mijn hart spreekt
 

het zit in de dingen die jij zegt
dat je van me houdt
en ik weet:
het is gemeend
en het is oprecht

het zit in de manier hoe ik me voel
zielsgelukkig en geliefd
is wat ik bedoel

jij laat me verlangen naar
iets wat ik nooit eerder heb gevoeld
In de slapeloze nachten
vraag ik me af
of het ook zo is bedoeld

want mijn hart zegt
dta deze gevoelens blijven
eeuwig, dus altijd
want mijn hart zegt:

Deze keer is het echt....

dis eigenlijk best een kutgedicht, heb em in 5 minuutjes verzonnen, had toch niets beters te doen :p

ik vind het zeker niet slecht! Waar ik vooral over struikel tijdens het lezen, is het gebruik van de voorzetsels. bijvoorbeeld bij de eerste strofe, daar schrijf je:

het is gemeend
en het is oprecht

ik zou daar zelf van maken:
het is gemeend
en oprecht
of:
het is gemeend
het is oprecht

en bij de tweede strofe zou ik van de laatste zin maken:
dat is wat ik bedoel.

Je ziet het misschien zelf heel anders hoor, het is ook maar net hoe ik het zie! Maar dat ik daar mijn aandacht zo op richt komt odmat ik bij het schrijven van teksten zelf 'verslaafd' ben aan voorzetsels/voornaamwoorden: dat vind ik opvallend genoeg één van de belangrijkste bestanddelen van een tekst...

ik vind het geen kutgedicht...ik vind enkelt dat je sommige zinnen wat meer in moet korten om zo het ritme en metrum een beetje erin te houden...verders vind ik je inhoud best pakkend en komt het ook goed over..