Begin en Eind
 

Wat is het verschil tussen begin en eind?

Heeft alles een begin en een einde?

Heeft niets een begin en einde?

En als niets een begin en/of einde heeft, hoe kan het dan dat dingen veranderen?

:confused:

inderdaad: :confused:

lijkt me een interessante topic, maar zo snap ik er niks van?

Ja, misschien kun je het iets duidelijker toelichten?

Om te beginnen vind ik het leuk dat je in je onderwerp het woordje 'en' gebruikt bij 'begin en eind', want het zijn 2 uitersten en de 1 heeft geen betekenis zonder de ander.

Verder behoren de vragen die je stelt tot de oudste die we kennen. De goeie ouwe Grieken lagen al in de knoop met diezelfde vragen. Wanneer je dan bedenkt dat we al die tijd eigenlijk nog geen antwoord hebben kunnen vinden, zou je op z'n minst kunnen concluderen dat het hele moeilijke vragen zijn.

Als laatste wil ik nog even kwijt dat het referentiekader/gezichtspunt van waaruit je de zaak bekijkt ook erg belangrijk is. Een spiritist bij voorbeeld is van mening dat begin en einde 1 zijn (als ik me niet vergis), terwijl je je ook af kunt vragen of het ene uiterste wel betekenis heeft zonder het andere. Allemaal vragen dus, maar dat maakt filosofie dan ook zo mystirieus ;)

Tabee, fil

Ik zal een poging wagen.

Begin en eind van dingen zijn alleen maar overgangen van iets naar een ander iets, of van iets naar niets of andersom(maar ik denk niet dat dat kan). Het verschil is(Ik vind het moeilijk om dit uit te leggen, dus misschien is het te vaag): Het eind van iets is als iets verandert in iets anders dan het was, en daarmee op een bepaalde manier verdwijnt. Het begin van iets is als iets verandert in iets anders dan het was, en daarmee naar het ontstaan of vormen van dat nieuwe ding verwijzend. Het ligt er inderdaad maar aan hoe je het bekijkt of iets een eind of begin is, het eind van het een is het begin van het ander.
Als iets ten einde is betekent dat dat het niet meer kan voortbestaan in dezelfde vorm als dat het op dat moment bestaat.

Bijna alles verandert, maar er zijn een paar dingen die oneindig zijn. Ruimte is oneindig, tijd is oneindig(voor zover ik weet), en getallen zijn ook oneindig. Je kunt het getal 0 als begin nemen, maar je hebt ook nog -1, -2, enz. En oneindig groot zijn getallen ook. Je kunt er altijd nog wel 1 bij optellen. Verder denk ik dat alles wel zo'n beetje een begin en een eind heeft.


Niets bestaat niet, daarom is het niets. Iets wat niet bestaat heeft ook geen begin of eind.

of als je niets bedoelt als geen enkel iets: Het antwoord is ja en nee. Als jij opgroeid, wordt je van baby een jongere. Het eind van je babytijd is dan allang gekomen, maar jij bestaat nog steeds, terwijl de baby verdwenen is. Er is dan een eind van je babytijd en een begin van je pubertijd, maar geen eind van de mens die je bent. Je verandert alleen. Zo bekeken is er geen begin en geen eind. Maar als je alleen kijkt naar de fases in je leven, dan hebben die wel degelijk een begin en een eind.


Hoe alles precies werkt kan ik je niet vertellen. Maar volgens mij heb je geen begin en geen eind juist omdat dingen veranderen. Iets wordt niet niets.


Ik nu ook wel een beetje, ik weet niet zeker of ik je goed begrepen heb. Als ik dingen heb geschreven die onduidelijk zijn moet je dat zeggen, dan zal ik het beter proberen uit te leggen(wanneer ik wakkerder ben).

Ik zou zeggen dat de 1 zonder de ander een andere betekenis krijgt.



Over de vragen kan ik niet erg veel zinnigs zeggen, ik kan enkel speculeren naar de antwoorden. Is er bijvoorbeeld iets als een oerstof, of een oer-molecuul? Iets dat geen begin en eind kent. Of heeft alles een begin en een eind, of is er iets dat alleen een begin heeft....?



lovetear heeft in elk geval een goeie poging gewaagd om de vragen te beantwoorden (y)

Heel knap hoe lovetear heeft geprobeerd de vragen te beantwoorden!!! Ik vind het altijd heel erg moeilijk om m'n gedachten onder woorden te brengen.
Al was het soms inderdaad een beetje vaag, het was (naar mijn mening) goed te volgen!

Dank je wel!!!

Niet alles heeft een begin en een einde. Dat is nogal tweedimensionaal gedacht. Van het heelal, bijvoorbeeld, kan ik niet het begin, noch het einde goed aanduiden.

Ik ben het met je eens..
Er is beweging,geen begin of eind...oftewel de oneindige cirkelgang.

Nee, zeker niet alles heeft een begin en een eind. Als we goed kijken, alles níet. Ons voorstellingsvermogen en onze inzet is de enige grens voor het einde. Laten we een wiskundig voorbeeld nemen, het getal PI. Van het getal PI is bewezen dat het een oneindig aantal decimalen heeft. Het getal zouden wij uit kunnen drukken met 3,1415 of met 3,141529. Zelfs zouden we tot een miljoen of een miljard decimalen kunnen gaan, maar dat is niet genoeg. We kunnen ons wel drie of vier decimalen voorstellen, maar het is oneindig en ons voorstellingsvermogen geeft iets een eind. Het toeval wil dat PI ons de kans biedt de omtrek en oppervlakte van een cirkel uit te rekenen. De cirkel waar ranonkel het over had, de cirkel van het oneindige, alles wat elkaar constant maar weer in beweging zet.

Niet mee eens, sommige dingen eindigen nooit
De dood van iemand begint ergens, maar eindigt nooit. De persoon in kwestie blijft namelijk altijd dood.
Een begin heeft dus degelijk een betekenis zonder einde.

Maar de mens vergaat(althans het lichamelijke gedeelte dan) na zijn dood. Het blijft dan niet altijd een dood mens, op een gegeven moment is iemand geen mens meer. De dood is dan het begin van een proces van vergaan, en dat heeft dan wel weer een einde, toch?

De dood begint daar idd...maar dood is toch zoveel meer dan vergaan alleen?
De tijd dat je dood bent heeft een begin, maar geen eind...
Het vergaan dat je dood bent heeft idd een begin EN een eind

Anders stopt volgens jou het dood zijn wanneer je bent vergaan...Klopt niet volgens mij

Een periode in de tijd begint ergens en eindigt ergens. Daartussen is er geen verandering...Bij het begin en eindpunt wel...denk ik :)

Inderdaad. Tenzij je in reincarnatie gelooft, maar dat doe ik niet. Maar over doodgaan, als het mens zijn erbuiten wordt gelaten, is dat dan misschien het overgaan van iets naar niets?

Geen idee, je hebt een punt :) Maar volgens mij is elk eindpunt automatisch een nieuw beginpunt van iets anders, hier: einde van het leven, begin van de dood...

Misschien zijn er wel betere voorbeelden dan dood om dit te illustreren waar het niet per se een overgang van iets naar niets hoeft te zijn maar daar moet ik nog even over nadenken :)

Ik heb de halve nacht wakker gelegen, maar ik kan niets vinden waardoor je geen gelijk zou hebben. Je hebt gewoon gelijk. De dood(of het leven als je in een afterlife in de hemel of iets dergelijks gelooft) heeft wel een begin en geen eind.

Aan de andere kant, ik bedenk me net dat niemand nog heeft kunnen navertellen of de dood echt geen eind heeft, dus helemaal zeker is het niet. We gaan er nu van uit dat dood en leven de enige mogelijkheden zijn, maar misschien is er nog iets anders, maar dit weet ik allemaal niet zeker.

Als je een ander voorbeeld zou kunnen vinden, zou ik dat graag willen horen :) .

Aan het Zijn kan geen begin zijn, "iets" kan onmogelijk uit "niets" ontstaan. Dus in het geheel bestaat er geen begin en dus ook geen einde, alleen voor dingen is er een begin of einde, maar die staan alleen voor overgang in iets anders, dus daarom is er geen einde alleen overgang.

Waarom alleen dingen...Alle dingen kennen toch sowieso een eind
De dood onstaat uit het leven trouwens, het onstaat niet uit niets

Inderdaad, dingen kunnen niet zomaar verdwijnen (wet van behoud van energie) Als een object of toestand 'eindigd' komt er altijd iets anders voor terug. Ik ben het met je stukje eens.

Citaat:

Bijna alles verandert, maar er zijn een paar dingen die oneindig zijn. Ruimte is oneindig, tijd is oneindig(voor zover ik weet), en getallen zijn ook oneindig. Je kunt het getal 0 als begin nemen, maar je hebt ook nog -1, -2, enz. En oneindig groot zijn getallen ook. Je kunt er altijd nog wel 1 bij optellen. Verder denk ik dat alles wel zo'n beetje een begin en een eind heeft

.

Tijd heeft (net als ruimte) een begin in de oerknalsingulariteit. Tijd is dus ook niet iets wat altijd bestaan heeft. Het kan ook net zo goed weer in einde hebben in een singulariteit, hetzelfde gebeurd bijvoorbeeld in een zwart gat, daar komt ook de tijd tot stilstand. Ook ruimte is mogelijk niet oneindig, een mogelijk scenario voor het heelal is dat het 'eindig maar onbegrensd' is. Maar dit wordt een beetje te natuurkundig :)


Niets is iets wat wij niet kunnen bevatten. Als je niets opvat als de afwezigheid van iets, kan niets eenvoudigweg niet door ons waargenomen worden (net zoals een mogelijke 4e dimensie.)
Stel je een diertje voor wat alleen maar geluid kan waarnemen. Het diertje kan niet bewegen, zien, en heeft geen besef van ruimte of tijd. Het enige wat het diertje kan waarnemen is het geluid uit een speaker. Als men het geluid uit de speaker uit zet, verdwijnt daarmee de hele belevingswereld van het diertje.
Het diertje verliest zijn hele (bewust) 'Zijn' en komt daarmee aan zijn eind.
Het diertje had het geluid nodig voor zijn belevingswereld, net zoals wij het 'iets' nodig hebben voor onze belevingswereld. 'niets' (of: 'niet Zijn') valt dus buiten onze belevingswereld.

Citaat:

Hoe alles precies werkt kan ik je niet vertellen. Maar volgens mij heb je geen begin en geen eind juist omdat dingen veranderen. Iets wordt niet niets.

Ja. Als ik een boek in mijn handen heb en dat verscheur is er een einde gekomen aan datgene wat wij een boek noemen. Maar de energie en materie waaruit het boek bestond blijft behouden, alleen in een andere vorm. Het kan nooit niets worden, want niets is voor ons niet te bevatten, noch te beschrijven.

Inderdaad, ik begrijp je niet zo goed :) . Wat bedoel je met een (oerknal)singulariteit? Het stond niet in het woordenboek.

Volgens mij begrijp ik wel wat je bedoelt. Maar dat het niets meer beleven kan betekent toch neit dat het niet meer zou kunnen denken? Dat het zich zou kunnen herinneren dat het eten nodig heeft, en daardoor zou kunnen groeien? Ik denk dat dat beestje zonder belevingswereld nog niet zou worden hoeven afgeschreven.

Zou het niet eerder zo kunnen zijn dat niets niet zozeer is dat we het niet kunnen bevatten, maar eerder dat het niet bestaat? Niets is (volgens mij) onze benaming voor iets wat niet bestaat, wat inderdaad niet 'is'. Dat we het niet kunnen waarnemen zou best daarom kunnen zijn. Net zoals dat veel mensen zeggen dat gods meesterplan niet te bevatten is, ik geloof eerder dat dat plan er niet is.

als je ergens aan begint is het einde al in zicht er is niet veel verschil de dingen die je doet van begin tot eind in een grafiek is het zo `-_-` snap je

De oerknal was het moment (ongeveer 15 miljard jaar geleden) waarop alle materie in het heelal op een punt zat, Er bestond op dat punt geen ruimte en geen tijd. Het bewijs hiervoor is het feit dat alle sterrenstelsels van elkaar af bewegen en de kosmische achtergrondstraling.


Als het geluid het enige is waar het diertje iets mee kan, dus waarop ook zijn denken gebaseerd is, houd alles op op het momnet dat het geluid weggedraaid wordt. Maar zodra je het intellect en de geest los van de belevingswereld of het Zijn gaat zien gaat het inderdaad niet meer op.
Het voorbeeld was misschien niet zo goed als ik dacht. :)

Als niets niet binnen onze belevingswereld valt (waar ik eigenlijk wel van overtuigd ben) en we kunnen het niet waarnemen of beschrijven kan het net zo goed wel als niet bestaan. Het heeft voor ons alleen geen waarde om het te doorgronden. Ten eerste omdat het niet kan en ten tweede omdat het ons niet zou kunnen beinvloeden.

Maar waar bewegen de sterrenstelsels dan doorheen? Toen alle materie(ik dacht trouwens dat het energie was) op dat ene punt zat, was er om dat punt heen geen lege ruimte? Hoe zou het anders uit elkaar kunnen schieten, als er nergens ruimte is om naartoe te schieten? En als er ruimte overal om dat ene punt heen zit, neemt dat punt dan geen ruimte in beslag? Dit vind ik ingewikkeld, zou je hier alsjeblieft iets meer uit willen leggen?

Ok, het maakt niet uit of het wel of niet bestaat. Daar heb je gelijk in. Maar ook al zou het wel bestaan, dan zou het toch alsnog geen begin en einde kunnen hebben, omdat dat dingen zijn die wij wel waar kunnen nemen?

Materie en energie zat in een punt. (materie is energie). Je moet je het heelal niet voorstellen als een bol met een middelpunt waarvandaan alles wegvliegt. Je moet het heel abstract bekijken. Zie het heelal als het oppervlak van een ballon met stippen. De ballon wordt langzaam opgeblazen. Je ziet dat de afstand tussen alle stippen steeds groter wordt zonder dat er een middelpunt van de uitdijing aan te wijzen is. Om dit principe toe te passen op ons 3dimensionaal heelal is waarschijnlijk iets als een vierde dimensie nodig. Immers, het oppervlak van de ballon is een 2d wereld en de uitdijing vind plaats in 3d, dus buiten de belevingswereld van de stippen.
Als je dit leuk vind moet je maar eens een beetje op Populaire Wetenschappen rondbladeren, of het boek 'het heelal' van Stephen Hawking lezen. Daar wordt het in duidelijke taal allemaal uitgelegd.

Ik denk van niet. ;) Aangzien niets geen veranderingen kan ondergaan heeft het volgens mij ook geen begin of eind nodig.

Ik zal eens kijken op populaire wetenschappen, in de bibliotheek in ons dorpje kun je praktisch alleen de bijbel lenen.