Geen Tranen
 

Geen Tranen

Een blauwe ochtendjurk
Kleurt rood in licht
Van een niet verschenen zon

Ze lacht wat ongemakkelijk
Streelt wat door haar haar
Kijkt niet zonder het te zien

Een twijfel waait zachtjes
Ruist zwijgend in oren
Van mensen die liefde niet kennen

Het vergeten is het ergste
De herinnering eraan
Een geur die niet meer ruikt

Heel erg mooi.
Leest lekker weg, mooie woordkeus.

Een niet verschenen zon (y)

De niet verschenen zon, dat schept meteen een sfeer, een weerspiegeling op de bodem onder het wateroppervlak waarop dit gedicht is geschreven, van tranen zonder dat er tranen zijn, als ik zo vrij mag zijn om even in jouw gedichtstijl verder te gaan. Dan lacht ze zonder gelukkig te zijn, kijkt ze zelfs zonder te zien, want alles waaraan ze denkt, is de liefde, als dat nog lukt, als niet alles in haar al verpulverd is. Als ze nog weet wat liefde is, tenzij ze het vergeten is als die andere mensen. De derde strofe diept uit naar een nieuwe dimensie, die volgens mij aan het gedicht een geheel nieuw fundament geeft, een fundament dat aan de lezers een nieuwe uitdaging stelt, en zo voor mezelf een goed gedicht wordt, omdat het niet alles zo maar vertelt. Het idee van iets dat er is, maar de zintuigen niet raakt komt op het einde wel het meest geslaagd naar boven, als 'de geur die niet ruikt'. Geen paradox, maar het hoogtepunt van een mooi gedicht, zonder enige forcering. Alleen jammer, maar dit is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak, dat je eigenlijk een aantal keer een idee opnieuw gebruikt, in een drietal verschillende voorbeelden. Maar misschien is dat ook beter zo, ik ben er nog niet helemaal uit.

Groetjes, Dreampoet

Dreampoet, bedankt voor je uitgebreide reactie. Als reactie erop kan ik je kort vertellen hoe deze (en nog een 20 tal anderen) tot stand zijn gekomen. Ik ben op een 3 maanden trip door India en Nepal en zit momenteel in een ashram. Normaal schrijf ik proza, maar in een hobbelige bus is poezie gewoon het makkelijkst. Ik heb rijm en metrum volkomen los gelaten, en schrijf zoveel mogelijk op een intuitie, veel wordt me ingegeven, op de eerste zin na, al komt die ook voor uit iets dat ik gezien heb, dat dient als inspiratie. Je lichte 'kritiek' over het herhalende karakter was me daarom nog niet eens zo opgevallen en ik moet me begeven in dezelfde twijfel als jij of ik het nog goed vind.

Dharma

Ik wilde mij na het lezen van de titel al klaarmaken om met een afkeurend antwoord negatieve kritiek te uiten en helaas heeft ook het lezen van het gedicht die intentie niet veranderd.

Ik vind r mooi; ik kan het mij goed inbeelden, voor mij zien, dat vind ik vaak wel leuk in een gedicht.
De 3e strofe vind ik er uit vallen qua metrum, vanaf regel 2

Goed gedicht! De stijl spreekt me echt heel erg aan. De sfeer spat er van af en het metrum is sterk. Ik heb slechts één suggestie: ik zou er 'de' oren van maken, of 'haar' oren. dat past beter vind ik.

al kan ik me op een bepaalde manier inleven in de kritiek van Ochlomoraat, als ik het gedicht op een bepaalde manier lees, ik dank elk geprijs, mijn richting uit