[[NE] [Mijn eerste verhaal]] First Date
 

--First Date--

Het is vrijdag de 13e en ik heb een date met het meisje van mijn dromen,
ook al staat de datum mij niet erg aan (ik ben namelijk een beetje
bijgelovig) ga ik er heen. Ik fiets naar het station 15km verderop en stap
op de trein van 10.40 richting Arhnem-Rosendaal om in Arhnem over te stappen
richtingUtrecht om naar Amersfoort te gaan. Op het station gaat het al
gelijk goed fout. Het bord is blijven hangen en er staat nog op dat de
trein van 10.30 naar Arhnem zo vertrekt. 'Dat is mooi meegenomen', dacht ik.
Ik was 5 minuten eerder op het station aangekomen dan de trein zo vertrekken
en ja wanneer heeft die NS nou geen vertraging, dus besluit ik in te stappen.
Tot mijn grote verbazing ging de trein al geheel de verkeerde kant uit. Hij
reed richting Deventer. Het was nu al te laat om er nog uit te kunnen. Ik zal
daar moeten uitstappen en als ik geluk heb kan ik daar dan op mijn geplande
trein stappen. Ik had geluk en alles leek volgens plan te gaan verlopen. De
trein reed volgens schema zonder ook maar een enkele vertraging het zelfde
gold voor de trein van Arnhem richting utrecht.
We hadden afgesproken dat we elkaar op het station zouden zien. De laatste
kilometers voor het station begon mijn hart dan ook bij mij in de
spreekwoordelijke keel te kloppen ook al voelde het kloppen heel erg echt.
De laatste meters voor het station moet mijn hartslag wel boven de 180 per
minuut geweest zijn. Met een toren hoge hartslag en vlinders in mijn buik
stap ik in Amersfoort uit. Het station staat redelijk vol met mensen, maar
er is niemand te bekennen die ook maar enigzinds op HAAR lijkt. Langzaam
loopt het station leeg en blijf ik alleen achter. 'Ze zal wel wat vertraging
hebben', denk ik terwijl ik besluit om op het bankje bij de ingang te gaan
zitten. De tijd verstrijkt, na een minuut of 20 besluit ik maar te bellen.
TUUUT.....TUUUT.....TUUT.....'Hallo met Niobe ...'(in deze korte pauze probeer
ik mijn naam mede te delen maar voor dat ik klaar ben word ik al weer
onderbroken)' ja ik vind het leuk dat je belt maar ik ben nu niet binnen
gehoors afstand van mijn telefoon......, of ik ben te lui om op te nemen.
spreek een bootschap in na de piep'.......'PIIIIEEEEP'.......
Na deze bootschap van een bandje besluit ik gewoon maar richting haar huis
te lopen. Ik had op internet opgezocht waar het precies was dus...
onder het lopen komt het opeens in mij op naar haar huis te bellen. Ik had
het nummer ergens op een papiertje geschreven alleen waar was dat blaadje.
Na een zoektocht door mijn zakken. Ik draaide het nummer en kreeg haar vader
aan de telefoon. Die mij mede deelde dat ze op het mimunten bad zat. Ik sprak
met hem af dat ze mij na +/- 10 minuten terug zou bellen. Ik vond dit natuurlijk
best en besloot bij de patatzaak op de hoek iets te gaan eten.
Blijkbaar had haar vader het haar direct doorgegeven want toen ik net wou
gaan bestellen kreeg ik een sms-je waarin ze mij volledig voor gek verklaarde.
Hierop heb ik mijn bestelling laten varen en heb haar terug ge-sms-t met de
verklaring van mijn actie. Wat bleek na een lange sms conversatie dat zij de
date volgens haar niet zou kunnen hebben gepland, ze zou op een soort vakantie
of kamp of zo te zijn geweest. Ze zou wel een date met mij willen maar nu niet
want nu is ze nog veel te moe. Ik nam hier maar genoegen mee ook al geloofde
ik er geen zak van. Het was zo ie zo al 16.45 en ik wou de trein van 17.03 nog
halen dus heb ik haar alleen nog maar een afscheids sms-je gestuurd waarna ik
er ook nog eentje terug kreeg met dat het haar echt speet.
Eenmaal weer thuis was het eerste wat ik deed haar blockeeren op MSN. Achteraf
misschien niet zo handig want na een maandje toen ik de blockeering opleefde
deed ze alsof ze me niet meer kende. Of dit ook echt zo was ben ik nooit achter
gekomen. Maar het kwam aan als een schop recht in het hart.

--Einde--

't Is meer een soort... mja, dagboek stukje dan een verhaal.
Je blijft ook vreselijk hangen op bepaalde onderwerpen, zo heb je het de hele tijd over allerlei plaatsen waar je met de trein naartoe moet en over moet stappen.. dat wil niemand lezen. Daarna blijf je herhalen hoe hard je hart klopt, die herhalingen lijken het juist te verzwakken.
En ik vind je zinnen te spreektaal achtig, het loopt gewoon niet.. Wel voor in een dagboek, maar niet voor een verhaal.

Werk het wat meer uit, haal sommige dingen weg (bijvoorbeeld al die plaatsnamen) en breidt sommige dingen uit (bijvoorbeeld het wachten en het einde).

't Is erg lullig allemaal, maar ja... iets lulligs maakt niet meteen een goed verhaal. Zet door :)

het is ook pas mijn eerste verhaal dus....
alle commentaar is welkom!*

*=ondervoorbehoud

Ik weet dat het je eerste stukje is :) Ik denk niet dat je veel ander commentaar gaat krijgen. Werk er nog wat aan.

impressive :D keep up the good work.

Je zinsbouw blijft echt niet goed. :(
Er zit echt wat in het verhaal, maar zoals Andijvie al gezegt heeft is het meer een dagboekstukje. Probeer er eens een lopent verhaal van te maken en nog eens goed naar de zinsbouw kijken. Daarmee kan je een verhaal maken of breken. Speel met de taal en het leest vaak al een stuk fijner en het maakt het leuker. Maar er zit echt wat in dit verhaal, dus ga het overschrijven.

mooi verhaal, slecht geschreven.

Geen "mooi" verhaal. Wel slecht geschreven, vind ik. Je gebruikt woorden verkeerd, vaak ook teveel.

Het is een leuke eerste poging, maar niet meer. Je moet heel veel bijleren. Prima, maar daar moet je de tijd voor nemen. Secuurder werken, dan pas publiceren. Lees het eens hardop voor en merk dat het niet loopt. Pas het aan, net zolang totdat het wel loopt. Desnoods een klein stuk van deze tekst.

Succes.

Ik vind het zo'n 'toen-vertelling'.

En toen kwam ik daaraan.
Ze was nergens.
En toen belde ik naar haar huis.
En toen smste ze me terug.

Een opsomming van niet eens leuke gebeurtenissen.

Het 'verhaal' zelf vind ik ook niet boeiend. Vrijdag de 13e. Internetdate. MSN. Het is allemaal zo standaard.

Wanneer gaat er eens iemand schrijven over een jongen die bij een enquete-bureau werkt, gezinnen moet bellen, zijn grote liefde aan de telefoon krijgt, afspreekt, maar op het eind schrikt van de lage score van de match-maker op ze nokia-tje, en wegrent? :D:D:D

Ik heb de eerste paar regels gelezen...
Ben je ooit van plan schrijver te worden? Vergeet dat maar.
Ik vind het slecht geschreven, de situatie is heel kort geschetst. Soms kan het dan goed zijn, in jouw situatie niet, het verhaal boeit al meteen niet.

eigelijk vond ik het verhaal ook niet goed maar ik wou hem niet volledig afbreken.

ik geef je een tip:

Vooral blijven oefenen.
Dit is niet echt kwalitatief hoogstaand zeg maar. Dit is geen verhaal, maar mer een beschrijving van een gebeurtenis in "steekzinnen," voor een verhaal is meer beschrijving van zaken en een diepere benadering van het onderwerp nodig.

NDimension.

Je bent 15. Oordeel niet over de potentie van iemand.

moet even iets toevoegen. ik ben net als Ieke deselecktisch ( of hoe je dat ook moet schijven) dat maakt alles ook wel weer wat moerlijker. vooral als je weet hoe ze daar op mijn bisisschool mee om gingen. daardoor ben ik nog nooit eerder verhalen gaan schrijven.

Mijn leeftijd heeft hier niks mee te maken.
Als men hier een verhaal post denk ik toch wel dat de betreffende persoon de mening wilt weten van de users, die ik ook gaf, ik beoordeelde het verhaal en vertelde wat ik ervan vond, en ik vertelde dat ik het te slecht vond om met deze kwaliteit van schrijven een schrijver te worden.

Dus wat is jouw probleem, om op mijn post te reageren?

Gewoon blijven schrijven, dan ontdek je vanzelf je stijl.
En lees ook veel, dan kan je ook je stijl ontwikkelen.

Stijl, best NDimension... stijl.

Ik denk dat alles al wel gezegd is. Het is duidelijk te zien dat je nog weinig ervaring hebt en dat je nog niet weet hoe je je publiek moet 'prikkelen'. Probeer orgineel te zijn. Teveel bij-informatie is niet leuk, laat dat inderdaad maar gewoon weg. Verzin een leuke titel, (Hoewel ik dat ook altijd moeilijk blijf vinden hoor;)) en blijf proberen. Ik denk dat Ndimension te snel oordeelt. Als een eerste verhaal niet goed is, wil dat niet zeggen dat een mens zich niet verder kan ontwikkelen zodat ie toch tot een goede schrijver uitgroeit. Een eerste verhaal zegt nog heel weinig hoor. Er zijn mensen die een vrij aardig eerste verhaal schrijven en vervolgens er niets mee doen, en mensen die een vrij slecht eerste verhaal schrijven en vervolgens zich ontwikkelen. Uiteindelijk is die van dat slechte verhaal dan nog hoger in niveau dan diegene die er niets mee heeft gedaan. (Snappen jullie het nog :confused::p)