De wereld
 

De genegenheid ging langzaam voorbij
en warmte verdween voor eigen ogen,
een ieder keek enkel maar bevroren toe,
mijn hart vermoord, gevoel bedrogen

Tranen die niet kunnen stromen
schreeuwen van de woede, verdriet,
en hoe goed ik ook blijf zoeken
er lijkt niemand te zijn die het ziet

En opnieuw ben ik in mezelf gekropen
zonder enig vertrouwen in de rest,
en in eenzame stilte blijf ik hopen
al denk ik dat alles al is verpest

Gewoon een goed gedicht! meer kan ik er eerlijk gezegd niet over zeggen...dit is één van mijn favoriete dichstijlen, ik lees dit soort gedichten heel graag. ik vind eigenlijk dat je steeds betere gedichten gaat schrijven :)!!

in principe wel mooi, maar vind wel dat je woordkeus minder wordt in de derde strofe. > de tweede en laatste regel vind ik te 'gewoontjes' tegenover de rest van de woorden die je gebruikt, dat vind ik jammer. verder erg mooi > met name de eerste strofe vind ik geweldig!

komt over als een uiting van gevoel, het is op zich niet erg bijzonder geschreven maar raakt wel...