Wantrouwig en onzeker zijn...
 

Zijn er meer mensen die er last van hebben ?

Ik heb het nogal heel erg en het zit me behoorlijk dwars. Bij alles wat 'ze' doet en hoe ze praat of reageert op bepaalde dingen, vat ik het negatief op voor mezelf.

Het klinkt heel stom, maar -bijvoorbeeld- in 1 groot bed slapen met z'n 2en en dat 'ze' dan met de rug naar me toe ligt. Dan heb ik het gevoel dat ik iets fout doet ofzo...

Het werkt nogal frustrerend want bij alles wat ik doe let ik erop hoe en waarom ik het doe enzo, ik tel m'n passen...

Ik wil het absoluut niet verknallen want 'ze' is [nu al] speciaal voor me...

Zijn er misschien mensen die er ervaring mee hebben en die weten hoe je er op een normale manier mee om kan gaan ?

Alvast bedankt...

ik heb dit ook :(
ik het momenteel geen vriendin, maar ben weggeweest naar een party met 4 meisjes (waarvan ik 1 goed ken)
en alles wat ze zeiden tegen elkaar, dacht ik al van "zouden ze het over mij hebben?"

is het zoiets wat je bedoelt ?

Het lijkt d'r inderdaad wel 'n beetje op ja...

Maar bij mij is het dan meer tussen ons, niet echt uitspraken ofzo, maar meer gedragsvormen...

ik ben ook super-wantrowig en super-onzeker....
en ik heb sowieso altijd als ik mensen zie praten en ze kijken mijn kant op, dat ik dan denk: ze hebben het over mij :eek:

en in een relatie vat ik altijd alles negatief op, ik denk bij het minste al dat hij niet meer verliefd is :S

Hey en dat over "met haar rug naar je toe"....
Ik slaap altijd met m'n vriendje in een 1-persoonsbed, en ik lig lekkerder met m'n hoofd naar "buiten" en hij met z'n hoofd naar de muur. zo slapen we dan. (al 3 maanden ofzow) nou ik vind het maar ongezellig. ik wil dolgraag een keertje in zijn armen in slaap vallen, maarjah dat wil hij blijkbaar nooit ofzow :confused: :( :(

naja, ik weet wel hoe je je voelt dus... :S

ik heb een 2 persoons bed...

ja dat had ik al gelezen hoor :)

maar wat wil je daarmee zegguh dan :confused:

Nou, dat euhm, gewoon, dat je dan toch best wat gezelliger kan doen ofzo, ach, tis nogal vaag gewoon... Ik bedoel, ik lag te kletsen tegen een rug...Dat was niet echt prettig :(

ja, als je tegen haar praat dan is t wel raar jah, dat ze zich dan niet ff omdraait :S

misschien was ze onwijs moe en wou ze slapen ofzow? :confused:
tenzij ze dat elke keer doet natuurlijk...

nou ik ben nog steeds voorstander van in elkaars armen in slaap vallen, maar dat heeft m'n vriendjuh in 3 maanden tijd nog niet gedaan :(

Heeft je vriendin dat een keer gedaan of doet ze het vaker door met de rug met je toe te liggen...

* persoonlijk zou ik er ook onzeker van worden hoor *

greetzzz

Zelf heb ik die neigingen ook wel eens om met mijn rug naar men vriendin toe te gaan liggen, en ik zie der al zo weinig, maar waar ik achter ben is dat de reden waarom ik dat doe best moeilijk te begrijpen, ik zal trachten het uit te leggen, iig mijn visie derop.

door je om te draaien heb je het idee dat je alleen ligt, iig voor je zicht, dan heb je tijd voor jezelf, zonder dat er iemand is die dan alsnog je aandacht opeist... aandacht opeisen is niet negatief, maar het is wel uitputtend, het kan zelfs zo erg worden dat je je om de aanhankelijk van de ander gaat storen, en dat je het 'aandacht' vragen ze bijna kwalijk gaat nemen, dat is niet zo best wanneer dat gebeurd, en het is niet zo dat de een wel aandacht vraagt en de ander niet, het is meer dat de een teveel van zichzelf geeft, of dat nu bewust of onbewust gaat het gebeurd en dat kan noueenmaal negatieve gevolgen hebben...

shit me tijd is op, ik maak hem nog af :)

aldus zie ik met de rug naar elkaar liggen als tijd voor men zelf nemen... en das niet erg :)

ja dit komt mij heel bekend voor. Al heb ik nog niets met die jognen, die ik wel erg leuk vind.

Ik vat veel dignen negatief op, en als hij met iemand anders praat denk ik van waarom praat hij nou niet met mij. Ik word gewoon onzeker van hem,maar als hij dan weer iets doet waaruit blijkt dat hij mij ook wel leuk vind dan gaat die onzekerheid voor een groot deel wel weg.

ja, ik heb 't ook een hele tijd gehad. Alles wat hij zei draaide ik in mijn hoofd om naar negatieve woorden, en dan d8 ik gelijk al dat hij mij niet meer leuk vond...Ik trok al zijn woorden me persoonlijk aan, en vond mezelf ook niet goed genoeg voor hem. Nu (11 maanden verder)is dit eigenlijk vrij ver weg..Ik ben nog steeds onzeker, maar zijn woorden altijd maar negatief opvatten doe ik niet meer, 't is gewoon gestopt na een tijdje, toen ik wist dat hij mij écht niet zou verlaten...
Kheb dus geen oplossing, maar ik snap heel goed wat je bedoelt..

Ja, zo zit het meer, het lijkt nu net alsof het mij allemaal gaat om dat met de rug naar me toeliggen...

Het is precies zoals bij jou, alles negatief opvatten, maar bij mij is het bij meer als alleen uitspraken en dingen die ze zegt maar ook hoe ze doet etc.

Erg frustrerend...

:(

kdenk dat het nu nog gewoon erge onzekerheid is, vooral in een relatie die nog niet zo heel lang duurt. ik heb nu bijna 8 maanden en de onzekerheid is al een heel stuk minder als in het begin, toen dacht ik ook altijd maar negatief en was heel bang dat hij het uit zou maken, of dat ik het zou verpesten enzo door te zijn hoe ik ben. maar hij heeft me heel vaak laten merken dat hij me echt niet kwijt wil en dat het echt niet zomaar over gaat tussen ons, dat het gewoon enorm belangrijk is, wat wij hebben...en tja, zo geeft hij me dus zekerheid en sta ik ook gewoon sterker in de relatie. ik denk nou niet steeds meer na over alles dat hij zegt..soms nog wel maar dat is meestal als ik in een onzekere bui ben (of een dipje ofzo) dan vat ik wel alles verkeerd op..maar hij geeft me zelfvertrouwen en daardoor denk ik nu positiever, denk niet steeds aan dat eht uit gaat enzo. kdenk dus dat jullie ook nog even door zoiets heen moeten, elkaar heel veel zekerheid geven ofzo..

kweet ook nie precies hoe het zit tussen jullie dus verder kan ik er niet over oordelen...
succes iig

Ik denk niet dat het uitgaat, ik let gewoon op m'n eigen passen en dingen die zij zegt, en om de één of andere reden vat ik bijna alles wat ze zegt en doet negatief op...Heel vaag, maargoed, net wat jij zegt, je moet elkaar kunnen vertrouwen en daar moet je aan werken...

Ik doe m'n best...

[Dankjewel Daphne trouwens!]

Dat ken ik :(..

Ik ben zelf heel onzeker, maar totaal niet wantrouwend..
Ik ben meer bang voor dingen waar hij zelf niets aan zou kunnen doen, zoals verliefd worden op een ander ofzo.. Maargoed das nu al een beetje over hoor..
Verder ben ik wel heel onzeker over wat hij zegt en doet.
Ik denk ook bij alles wat ik HEB gezegd en HEB gedaan dat ik iets fout heb gezegd/gedaan.. Ik heb er vaak last van dat ik er achteraf spijt van heb ofzo..
En over dat in bed liggen met elkaar en dat aandacht vragen. Ik vind het meer dan normaal dat je steeds aan elkaar wil zitten, met elkaar in de armen wil liggen en gewoon bij elkaar wilt zijn.

Misschien verschilt jouw vriendin daarin, net als mijn vriend. Dit kan heel pijnlijk zijn/worden, dat vertel ik je wel. Maar je moet gewoon met haar praten dan.. Probeer haar te begrijpen..
Het is denk ik gewoon onzekerheid en daar is makkelijk vanaf te komen: vraag gewoon om de dingen die je wil weten, vraag bevestiging. Doe dit echter niet te vaak, dat komt negatief over.

Maar die onzekerheid ken ik gigantisch erg. Je moet er aan wennen, maar of het weggaat weet ik niet...

Sommige mensen moeten wel onzeker over zich zelf zijn, want hoeveel beter zij er ook uit zien dan andere mensen, hoeveel liever ze ook zijn, hoeveel intelligenter, hoezeer begrijpender, hoezeer warmte-gevender, hoezeer gevoeliger, hoe vriendelijker, hoe aardiger, hoe taalvaardiger,
het feit dat de wereld je niet accepteert, weegt altijd zwaarder.
Het komt dan altijd door de ander.

:eek: MARTIN DAT HEB IK NOU PRECIES OOK!!! :eek:
vooral dat rug ding komt me errug bekend voor!!
ik ben ook steeds bang dat ik neit goed genoeg ben, te saai ben, te lelijk tis echt erg...eerlijk gezegd voel ik me juist onzekerder dan daarvoor :( Ik heb t m ook verteld maar hij vind t onzin maar t voelt wel verkeerd...
Hij is ook best wel populair bij meisjes waardoor ik bang ben dat hij zo verleid wordt ofzo...

IK weet zelf ook niet hoe je t kunt verhelpen maar ik hoop dat we beiden een 'oplossing' vinden...

Wat ik dus tevens bedoel, is dat dit onvermijdelijkerwijs samenhangt met de onzekerheid binnen de relatie.

lag ze een eindje van je af dan? als ze met haar rug naar je toe ligt, kun je natuurlijk heel dicht tegen haar aan gaan liggen...(lepeltje-lepeltje heet dat geloof ik...) dan komt het erop neer dat je niet tegen haar rug praat maar in haar oor praat (niet te hard praten dan he :):P)

ik heb t ook, alles zie ik als bedreiging of vat ik negatief op.
tis een hele slechte gewoonte want je maakt dingen erger die meestal helemaal niet erg zijn, maar dat zie je niet op zo'n moment.
Ik heb soms zelfs dat ik complimentjes zo verdraai in m'n hoofd dat t dan weer negatief is voor mezelf.
zo maak je jezelf alleen maar heel naar, en depri, en tis een goed id om er eens vanaf te komen, maar dat is nogal moeilijk.
maar ik zou proberen als ik jou was er nietzo op te letten
succes:)

Betekent dit dat...... jullie weer samen zijn?!? :) Ja?! Of neej? :(

Okeej, ff ontopic. Die onzekerheid herken ik heel erg! Ik was (ben soms nog) om de meest kleine domme dingetjes heel onzeker.. En dan is het meestal zo van: Houdt hij nog wel van me? Zou hij verliefd zijn op een ander? Ben ik niet te saai? Etc... Heel frustrerend voor mij en als ik steeds twijfel aan zijn liefde voor mij is dat voor hem ook erg vervelend, omdat hij wél echt van me houdt! Najah, ik hoef verder geen voorbeelden te noemen, want ik heb hetzelfde als jij. Eigenlijk moet ik in de verledentijd praten, want ik heb er nu gelukkig (bijna) geen last meer van. Dit komt omdat het door mijn onzekerheid en wantrouwen 2x bijna is uitgegaan! Daar ben ik zo van geschrokken dat is er alles aan heb gedaan om niet zo onzeker te zijn enzo. Ik weet eigenlijk niet eens precies hoe ik er vanaf ben gekomen. Gewoon denken aan alle lieve dingen die hij me heeft gezegd, aan alle leuke dingen van ons samen denken, naar ons liedje luisteren en je moet gewoon accepteren dat je vriend(in) in sommige dingen anders is dan jij! Dat is denk ik ook het belangrijkste.. Dat accepteren! En je moet er gewoon over praten, zo weten jullie allebei waar je aan toe bent enzo en ik heb op die manier hem beter kunnen begrijpen en dan accepteer je het ook.

Najah, ik kap maar.. Volgens mij begin ik nu heel dom te lullen!
Maar goed, get my point?! :)

heb het helaas ook :( Soms ga ik eraan kapot. Maja het ligt bij mij ook aan de situatie thuis. Gelukkig praat ik er met hem over en probeert hij me ook te begrijpen.
Je lost alles het meeste op door te praten.
succes

er zit een meisje bij mij en mijn schatje op school die ook verliefd op hem is en in de pauze staat hij dan wel is bij haar omdat ze in zijn vriendenkring zit enzo.. op zo'n momenten voel ik me dan wel eens onzeker jah.. :(
altijd als hij heel even met een meisje praat denk ik meteen: "Ohw hij vind haar leuker dan mij" wat volgens hem dan niet blijkt te zijn, tja.. zo bennik, ik vind het egt niet leuk, maar zo ben ik altijd al geweest heel vervelend ja :eek:

Ik denk altijd als ik iemand heb dat ie een ander leuker vindt ofzo, omdat ie misschien naar mijn idee TE aardig doet, of bij mij minder vrolijk is. Maar ja na een tijdje gaat dat wel een stuk weg, want iemand is niet voor niks bij je.

ik

Citaat:

Ik heb het nogal heel erg en het zit me behoorlijk dwars. Bij alles wat 'ze' doet en hoe ze praat of reageert op bepaalde dingen, vat ik het negatief op voor mezelf. Het klinkt heel stom, maar -bijvoorbeeld- in 1 groot bed slapen met z'n 2en en dat 'ze' dan met de rug naar me toe ligt. Dan heb ik het gevoel dat ik iets fout doet ofzo... Het werkt nogal frustrerend want bij alles wat ik doe let ik erop hoe en waarom ik het doe enzo, ik tel m'n passen... Ik wil het absoluut niet verknallen want 'ze' is [nu al] speciaal voor me... Zijn er misschien mensen die er ervaring mee hebben en die weten hoe je er op een normale manier mee om kan gaan ? Alvast bedankt...

Gewoon erover praten, dat heb ik ook gedaan, weet precies wat je bedoelt... als je 't er over hebt, dan begrijpt ze 't iets meer, en dan kan je er samen met haar aan werken... anders kom je strax over als het paranoide vriendje dat haar niet vertrouwt. En dan verknal je 't alsnog, hoe voorzichtig je ook bent, en hoeveel je dr ook op let. gewoon praten...

sjit, ik heb gewooon precies het zelfde gehad, ook dat van jouw voorbeeld en nog veel meer, en bij mij is het gewoon overgegaan, i kwet niet waar het bij jou vandaan komt, ik heb een echt hele nare relatie gehad die mn zelfvertrouwen echt helemaal naar de klote heeft gebracht en daardoor werd ik dus zo, maar nu heb ik echt n goeie relatie en eigelijk is het vanzelf goedgekomen, maar als ik jou was zou ik dr gewoon over praten met je vriendin...je hart luchten kan nooit kwijt..succes er mee!

jaaaa, dat heb ik ook heel erg. :( Ik voel me al super onzeker, als er op t.v. een mooi meisje is... en de gedachte dat hij bijv. over iemand anders fantaseert maakt me echt gek. Nou ja, daar moet ik maar overheen groeien, ofzow, maar het is wel raar, dat ik na anderhalf jaar nog steeds zo onzeker ben.
Oh ja, dat rug-ding: ik lig eigenlijk ook het liefst met m'n rug naar m'n vriend toe. Alleen als we gaan slapen hoor, maar ik kan echt niet slapen als we met de gezichten naar elkaar toe liggen... ja, vaag, ik weet het :)

Aww lief, daar moet je nix van gaan denken hoor!! Ik vind het gewoon fijn liggen zo, sorry :( Kwas opzich ook niet zo gezellig nee maar het was ook best wel dat je zegt van uhm..... laat=> moe-ig

Zoiets, kan het niet beter uitleggen, ben het zo gewend denk ik......???

U is lief hoor!

Dikke kus van uw vriendinnetje http://www.smilies.nl/square/sqloved.gif

Hebben we gedaan... :)

Topic mag gesloten worden, heb genoeg tips gehad en heb et d'r over gehad met Marije, dus er kan aan gewerkt worden :)

Danku allen!

http://forum.scholieren.com/images/icons/icon14.gif

We zijn eigenlijk nooit echt uit elkaar geweest. In ieder geval voor mijn gevoel..
Het is al een stuk beter nu en daar ben ik zo verdomde blij om, ik had hem niet kwijt moeten raken.. Maar hij heeft veel tijd nodig, en die geef ik hem, ook al is dat moeilijk voor mij..
Ik ben niet bang dat ie het alsnog uitmaakt, want hij houdt echt van me, en ik van hem. Hij weet ook wat hij aan me heeft. En ik weet zeker dat hij niet zal vergeten wat wij samen hebben..
Ik ga hem wel een lange tijd niet zien.. das echt heel moeilijk, maar dat heb ik er wel voor over..

2 KEER??? :eek: :(
Jezus, twee keer bijna uitgegaan en nog steeds bij elkaar? Jullie houden echt van elkaar! Ow ik ben zo blij voor jou!!

Je hebt gelijk, je moet het accepteren. Dat heb ik ook gedaan. Ik weet dat mijn vriend in bepaalde dingen anders is. Maar ik weet ook dat ik de enige ben voor hem..
Zolang je dat zeker weet wordt alles een stukje minder moeilijk, echt een heel stuk.

Maar je moet proberen elkaar te begrijpen, naar elkaar te luisteren, elkaar aan te voelen.
Begrip en liefde (en zekerheid) zijn één van de belangrijkste dingen in een relatie, samen met vertrouwen natuurlijk.

En ik hou van hem, dus hij kan alle tijd krijgen die hij nodig heeft. Want ik weet zeker.. Nadat hij tijd voor zichzelfheeft genomen, komt ie weer bij me terug, en met die zekerheid in mijn achterhoofd kom ik die tijd wel door..

Dit komt me allemaal heel bekend voor. Ik heb nu sinds 2 weken een vriendkuh. Hij is mega lief en ik vertrouw hem ook . Maar altijd als hij een uitspraak maakt of iets doet denk ik er eerst negatief over......zou hij het zo bedoelen, of bedoelt ie het nou zo! Als er andere meisjes bij zijn en hij kijkt ernaar denk ik altijd van......wow die is veel knapper hij zal haar wel leuker vinden maar dat durft ie niet te zeggen en dat soort dingen! Ik word niet goed van mezelf.........zo verschrikkelijk onzeker terwijl al zn vrienden zeggen van, hij heeft in tijden een meisje nog niet zo leuk gevonden, hij vind je zo leuk dat ie er zelf van schrikt.....en dan denk ik weer dat ze dat lullen..........:confused: ik snap het allemaal ook niet

Heel veel sterkte........

****xxx****

Geloof hem maar, die tijd voor jezelf is heel belangrijk.
Sommige mensen hebben dit helemaal niet nodig (ik) en andere mensen juist heel veel (hij).
Voor degene die dit niet nodig hebben kan het heel moeilijk zijn, omdat je nogal snel het idee krijgt dat de ander je niet wil zien, en niet wil spreken. Alsof de ander geen behoefte aan je heeft.
Voor degene die de tijd wel nodig heeft kan het heel erg belastend zijn om toch elke keer de tijd opzij te zetten voor de ander. Dan is de puf op een gegeven moment op. En dan krijg je situaties waar ik nu samen met mijn vriend in zit. En ik vertel je: het is niet leuk, het is vreselijk..

Maar je moet elkaar begrijpen en accepteren. Veel praten en duidelijkheid verschaffen.
Maar vergeet ook niet jezelf aan te passen. Degene die geen tijd voor zichzelf nodig heeft, moet niet toch steeds de aandacht op gaan lopen eisen, want dit is slopend voor de ander (het spijt me lieverd :().
Maar de ander moet ook niet in ieder geval stug de aandacht af gaan houden,. want dan krijgt de ander echt het gevoel dat het gaat om een relatie waarin de ander je alleen ziet als het hem/haar uitkomt en dat het hem/haar verder niet boeit.

Samen moet je erover praten en een fijne middenweg zien te vinden.. Niet TE veel aandacht vragen/krijgen/geven maar ook niet TE veel afstand houden..

Ik zit nu in de situatie dat hij nu opeens teveel tijd voor zichzelf nodig heeft, omdat ik teveel aandacht heb gevraagd :(
En ik gun dit NIEMAND toe.. dus let erop.. en vraag veel, praat veel en luister goed..
Begrijp elkaar..

Heel fijn om te lezen! En het is maar goed dat je met zoveel zekerheid zegt dat hij van jou houdt! Dat maakt het makkelijker!

Citaat:

2 KEER??? :eek: :( Jezus, twee keer bijna uitgegaan en nog steeds bij elkaar? Jullie houden echt van elkaar! Ow ik ben zo blij voor jou!! *de rest van het stuk*

Ja, dat was niet echt een geslaagde tijd! :( Maar daar zijn we gelukkig doorheen gekomen! :) En dat gaat jullie dan ook lukken! :) Die 2x waren vrij snel achter elkaar.. Eerst de ene keer en 3 weken later volgde de 2de keer. Bah, als ik er weer aan denk... :(
En wat betreft de rest van je stukje: Inderdaad! En met dat in je achterhoofd komt het echt goed. Ik ken jullie verder totaal niet, maar wat ik hier van jullie lees... Volgens mij is dat niet zomaar iets! :D

Ik had het ook maar ben nu weer single :(

Dus van zij heb ik voorloopig misschien de rest van m`n leven geen last meer, blijf toch single, totaal niet gewilt. maar ben van m`nzelf al negatief

groeten


the conquer

ik zal je nooit verlaten dat weet je. Onzekerheid is niet erg, dat maakt een mens scherp. Ik kan ook niet weg, want je bent veel te leuk.

Wantrouwig zou voor mij t goede woord niet zijn, onzeker wel. Onzekerheid sluipt er vanzelf in als je al een paar x teleurgesteld bent. Maar idd het geval als je bijvoorbeeld niet snel genoeg iets hoort, kan je nog onzekerder maken. Eigenlijk heeft het helemaal geen zin als je je overal druk om gaat zitten maken, maar dat bedenk je je later pas. Ik denk wel dat t vanzelf overgaat. Het is niet alleen irritant voor jezelf maar ook voor je vriend/vriendin.

nou ik heb dat met de dingen die hij soms zegt nou ja eigenlijk hoe hij ze zegt hij neemt soms beetje de verkeerde woorden in de mond en eigenlijk weet ik dan dat ie t nite zo bedoeld want hij zou me nooit pijn willen doen maar toch ga ik er dan op in. en wat betreft andere meiden ben ik ONTZETTEND jaloers erg vervelend maar t is nou eenmaal zo!

Ik ken dit gevoel erg goed. Alleen ik heb het wel verknal met mijn onzekkere gedrag. Ik had nog maar 1,5 maand. Maar ze was heel speciaal voor me. IK voel me nu nog steeds super klote. Ik heb wel meerdere relaties gehad, die veel langer duurde. Maar bij deze heb ik toch het meeste verdriet. Wel mooi dat je dit topic hebt geopend. MIsschien kan ik er ook wat van leren.

he, ik ken hetgeen waar je last van hebt, maar dan niet bij mezelf maar bij m'n vriend. Na 10 maanden denkt hij dus ook nog steeds zo. Dit is voor mij ook best moeilijk. Ik wil namelijk niet dat hij slecht over zichzelf gaat denken, dus denk ik bij elke handeling dus ook na wat het effect zou kunnen zijn.
In ieder geval, ik heb hem daar een keer over aangesproken. Niet op een boze manier ofzo. We hebben het er toen over gehad en dat heeft wel veel gescheeld bij hem. Hij "vertrouwd" me dus wat meer en ik kan me weer wat spontaner gedragen, wat ook erg makkelijk is, wil je je relatie goed houden.
Dus, ik zou je adviseren om er met je vriendin over te praten, dan zul je zien dat je echt spoken ziet. En iedere keer als je slecht over jezelf denkt, er meteen achteraan denken: "ze is toch mijn vriendin, dan wil ze toch bij me zijn en vindt ze me leuk?" zo moet je proberen die gedachten uit je hoofd te praten, want achterdochtigheid enzo krijgt zelfs de sterkste relatie kapot. dat is bij ons dus ook bijna gebeurd.
Veel succes en sterkte ermee, en probeer er zeker wat aan te veranderen!!

ik heb hetzelfde voor ik heb vertrouwen maar omdat we ons dan zo weinig zien wordt mijn vertrouwen daardoor weer afgebroken...lastig eigenlijk want dan maak je je altijd zorgen van:'ziet hij me nog graag' 'wilt hij mij nog' ale zo is dat bij mij toch

Yezz, ik herken je verhaal helemaal. Ik heb bijna 2 jaar met mijn vriend, maar soms heb ik het gevoel alsof hij me niet meer ziet staan enzo. Als hij ff met vrienden praat, denk ik dat ik iets verkeerds heb gedaan en als hij met een meisje uitgaat ofzo, denk ik dat hij me niet meer leuk vindt. Diep in mijn hart weet ik zeker dat hij wel van me houdt, maar op dat soort momenten kan ik mezelf wel afschieten enzo:(