Afscheid
 

Als het moment waarop zij wandelt door dit groene gras
loopt zij over de oever zwaaiend naar de onrust
die haar verlaat
Ze huilt om haar man die haar enige warmte was
die niet eeuwig bestaat

Als de dag waarop zij hem ontmoet
vergeet zij zijn warme hand en zijn arm om haar heen
Ze huilt om haar man en wist zijn sporen voorgoed

Als het moment waarop zij wandelt door dit groene gras
blijft zij alleen

Apart, die zinconstructies. Ben er geen fan van, maar is wel leuk.

Ik vind het gedicht door de aparte zinsconstructie zoals tacidvs al zei, erg lastig lezen. Daardoor heb ik al minder zin het gedicht te lezen. Wat er verteld wordt vind ik best leuk te lezen. Bijzonder hoe zoiets 'kleins' zo bijzonder verwoord kan worden...

Bedankt :) Ben wel blij dat ik opmerkingen krijg...
Ik probeer dr ook wel iets aan te doen, zelf wilde ik een andere zinsconstructie dan anders.

Maar hebben jullie tips ivm met deze dan? Kan ik deze ongeveer behouden maar toch iets mindere lastig doen lezen?

Ik ben absoluut geen goede dichter... Misschien gelijke zinnen maken, met een gelijk aantal lettergrepen, soms kan strofes met een gelijk aantal zinnen helpen... Sorry ik heb niet echt goede ideeen voor je...

TTTT Niet meteen negatief over jezelf ;)

Dank je iig :) strofe lijkt me wel goed om een vorm te geven aan het geheel ja, dan leest het misschien al makkelijker...
Lettergrepen lijkt me moeilijk maar ik kan er misschien eens op letten

dankje x

Tsja eigenlijk heb ik er niks op aan te merken :-) het roept een aangrijpend beeld op, de zinsbouw is apart maar boeit me juist daarom wel. Mooi! :)