Depressie
 

Iik schrijf dit met empathie, voor de depressieven:

Iedereen weet eigenlijk wel dat je niet kunt zeggen dat iets "goed" of "slecht" is.
Pijn is voor die ene persoon negatief, maar voor de Sadist in zekere zin een genot.
De dood van een kat is voor een kattenliefhebber negatief, voor de kattenhater positief.

Niks is op zichzelf negatief. Helemaal niks. Het is ook niet positief. Een gebeurtenis, gedachtes, ze staan allemaal puur op zichzelf, de manier waarop het wordt gedefineerd door de ontvanger bepaald voor die persoon of het positief of negatief is.

Dit is een feit, iets wat heel simpel klinkt maar zeker niet simpel is om waar te maken. Daarvoor is tijd en discipline nodig. Maar boven al realisatie van de waarheid in deze woorden.

Ik creer mijn realiteit in een bewuste manier. Ik wens een goed leven te leiden, maar ik ook maak nog steeds in mijn opzicht vervelende dingen mee. Bijna iedereen op de hele wereld, van de 6 miljard mensen maken hele nare en vervelende dingen mee. En zij maken ook hele mooie dingen mee.

Je hebt de pessimisten en de optimisten. En dan nog de zogenaamde realisten die denken dat een pure manifestatie in de vorm van een gebeurtenis of gedachte een vaste emotionele waarde heeft.

Er was eens een groep katten die een man 5 jaar lang elke nacht uit zijn slaap hielden. De groep verdween op een dag en de man was opgelucht.

Aan de overkant woonde een vrouw die 5 jaar lang heerlijk heeft genoten van de katten. Toen de groep verdween was ze erg teleurgesteld.

Het is puur, jou eigen defenities die je geeft aan een gebeurtenis of gedachte. Dit is de rede dat veel mensen zich ergeren aan negatieve mensen die alles heel negatief zien. In bijna alle gevallen is het zo dat deze mensen een positief verleden hebben gehad en daardoor een veel positiefere kijk op het leven hebben.
Zij begrijpen al is het onbewust dat het slechts de kijk is op je leven die jou realiteit waar maakt en emotionele lading geeft.

Er zijn uitzonderingen. Mensen met een realisatie vermogen die het bestaan van universele waarheden omvat. Die de subtiele onderliggende wetten van onze Dimensionale realiteit kunnen begrijpen door hun inzicht. Dit zijn die wetten. Deze mensen laten zich niet sturen door hun verleden maar beseffen enkel de subtiele waarheden.

Realisatie. De keuze is aan jou.

Pfff, diepzinnig stukje voor op de late avond. In zekere zin ben ik het wel met je eens dat er niet alleen een negatieve kant aan dingen zit maar aan veel dingen ook een positieve kant. Die positieve kant zie je meestal pas als je zo gesterkt bent dat je vrede kan hebben met de negatieve aspecten.

Nu heb ik een vraag aan jou waar ik zelf niet uitkomt: Kan je mij vertellen wat de positieve punten zijn van een depressie.

Okee, misschien ben je daarna weer een ervaring rijker maar of dat nou zo positief is betwijfel ik. Mensen die een depressie achter de rug hebben staan volgens mij niet positiever in het leven dan mensen die dat niet hebben meegemaakt, of heb ik het nou mis.

Groetjes Dana

Ik ben het volledig met je eens,een mens schept zijn eigen leven.

Ik zal een poging wagen om deze vraag te beantwoorden ;)

Een depressie is iets heel zwaars. Je gaat als het ware tot op de bodem van wat negativiteit te bieden heeft in deze wereld. Als het jouw lukt om uit deze bodem te komen, met of zonder hulp en daarna voorgoed uit deze bodem weet te blijven, dan ben je zoveel sterker. Niet fysiek, of misschien ook wel, maar vooral mentaal.
Ook iets als de uitspraak: " what doesn't kill me, makes me stronger", daar kan je de waarde van een depressie in terugvinden. Het enige probleem is dat maar weinig mensen geheel uit de depressie geraken. Maar voor de sommige die het wel lukt om dat te bereiken, zij zijn degenen die het hebben gepresteerd om het leven te overwinnen. (Tenminste zo zie ik het)

Verder ontopic...
De keuze ligt inderdaad grotendeels bij jouwzelf. Jij bepaald wat er gebeurt, of tenminste hoe jij wil ervaren wat er gebeurt. Als je zakt voor een rijexamen zijn er een aantal keuzes. Je kan jezelf de schuld geven en er met grote teleurstelling op terugkijken, je kan iemand anders de schuld geven en zelfmedelijden hebben om het onrecht dat jouw is aangedaan of je kan niemand de schuld geven en ervan uitgaan dat je het de volgende keer zult halen.
Bij een depressie ligt het enkel ook weer iets anders. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat depressieve mensen vaak een gen missen, of dat deze niet goed functioneerd, een soort constructie fout om het zo maar even te noemen. Hierdoor beleven zij gebeurtenissen anders dan mensen zonder deze stoornis. Weet alleen niet om welke fout het precies gaat, ben de bron kwijtgeraakt.

Hahahaha dat slaat helemaal op mij! Mooi stukje hoor schaapje!! Ik ben het helemaal met je eens!!!?? Btw. wat heb jij met katten? :p

Dit is een heel mooi stukje (jammer van despelfouten ;)). Het is ook gewoon helemaal waar. Het is natuurlijk moeilijk om die positieve dingen te zien als je in die negatieve spiraal zit. Daarom ben ik het ook niet helemaal eens met Het is natuurlijk wel zo, maar.....*komt er even niet uit*......je hebt het niet helemaal zelf in de hand. Ja tuurlijk heb je het zelf in de hand, maar je komt niet uit de negatieve spiraal vandaan, hoe graag je het ook zou willen.

Maar verder echt een heel waarheidsvol, en in zeker zin ook mooi, stukje! (y)

Ik heb zelf een kat, maar voor de rest heb ik niks speciaals met katten ofzo. Vind het gewoon lekker om ze als voorbeeld te gebruiken :)

Daantje, Kazanka heeft imo een mooi antwoord gegeven op je vraag.

Het is moeilijk om uit een negatief spiraal te komen. Moeilijk, maar niet onmogelijk. Daarvoor is een zicht op het leven nodig wat zich niet laat beinvloeden door de omstandigheden (in veel gevallen negatieve gedachten-patronen) die dat negatieve spiraal veroorzaken. Zodra deze nieuwe perceptie van het leven in beeld is gekomen moet de persoon in het spiraal er naar streven om door die nieuwe bril glazen naar het leven te kijken.

Het is een zaak van die bepaalde inzichten te herkennen en te accepteren als een nieuw perspectief op het leven.

It can be done, onafhankelijk van de moeite van zo'n proces.

Meis...een depressie ontstaat juist omdat je te negatief kijkt, een positief punt van een depressie is, dat je hem door positief te denken op kunt lossen, maar dat kan natuurlijk ook weer een negatief punt zijn.
Het ligt er maar net aan hoeveel energie je er in wilt steken. Ik dacht ook altijd dat ik niks kon en dat niks me lukte, maar weet je? Pas toen ik aan mezelf ging bekennen, dat ik heus wel wat kon en dat ik stiekem trots werd op de dingen die ik deed, ging het wat beter.

Doe es nie zo negatief;)

De kat van F0_ol is lief!

Het is wel bewezen (keb geen bronnen, ben geen bronnending, je moet me maar op mn woord vertrouwen:p ) dat een aantal depressieve mensen (dus niet alle) een stof te weinig in de hersenen hebben, waardoor je negatief gaat denken, of waardoor je sneller angstig wordt. Voor die mensen is het vaak handig om anti depressivum te gaan slikken, zodat het medicijn het stof, of de werking voor die stof in werking kan zetten, waardoor je positiever gaat denken.
Ook de zon en buitenlucht geeft bepaalde stoffen in je hersens af. Mensen die binnen blijven kniezen, die zullen minder snel 'beter' worden dan mensen die elke dag even een uurtje buiten zijn:)

Ten eerste is dat niet waar. Ongeveer 30% komt door je eigen instelling en keuzes, 25% door hoe je bent opgevoed en hoe je jeugd is verlopen en 45% door hoe de mensen om jou heen je behandelen.
Je kiest er niet voor hoe je ouders zijn en hoe zij dingen zien, hetzelfde geld voor je omgeving.

Mijn moeder miste die stof en had er toen medicijnen voor gehad, maar geen anti depressiva. En volgens mij zijn het wel alle depressieve mensen die die stof missen.

Edit: Je stukje is trouwens een hele mooie theorie, alleen kan hij niet bij alles werkelijkheid zijn. Was het maar waar dat je alles zelf besliste.

Nee, niet allemaal missen ze die stof, wel kunnen ze er te weinig van hebben, maar dat valt heel 'simpel' op te lossen, door bijvoorbeeld meer naar buiten te gaan enz. Ook heeft het altijd nut om een strakkere structuur te nemen en verplichte dingen te gaan doen. Drie keer per eten bijvoorbeeld. Jezelf minder de kans geven om jezelf te gaan verwaarlozen. Als je zo'n programma voor jezelf maakt, zal dat een heel stuk gaan helpen en je hebt het toch echt zelf in de hand of je er aan houdt of niet.

Ik denk dat het voor een groot deel wel zo is. Als je geen traumatische ervaringen oid hebt en die stof in je hersens geen moeite geeft, dan klopt het stuk theorie wel. Je hebt ook mensen die gewoon een negatieve denkvorming hebben en al snel gevoelig zijn voor depressies, maar dan nog kun je het jezelf een heel stuk makkelijker maken door positiever te gaan denken.

Als is het uitvoeren er van allemaal bijzonder moeilijk. Ze zeggen niet voor niks dat je jezelf uit een depressie moet vechten. Ik vecht er al vijf jaar tegen en NOG heb ik er wel last van. Nooit meer zo erg als vroeger, maar ik moet blijven vechten, ik moet pillen blijven slikken, ik moet naar therapie blijven gaan, anders kom ik gewoon niet verder. Ik hoop dat ik ooit een normaal leven kan gaan leven zonder berg medicijnen en zonder psych.

Hmmm. Ik zie dat wel, maar aan de andere kant ben ik 't er ook weer niet mee eens. Want mensen die in een depressie raken, en dan bedoel ik echt een depressie en niet zomaar een puberale bui, zijn daar gekomen door hun negatieve kijk op de wereld. En die negatieve kijk op de wereld is vaak aangeboren. Natuurlijk zijn er uitzonderingen; mensen die mishandeld zijn e.d. en daarom getraumatiseerd zijn of iets. En er bestaan sowieso heel veel discussies over wat aangeboren is en wat aangeleerd. Maar ik persoonlijk geloof wel dat de mens een 'aard' heeft, en als je een negatieve aard hebt vraag ik me af of je ooit écht uit een depressie kan komen. Er zijn dan misschien wel tijden dat de dingen beter gaan en dat je je gelukkiger voelt, maar door je negatieve kijk op de wereld zal dat heel waarschijnlijk snel weer inzakken.

Wat Eend zegt is wel waar, je maakt het jezelf een stuk makkelijker door de dingen positiever te gaan bekijken, maar volgens mij gaat dat niet zomaar één-twee-drie.

mogelijke positieve ervaringen:

- als je er eenmaal uit bent geniet je (vaak) meer van het leven
- je snapt gevoelens van anderen
- het maakt je naderhand sterker

meer weet ik ook niet...

ontopic:

inderdaad, is het zo, dat iets 'slecht' of 'goed' is hoe je het zelf ervaart.
of je optimistisch, op pesimistisch tegen dingen aankijkt maar ook, waar je meer waarde aan hecht.

bijv. de een is blij dat die vervelende leraar naar een andere school gegaan is, hij/zij hecht veel waarde eraan of die leraar aardig of niet is. de ander zegt, 'balen, dat ie weg is, bij deze leraar snap ik er nix meer van' hij/zij hecht meer waarde eraan of de leraar goed kan uitleggen of niet.
misschien zei je dat ook wel in je stukje hoor... ik ben niet zo goed in moeilijke woorden ontcijferen.

alles staat op zichzelf idd... en het is maar net hoe jíj dat ervaart.
toch, om het nog even moeilijker te maken. is het voor iedereen iets 'goeds' om een (goede) vriend na jaren terug te zien. maar dan heb je het over een positie van een bepaald persoon.
immers, niet iedereen zou die persoon graag hebben gemogen.
ben ik nog te volgen?

toch vond ik het een goed bedenksel van je, en ben ik het er ook grotendeels mee eens.

liefs, wendy