serieus, het gaat goed! :)
 

hey mensen...

vooral de mensen die hier (redelijk) vaak komen of die ik op msn spreek weten dat ik me de laatste tijd niet zo goed voelde... Ik am'de steeds meer en meer... kreeg een hekel aan mezelf en had veel huilbuien. Was bang weer in een depressie te raken enz.
Ik dacht veel te veel aan mn verleden... En dat moet ik niet doen. Vooruit kijken moet ik! :) natuurlijk mag ik er wel eens aan denken, maarrr ik moet gee hekel meer aan mezelf krijgen.

Misschien denken jullie nu dat ik écht een raar wijf ben.... jammer dan! (:p)

ik weet niet... maar ik heb echt de knop omgedraaid. Het gaat nu echt goed. voel me echt al dágen achter elkaar helemaal (y). ben niet chagerijnig enz.

En oja... alle problemen die gewoon oplosbaar zijn.. dus die niet (alleen) met mij te maken hebben ben ik aan het oplossen of zijn opgelost!

ik weet niet of dit topic mag... maar ik wilde wel eens aan iedereen hier laten weten dat ik me goed voel. heb veel aan jullie steun gehad.. ik hoop sommige van jullie, ondanks mn buien ook nog wat aan mij ;)

heel veel liefs, wendy

ben blij voor je ! Serieus... zie je na de vakantie wel weer

ja, ik zit bij jou op school he! :) maar ik weet nog steeds niet wie je echt bent... :S

vind het heel fijn voor je en goed van je dat het zo goed gaat nu. ik ken je verder niet, maar las wel (nuttige!) reply's van je, en ook over jezelf.
you go girl, succes met alles
kusje

ben je gestopt met waarom vragen en hypotheses over situaties waarin je "anders had kunnen kiezen" ?

*ziet niks*

Ben blij dit te lezen. :) 'k hoop dat het zo blijft.:)

Als er een keertje iets is of wat dan ook, dan mag je me altijd aanspreken op msn, mailen, bellen (je hebt m'n nummer nu, als het goed is ;)), enz., maar dat wist je al.

sorry... wat bedoel je precies.
het afvragen van 'waarom iets mij juist is gebeurd' doe ik niet meer. ik bedoel... waarom NIET mij?! ik ben niet meer of minder dan een ander en DUS kan het toch ook mij gebeuren? :) is dat wat je bedoeld?

ik heb gemerkt dat veel problemen bij mensen ontstaan als men zichzelf "waarom?" vragen gaan stellen over het leven en dergelijke. Of als men na een (verkeerde?) keuze denkt hoe het had kunnen zijn als de keuze anders was geweest.

Beide zijn vaak irrelevant, omdat je ongeacht het antwoord op de vraag, er geen reet mee opschiet. Maar de vraag zelf schijnt mensen te boeien (en tevens in de problemen te werken)

edit: eigenlijk was mijn vraag deel van een test om tekijken of mijn hypothese klopt :)

ben echt heel blij dit te horen:)

*knuffel*

op die manier.
ik begrijp wat je bedoeld.
aangezien een (groot) deel van mijn verleden geen keuze was, hoefde ik me dat niet af te vragen. bepaalde dingen wel, maar een groot gedeelte niet.
tnx iig

tnx meis! :)

en ik wikl jou nog een keer spreken:)
gewoon:)

sorry voor de topicverneuking:o

ok, bedankt voor je uitleg. Moet ik toch nog iets aan mijn hypothese sleutelen hehe. (acceptatie van het heden zal volgende punt zijn :))

meid, echt super om dit te horen!
je hebt me al verteld dat je steun aan me had en ik weet echt niet hoe, maar ben er super blij mee. Weet dat jij ook altijd een steun bent voor vele mensjes hier en buiten het forum ook al heb je dat zelf vaak niet door.
Ga zo door.
We weten dat je t kunt.
Hou me op de hoogte! Je kunt t meid. T gaat goed zo!
Dikke kus en een warme knuf,
Ilona

(het word een beetje een standaard antwoord!!)
k ben ook heel blij om dat te horen!!!! echt hoor, k meen het!!!

hmm,verder heb k nie zoveel te zeggen

doe je mobiel eens aan ,joh muts.. :)

kuzzies mir

goed idee.
*mobiel pakt. oplader pakt. oplader in stopcontact steekt. ander uiteinde in mobiel steekt. mobiel aanzet*
:D

wel goede kant in het stopcontact steken huh :p

hmm.... idd, dat het goed gaat wil niet zeggen dat ik minder klunzig ben :p
*ik had trouwen, zeer toevallig, wel de goede kant* :D

Wen, je weet niet half hoe goed me dit doet!!
Ik hoop dat de rest van je leven ook zo gaat, als er nu wel iets is, weet je me te vinden (ik val in herhaling??)
Mar ik ben echt heel blij voor je!
Knuffel meid!

xxx Suus

Hey wendy,

Ik ben waarschijnlijk zo iemand die in jouw ogen maar zo af en toe iets leest, nooit weet wat zeggen en ook niet echt heel het verhaaltje kent.

Maar ik ben echt wel blij voor je dat goed gaat. Ik haal altijd wel iets nuttigs uit je reply's.....En daar heb ik echt wel veel aan.

Dus als er iemand het verdient dat het goed gaat ben jij het lijkt me.

Groetjes Magicflower

Meisje, wat fijn voor je! Hoop voor je dat dit gevoel doorzet! xxx Heleen

Leuk om te horen Wendy!!! Ga zo door enne ik vind het heeel goed van je!

*knuffel*

heel goed van je meis
vergeet nooit wat je nu anders heb gedaan want wie weet heb je het later nog een xtje nodig
en merk je binnenkort dat het weer wat minder gaat, praat meteen er over en zoek meteen naar een oplossing want hoe minder diep je erin zit hoe makkelijker je er ook uit kan komen

goed zo! (y)

wel volhouden dit hè :)

Helemaal top meis! :cool: Ben echt blij voor je dat het nu goed gaat! Houden zo! :)

[Lekker spam threadje is dit trouwens. Maar goed, ik zal hem nu niet sluiten. Al is het alleen omdat ik blij ben dat het goed gaat.]

Gelukkig zijn is altijd het leukste. :)

:)

Goed zo, en hou dit gevoel vast...!

ey lieve mensen!
tnx voor jullie reacties :)
en voor degene onder jullie met wie het nu wat minder gaat, en denken dat je er niet uit komt... het lukt jullie wel! ik weet het zeker, het is mij ook gelukt, ik voel me nog steeds erg happy.

leonoor: tnx voor de oppeptalk op msn vaak :)
ilona: bedankt voor (al) je complimentjes

iedereen heel erg tnx... voor de (serieuze) reacties op mijn posts iedere keer. echt iedereen hier probeerde er in meer of mindere mate (irl, telefoon, msn of op het forum) voor me te zijn.
(y) echt lief.

wilco, ga door met dichten he! sommige hebben me echt aan het denken gezet.

liefs, wendy

ik kreeg over dit topic een pm van een meisje, ze wilde weten hoe ik eruit ben gekomen. ik heb haar onderstaande terug gepm't.... ik dacht, laat ik dit topic nog enigzins nuttig maken, en dit erbij zetten. eerst een verhaaltje (uit mn verleden) en dan wat uitleg. misschien dat iemand er wat aan heeft.
love ya! :)



ik schrijf jullie eerst een verhaaltje uit mn verleden.
tijdje geleden geschreven, toen ik nog niet dacht dat ik eruit ging komen.
lees dat eerst maar eens, dan heb je er een idee van.
liefs, wendy

Goed, waar moet ik beginnen?
Bij het begin?
Waar is het begin?
Goed, dan begin ik maar ergens midden in het verhaal

--------------------------------------------------------------------------------
Ik ben Wendy, 14 jaar oud en zit nu voor de eerste dag in de tweede klas van het havo/vwo.
Ik heb er helemaal geen zin in, en vooral omdat we dezelfde klas hebben als vorig jaar.
Wat over mezelf vertellen? Nou… ik ben dus 14, doe aan wedstrijdzwemmen, ben ontzettend bang dat ik iets niet goed doe / kan of dat anderen mij niet mogen. Wil altijd weten wat anderen over mij denken, en vooral dat laatste is niet erg positief. Over mezelf ben ik ook niet positief, en daar heb ik alle reden toe, vraag maar aan mijn klasgenoten.
Ik kom de klas binnen, als één van de eersten en ga zitten op de plaats waar ik vorig jaar in dit lokaal, bij wiskunde ook zat. We krijgen een oudere man (jaar of 55) als mentor, die wiskunde geeft. Ik ga dus zitten, op mijn oude plaats bij het raam. En, niet verwondelijk, niemand komt naast me of voor me zitten.
Nu weet ik het… ze haten me nog steeds
-----------------------------------------------------------------------------------

Hierboven is een omschrijving van hoe mn eerste dag in de tweede eruitzag, en hoe laag mn zelfbeeld was (en vaak nog kan zijn).
Ik kreeg gelijk, ze moesten me weer niet. Het begon met negeren. Later vooral veel schelden en over je roddelen. En die roddels, daar was gewoon helemaal niks van waar.
Zo scheen ik lesbisch te zijn…en een week later zou ik ineens met een jongen die ik niet kende naar bed zijn geweest en weer een paar dagen later scheen ik gejat te hebben omdat ik niet genoeg geld heb om kleren te betalen. Ik heb zo’n vermoeden dat de meeste wel doorhadden dat het allemaal onzin was… maar ze vonden het prachtig. Ik had in die tijd als best een last van faalangst, maar hierdoor werd het versterkt. Vorig jaar hield ik me al niet goed staande in die klas. Voelde me zwaar kl*te en had een grandioze hekel aan mezelf gekregen. Vond mezelf lelijk (wat vaak werd gezegd) en durfde niet in de spiegel te krijgen. Één keer heb ik zelfs, toen ik wél in de spiegel keek, van mezelf gekotst. Ik moet zeggen dat ik nog steeds niet tevreden ben met mezelf, maar dat zoiets niet meer is gebeurd.
Vanaf dat jaar ook, die ik net een beetje heb beschreven ben ik begonnen met in mezelf te snijden of krassen (krassen bij gebrek aan een scherp mes). Of met een hamer om mn arm slaan, met mn hoofd tegen muren aanbonken, mn haren eruit trekken. Als die dingen even niet konden, om wat voor een reden dan ook, verzon ik wat anders. Dagen niet eten, omdat ik het niet waard was e.d.
Tegen de kerstvakantie in de 1e klas was ik thuis (2 weken had ik al vakantie maar 2 weken moest ik extra thuisblijven). Dit was omdat ik open TBC had, en er besmettingsgevaar bestond. Toen ik terugkwam werd ik daar op gepakt, en vond men dit een ‘nog betere’ smoes om mij te negeren / treiteren. Ik had toch al geen eigenwaarde en accepteerde het. Dat gezeik over die TBC ging in de tweede nog door.
Voor de tijd dat bij mij Tbc ontdekt werd overleed mn ene opa, net toen ik weer gewoon de straat op mocht, mn andere. Ook hier sprak ik niet over. Ik had immers geen vriendinnen. En mn ouders wilde ik niet lastig vallen. Ik begon toen echt ‘ziek in mn kop’ te worden. Mn ene opa had kanker en verschrikkelijk veel pijn. Voor mijn gevoel moest ik die pijn ook beleven. Maar omdat ik het nooit kon evenaren, ging het steeds verder en werd ik ook heel boos op mezelf. Ik ging niet eten… en dan juist weer heel veel eten. Het niet eten was, omdat mijn opa soms, door de kanker dagen niet at, en het wel eten was zodat ik me misselijk zou voelen, net als hij zich voelde na de chemokuren. Als u dit leest zou u me echt als gestoord verklaren. Dat geeft niks, dat doe ik zelf ook.

-----------------------------------------------------------------------------------
Ik ben Wendy, 12 jaar en zit in groep 8 van de basisschool.
Voelde me vies, heb heel veel keer gedouched en durfde het aan niemand te vertellen.
Ik verdiende het… wat die man deed was een straf
------------------------------------------------------------------------------------

Zo dacht ik er toen over. Later niet meer. Alhoewel het wel heeft meegewerkt dat het me onzeker maakt.
Iemand (zeker die ik niet erg goed ken/of 100% vertrouw) moet dicht in mn buurt komen. Seksistische opmerkingen kan/kon ik niet goed tegen. En nu, in de relatie met mn vriend durf ik ook nauwelijks. Ik ben er bijna van overtuigd dat het er mee te maken had van toen. Nog steeds… na al die jaren.
En nog iets… in de tweede klas werd ik gewoon helemaal gek van seksistische opmerkingen van een leraar. Hij deed dat bij iedereen maar ík lag er wakker van. Echt stom…

--------------------------------------------------------------------------------
Ik ben Wendy, 14, bijna 15 jaar. Het automutileren (ofzo) gaat steeds verder door. Mn polsen/armen en benen. Ik probeer het te bedekken. Lange mouwen te dragen enz. Korte broeken heb ik toch niet, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken.
--------------------------------------------------------------------------------

Op dit onderwerp kom ik later nog terug. Maar toen kwam iets wat door al bovenstaande werd veroorzaakt (en door mezelf natuurlijk) en wat ook weer een gevolg voor later zou zijn…

Ten ik 14 was, was de reden van ‘het mezelf pijn doen’ nog vooral het aan niemand kunnen / durven vertellen van mijn gevoelens. Ik kropte alles op en het ging er niet uit. En dús zet ik het om in lichamelijke pijn. Op dit onderwerp kom ik nog wel even terug trouwens. Nu ik het teruglees… begon ik al eigenlijk eerder… maar dan met de bedoeling mijn opa’s pijn de te hebben L

Nou… eigenlijk klinkt het niet zo heftig… maar toch.
Dit gaat trouwens nog over mn verleden.
Zodat u even een beeld heeft.

Op het moment val ik weer hevig terug.
Ben vreselijk onzeker, denk dat niemand me mag en die littekens zjin ook van de laatste maanden ja.
Ik proveer het minder te doen, en het meer op minder opvallende manieren te doen.
Gewoon mezelf met een hamer op mn pols meppen enz. dat zie je namelijk niet zo.
Ik zit dus best met mezelf in de knoop. Maar natuurlijk laat ik dat mn omgeving zo min mogelijk merken. En zeker op mn werk! Nee… de klanten zullen daar heus niets van merken hoor ;)

Goed, op het moment zak ik dus weer weg.
Ik moet mezelf niet… (vind mezelf lelijk en ook niet aardig)
Iedereen is beter enz.
Mijn vriend is ook depressief en hij gaat hulp zoeken.
Een vriendin lijkt wel anorexia oid te hebben. Ze eet al weken bijna nix. En eet ze wel wat dan zit ze de hele tijd te zeggen dat ze te dik is.
Ik maak me dus ook zorgen over hen.
Maak meer tijd voor hen, en minder voor mezelf.
Hun vertellen hun verhaal, in hoeveree het gaat, ik niet de mijne.
Zo begint het ‘zelfpijnigen’natuurlijk weer opnieuw.
Bovendien ben ik altijd bang dat iemand naar de littekens vraagt.. soms zijn ze duidelijker zichtbaar dan de andere keer, heel vaag…. Maar ik heb meestal (altijd, behalve voor sommige mensen) mn smoesje wel klaar.

Mn moeder weet het… mijn vader niet.
Ze heeft, zo te zien, de scherpe spullen van mn kamer gehaald. Dus dan maar met die (best wel veel te botte) schaar…. L

Nogmaals, ik ben vast (kleine) dingen vergeten.
Maar ik ben zo bang dat ik weer in een depressie raak.






zo dacht ik toen dus.
ik heb het nog een paar keer door gelezen nu.
toen ik me goed begon te voelen deed ik dat eigenlijk ook.
het was net alsof ik een droom teruglas.... en alsof ik steeds terugkwam in die droom, alsof ik álles steeds opnieuw beleefde.
maar dat deed ik ook.... dat bedacht ik me toen.
en doordat ik alles steeds opnieuw beleefde, verwerkte ik het niet.
bij alles wat ik deed, dacht ik aan íets uit mn verleden.
ik kwam er soms niet door in slaap.

toen bedacht ik me. dit is wat ik heb meegemaakt. my past...
verleden tijd. ik moet er niet in blijven hangen, het is niet goed.
ik moet wat van mijn toekomst maken! en mijn verleden alleen nog voor goede dingen gebruiken. er iets van leren. en de littekens moet ik zien als een waarschuwing, zodat het niet weer gaat gebeuren. eerst haatte ik mezelf mede door de littekens. en dan am'de ik weer... het was dus zo'n cirkel. nu zie ik ze als een waarschuwing, wat me herinnerd aan mn verleden maar dan als een LES. begrijp je?

hopelijk heb je hier wat aan.
als je nog wat wilt vragen.
stel ze gerust!

liefs, wendy

*knuffel*

meis wat erg allemaal:eek:

agh... ik maakte het voor mezelf allemaal veel erger

maar toch.. het blijft heel erg

:D Sorry, maar heerlijk nuchter. :) Als je daar idd echt in gelooft, dan helpt je dat denk ik wel. 'k heb je 'brief' (of wat het dan ook precies is...) gelezen, maar ik snap het niet helemaal...is het een brief/brieven, een soort dagboek...?

Zet hem op, hè! (y) :)

ja ehmz, meer om duidelijkheid te kweken voor mezelf.
ik moest wel lachen om je reactie, heerlijk nuchter, hihi! :)
en gefeli he! echt gaaf dat je gaat trouwen, maar dat heb ik ook al op DK gezet.

Heej Wen, veel wist ik van je verhaal, toch is t wel ff slikken als ik weer lees...

Naja, ik weet bijna wel cker dat je niet meer terugvalt in die cirkel...

ik ga slapen...Truste meid! :)