wat zet mensen hier toe aan, en hoe zou je reageren?
 

het schijnt dat ieder ziekenhuis / iedere huisarts wel eens mensen krijgt die klachten / ontstekingen faken.

een patient die voor de zoveelste keer met die wond komt die maar niet dicht gaat, en waar maar niks uitkomt. todat iemand opeens ontdekt dat hij/zij ontsteking verwekkend spul op de wond smeert / giet of het zelf open maakt.

of mensen die een astma-aanval faken.
enz.

wat drijft je ertoe dit te doen?
het is een 'andere' vorm van am, dat weet ik wel... dus misschien mag het niet. maar ik wil alleen suggesties waarom mensen zichzelf pijn doen (de wond besmetten enz)?! is het om te zien dat arsten er niet uit kunnen komen, of komen ze gewoon echt aandacht te kort.

hoe denk jij over dat soort mensen als je achteraf zo'n verhaal hoort. bijv. dat een vriend(in) tegen je zegt van, '.....' deed alsof hij een astma aanval had, maar het bleek dat het allemaal nep was'. eerlijk antwoorden... zou je die persoon voor gek verklaren, zielig vinden of zelfs begrijpen?
zou je er over nadenken, of ben je het zo weer vergeten.

mij vraag is dus. wat zet mensen er toe aan zoiets te doen, en hoe zou jij reageren als je hoorde dat iemand anders dat deed?

liefs, wendy

misschien is het een kwestie van aandacht te kort?
iets willen hebben/ andere mensen in je omgeving hebben die het wel echt hadden..die daardoor zoveel aandacht kregen dat die persoon het ook wilde. Zelf heb ik vroeger op alle verschillende mogelijke manieren mijn been proberen te breken of mijn arm o.i.d gewoon omdat ik het cool vond, ik kreeg dan positieve aandacht! Dit is echter nooit echt gelukt..[eek! deed ik toen al aan am, maar dan onbewust!]

Als ik het zou horen van een vriend of vriendin dan zou ik zeker die persoon het allemaal laten opbiechten bij de arts zelf hoe moeilijk dat ook zou zijn. Als diegen dat doet dan heb ik respect voor hem/haar! Ik zou het niet vergeten van het ene op het andere moment want ik vind het toch wel raar eigenlijk :confused:

ik denk dat het bij die mensen die het echt extreem doen simpelweg gaat om aandacht te kort.. zeker als je daarna wel naar het zh rent voor hulp. als iemand het als am zou doen, zou hij dat denk ik niet snel doen.... denk ik. ik weet niet, ik vind het vrij vaag, irritant ook, omdat het in het zh de artsen bezighoud met dingen die eigenlijk minder belangrijk zijn > natuurlijk hebben die mensen ook hulp nodig, maar het moet niet zo zijn dat iemand die écht iets heeft ligt te creperen omdat iemand anders het nodig vind zichzelf ziek te maken/houden. vind ik.



ik moet trouwens wel toegeven, ik heb astma en een hekel aan gym > als we dan iets heel erg achterlijks deden fakete ik soms ook > maar das geen kwestie van aandacht willen maar een kwestie van een goeie smoes > moet ik me daar ook voor schamen of mag je van een nadeel soms ook best een voordeel maken?? :) > ik denk trouwens dat je het niet bedoeld als in zo'n situatie, of wel?

/edit : kan ook zijn dat het een in-directe 'cry for help' is

ik denk ook dat iemand dat doet voor aandacht..
hm, wat k zou doen, als een vriendin dat van mij deed, pff.. k heb geen idee eigenlijk, :confused: daar moet k ff overnadenken... :o
kuzzies mir

@sublime
de gymsituatie die jij beschrijft bedoel ik idd níet.
want dat is net zoiets als vriendlijk gebruik maken van ongesteld zijn :) (ow meneer, ik heb zo'n buikpijn!) dat bedoelde ik dus ff net niet

zo'n vermoeden had ik al > want deze (de gym) situatie kennen we volgens mij bijna allemaal wel :D;)

het is een aandachtstekort denk ik

Als iemand mij zou vertellen dat ie zoiets gedaan zou hebben, zou ik hem niet begrijpen, maar ik zou hem zeker niet voor gek verklaren.

Ik zou er wel over blijven nadenken en die persoon vragen of hij als hij weer in diezelfde situatie zou komen te zitten als toen hij dat gedaan had, hij het weer zou doen.. En als hij dan ja zou zeggen zou ik hem proberen duidelijk te maken hou fout hij dan bezig is:) en ook zeggen dat als hij aandacht wil hij het gewoon maar moet zeggen. Laten weten dat hij/zij geen ziekte nodig heeft om aandacht te krijgen en te worden opgemerkt

ik zou ze zielig vinden. Van de persoon afhankelijk of het medelijden of wantrouwen betreft

't is 'gewoon' net als iedere andere psychise (<- ik weet niet meer hoe je dat schrijft...) stoornis...'t heeft zelfs een naam: syndroom van Munchausen (hierbij gebruikt de patiënt het medisch bedrijf gebruikt om zichzelf te kwetsen). Dan heb je ook nog een stoornis, waarvan ik even de naam vergeten ben, waarbij mensen zelf ook echt geloven dat ze een bepaalde ziekte enz. hebben.

Hoe ik zou reageren zou afhangen van de persoon, denk ik. Ik zou het van te voren niet weten. Maar wat ik al zei, 't is niets meer dan wat voor psychische stoornis dan ook. Bij Munchausen by Proxy (hierbij gebruikt de patiënt bewust het medisch bedrijf gebruikt om haar/zijn kind te kwetsen) zou ik er toch iets meer moeite mee hebben, denk ik.

Ik denk dat het vaak (meestal?) met aandachtstekort te maken zal hebben.

Note: het is op zich wel een aandachtstekort, maar het is in het bijzonder het gevoel "er is iemand die om mij geeft" dat zulke mensen tot hun gedrag aanzet. Meestal is er sprake van een slechte band met de ouders of het plotselinge verlaten worden door iemand waar ze erg gehecht aan zijn / waren.

'psychische'

Hypochondrie. Maar die mensen 'faken' niet en hebben ook niet per se een aandachtstekort. Ze zijn gewoon heel bang dat ze misschien iets ergs hebben en willen graag bevestiging dat het niet zo is.

Ik kan het weten, ben zelf zo :o

Dank je. :)

Die was het, ja. ;) Ze faken geen kenmerken van ziektes ed idd, alles wat ergens op kan wijzen is dan meteen iets ernstigs (toch?)...das weer een heel andere situatie...

Het zal inderdaad wel een soort van aandacht vragen zijn. Ik zou het die mensen niet kwalijk nemen, zij doen het niet expres om mij dwars te zitten of iets dergelijks.

Volgens mij doen mensen dat om aandacht te trekken maar je hebt ook bepaalde stoornissen waarbij mensen echt geloven dat ze een bepaalde ziekte hebben, bij ieder pijntje dat ze voelen denken ze dat ze een of andere ernstige ziekte hebben. Maar als mensen echt zelf ervoor zorgen dat ze wonden krijgen of als ze iets faken is dat meestla omdat ze aandacht willen trekken, dat ze ook een keer iets hebben waardoor andere mensen belangstelling voor ze zouden kunnen krijgen.

Ik zou die persoon niet zielig vinden. Ik zou als ik een arts was, die persoon doorsturen naar een psychiater of een psycholoog. Wie weet is er wel heel wat met die persoon aan de hand.

Ik denk dat het een bepaalde aandacht is, maar misschien ook wel een kick of een iets te doorgedraaide gedachte om ook eens zoiets mee te kunnen maken.

Zoals bijna iedereen al gezegd heeft is het volgensmij een manier van aandacht trekken. Misschien zelfs een (onbewuste?) roep om hulp. Ik weet niet wat ik zou doen als mijn vriendin of vriend zoiets zou doen. Het ligt er ook een beetje aan waar ze mee faken.
Iemand uit mijn klas "faket" heel vaak met dat ze astma heeft als ze iets niet wil doen of ook om aandacht te vragen. Ik heb daar een vreselijke hekel aan. Ik heb zelf wél echt astma en ik probeer het altijdt te verbergen om geen aansteller gevonden te worden en zij heeft het niet en doet het om aandacht te krijgen. Daar kan ik kwaad om worden.
Ik denk dat ik in geval van een vriend of vriendin die zoiets doet eerst zou proberen uit te zoeken wat er aan de hand is en dan zou proberen de situatie te beoordelen op ernstigheid. Als hij/zij zou faken met bijvoorbeeld kanker of een andere ernstige ziekte zou ik nooit meer met hem of haar willen spreken, iniedergeval niet voor een hele tijd. Ik heb teveel mensen aan zulke ziektes verloren, als er dan iemand zit te faken daarover daar zou ik niet tegen kunnen.
ALs het om iets minder ernstigs gaat denk ik dat ik wel geirriteerd zou zijn maar toch zou proberen diegene te helpen maar ik zou ook boos zijn over het feit dat ik een vriendin ben van diegene en dat hij of zij me niet eens om hulp gevraagd heeft of om aandacht als hij of zij die nodig had.

ik denk dat t voor aandacht is. Dat ze t gevoel hebben dat ze belangrijk zijn voor de arts, omdat ie zoveel moeite voor m doet.

op straat zetten en niet meer naar om gaan kijken

doet de overheid ook, dus...

Zoals al eerder gezegd is; aandachtstekort.

Als ik arts was, en ik kom er achter dat een patiënt dingen
faked, zou ik diegene iig niet erg serieus meer nemen,
en in erge gevallen idd doorsturen naar een psych oid.

Als ik irl meemaak dat iemand allerlei dingen verzind ed,
hangt het er een beetje vanaf wat diegene verzint,
en wie het is. Het vertrouwen is dan iig goed kapot gemaakt,
en als het om ernstige dingen (iemand die bijv zegt dat hij/zij misbruikt is oid), zou ik er zeker kwaad om worden...
Zou vragen waarom diegene dat doet, en als het idd
om aandacht is, proberen uit te leggen dat je niet
iets ergs hoeft te hebben om aandacht te krijgen..

Mja, irl zou ik het heel moeilijk vinden om het vanuit
die persoon te bekijken, wat diegene er toe drijft
om zoiets te doen. Uiteindelijk is het gewoon liegen,
en als er iets is waar ik niet tegen kan...

@ Leonoor (en al de rest :)): Wat jij bedoelt heet het Munchausen by Proxy syndroom MAAR dit houdt in dat je als ouder, meestal de moeder, schade gaat toebrengen aan je kind (dit door lichamelijke letsels toebrengen zoals opzettelijk verbranden, ledematen breken, evenals het kind ziek houden of ziek maken) dus niet aan jezelf. Op deze manier krijgt de ouder medelijden en aandacht van de artsen en verzorgers van het kind + van de familie enzovoort. Dus het is net iets anders.
Als je dit bij jezelf doet lijkt het me inderdaad een gestoord aandachtstekort.

Er zijn twee 'varianten' en ik noemde ze beiden in mijn vorige post:
1: syndroom van Munchausen -> hierbij gebruikt de patiënt het medisch bedrijf gebruikt om zichzelf te kwetsen.
2: syndroom van Munchausen by Proxy -> hierbij gebruikt de patiënt bewust het medisch bedrijf gebruikt om haar/zijn kind te kwetsen.

Wat ik in het eerste deel van mijn vorige post bedoelde, is dus gewoon 'variant' 1. In het tweede deel van mijn post heb ik het ook over 'variant' 2. (Ik heb het na gezocht en het klopt echt wat ik zeg.)

@Pequeña: Mijn Codex Medicus bevestigt dit ook. Daar wordt het syndroom van Münchhausen beschreven als een vorm van een nagebootste stoornis en wordt het Münchhausen by Proxy syndroom als een vorm van kindermishandeling beschreven.

Mijn excuses Leonoor, ik had niet verder gelezen dan het eerste deel van je post en zag enkel "Munchausen Syndroom" uitgelegd, ik wist enkel af van "Munchause by Proxy" en reageerde iets te snel te eigenwijs :o :)