Aan de rand
 

's Avonds aan de rand van de boot.
Met de zon die zich vermengt met het leven in het water.
Als ik staar naar die donker blauwe diepte,
krijg ik een behagelijk gevoel.
Het maakt me rustig terwijl ik het leven inadem.
Een zon, zo vurig al de tong van de duivel aangeblazen door de wolken.
M'n lange zwarte haren leiden de wolken met zich mee en streelt de zon met de glans van mijn ogen.
M'n helder groene ogen fonkelen als parels in het licht.
Als de zon versmolten is met het leven in die diepte,
dan sluit ik mijn ogen en denk aan die zee,
met de zon versmolten,
met mijn gedachten mee.

Ik vind dat jij een mooie opbouw hebt, ik word als lezer goed meegevoerd naar het einde. Je schrijft mooi beeldend. Misschien zou je nog wel meer kunnen doen met leestekens; lees: Komma's. Er zit 1 spellingsfoutje in.

Een heel rustig gedicht...wel mooi om te lezen opzich, maar ik vind het meer een illustratie van een moment; een verhaaltje. mooie titel trouwens!!