het begon met kleine tranen die niemand doorhad (de lerares ook niet dus vertelde verder) en later werd t heel erg, maar ik liep pas weg toen iedereen mn huilen zag en een meisje me mee nam naar buiten de klas...Toen heb ik direct een maat.werkster gebeld want zo kon t niet langer!

Wat kruimel al zei; waarschijnlijk krop je veel emoties op?Woede, verdriet noem t maar op...En dat moet er op een gegeven moment er wel een keer uit....

Heel veel mensen hebben dat denk ik.. En als je naar de reacties kijkt zal 't ook wel zo zijn. Met mij inclusief. Ik heb behoorlijk wat meegemaakt en krop alles ALTIJD op.. Simpelweg omdat ik niet KAN praten. Heel lastig overigens. Maar ok.. Misschien is het ook wel de puberteit. Zou kunnen. Of als je zegt dat je je nergens druk om maakte misschien toch onbewust.. Naja, 't is iig normaal.. :) Kuzz

ja hoor dat ken ik wel

meestal is het OF als ik goed met iemand zit te praten, OF als ik alleen op mn kamer zit ofzo

ik heb altijd het idee dat ik al het verdriet op spaar tot ik alleen ben en dan probeer alles eruit te janken (wat niet altijd lukt maar met behulp van muziek ofzo gaat het beter). zo heb ik er overdag niet al te vaak last van behalve als je heel confronterend bent zoals met een goed gesprek.

Het is lastig ja, als je op school of werk opeens zo'n aanval hebt. ik zou het wel accepteren als ik jou was. Er is niets ergs aan verder. Ikzelf schaam me ook als andere mensen me zien huilen dus ik hoop altijd dat niemand het ziet ofzo.

Maar je hoeft echt niet ergens aan te denken om opeens een huilbui te hebben. Gewoon dingen die je al langer dwars zitten en je nog moet verwerken, daar komt het door.

je bent iig niet de enige kijk maarhier

heey....

ik ken het...
ik heb het vorige week nog gehad... het is misschien iets anders... maar ik werk als kassamiep (:p) en er ging een klein dingetje fout... heel makkelijk op te lossen en ik voelde gewoon tranen opkomen. Het kwam bij mij, denk ik ook, omdat ik een beetje met mn verleden zat (zát ja... zie mn nieuwe topic). Verder kan het ook met de puberteit te maken hebben... veel mensen hebben dan last van huilbuien. Dat het in het openbaar gebeurd is alleen heel erg lastig.

als je zo erg zit met wat er in het verleden is gebeurd, moet je iemand in vertrouwen nemen en erover praten. Dit kan helpen met het verwerken ervan.

dikke zoen! wendy