Wanneer ken je iemand echt?
 

Hee lieve mensen,
Ik had een vraagje: Wanneer ken je (volgens jullie) iemand echt?
Is dat als je ziet als er iets met hem/haar aan de hand is... ?
Of als je gedachtes van de ander kunt lezen...?
Kortom, wanneer ken je iemand echt?
En hoeveel mensen kennen (volgens jouzelf) jou echt...
Bij mij drie en 4 of vijf die behoorlijk dicht in de buurt komen... (niet dat ik dat erg vind hoor, maar met die mensen heb ik gewoon niet zoveel contact dus...)
Kus...
Margriet

Je kent iemand pas echt als ze het achterste stukje van de tong laten zien... En nee, dat heb ik bij niemand ooit gedaan en dat heeft ook nog niemand bij mij gedaan... Dus ja...

Bij mij niet per direct... Soms kan ik in het winkelcentrum al bij een aantal onbekende mensen zeggen wat er met ze aan de hand is en achteraf blijkt dat dan nog aardig te kloppen ook...

Dus daarvoor hoef ik ze niet zo goed te kennen...

Wat wil ik hier mee?

Wanneer ik iemand echt ken...

Tis een combinatie van, er zijn een aantal personen
waarbij ik vrij goed kan aanvoelen wat ze denken,
maar ik ken ze niet ècht. En zo geldt dat wel voor
meer eigenschappen die nodig zijn wil ik iemand echt kennen.

Weten wat er in diegene omgaat, aanvoelen wat diegene
van je verwacht, gedachtes 'zien' (en de gedachtengang begrijpen), aan het gezicht zien hoe diegene zich voelt,
elkaar kunnen begrijpen zonder woorden,
weten wat de normen en waarden van hem/haar zijn.

Deze eigenschappen schieten als eerste in m'n hoofd,
zal er vast wel een paar vergeten ed, maar goed.

Hoeveel mensen mij echt kennen...

Irl kan ik er heel slecht tegen als iemand dreigt
om me beter te leren kennen. Geef moeilijk toegang
tot de 'echte' Kim, probeer mezelf zo goed mogelijk
te beschermen, en als iemand er door heen komt,
ben ik snel geneigd diegene af te stoten.

Er zijn twee personen die er echt doorheen zijn gekomen,
en dat zijn m'n vriend en een goede vriendin.
Waarom, geen idee, ws omdat we closer werden in
een periode waarin ik nogal zwak in m'n schoenen stond,
en dus sneller toe gaf ed.

Ik denk dat maar 1 persoon mij echt kent, en die weet nog niet alles want ik herinner me niet alles meer. Ik denk dat ik ongeveer3 a 4 personen echt goed ken.

Ik vind dit trouwens meer iets voor L&R,
aangezien het over je relatie met andere mensen gaat.. :o

Psych -> L&R

Dit liefde en relatie? Nou ja :rolleyes:

Mensen kennen me echt als ze weten op welke manier ik in elke situatie met emoties en feitelijke omstandigheden omga.

Marvellously vague dus.

Je kent iemand pas echt na het gezamenlijk beleefd hebben van een psychedelische ervaring.

Met vriendelijke groeten,

Henk Mul.

Je bedoelt: In nood leert men vrienden kennen?

Is waar!

*lacht* ja ik denk niet dat je ooit iemand 100% kan kennen. Iedereen heeft een deel wat altijd verborgen zal zijn voor iedereen. Je kan iemand wel heel goed kennen, maar nooit écht goed. Niemand zal zich helemaal blootgeven, idereen heeft zijn eigen geheimen en kanten die liever verborgen blijven.
Hoeveel mensen mij écht kennen? Ik nog niet eens! Ik denk... mja... misschien kent 1 persoon mij echt het beste, die weet het meeste van mij. Die weet alles wat ik wil vertellen over mezelf en wat ze mag weten van mij.

Maar je kan nooit iemand 100% kennen hoor. Zo zitten mensen niet in mekaar.

Volgens mijn moeder ken je pas iemand echt als je er 20 jaar mee samenwoont.. duidende op men vader dus... :D

Eerlijk gezegd bedoelde ik dat niet, maar angst is daar ook zeker een goed middel voor. Waar ik op doel, is het gebruik van psycho-actieve middelen.

Met vriendelijke groeten,

Henk Mul.

Ik weet niet hoe je dat juist kan zeggen...
Maar toch zijn er 2 vrienden die me echt heeeel goed kennen, en dan heb je nog enkele familieleden die me redelijk goed kennen. Maar die 2 vrienden kennen me wel degelijk het beste.

Ik denk niet dat iemand mij ooit volledig zal kennen. Ik ken mezelf nog niet eens! Maar ik denk dat de mate waarin je iemand kent te maken heeft met het weten hoe iemand op welke situatie dan ook reageert. Dus dat je zijn/haar gedachtegang blijkt te kennen.

Niemand kent mij ECHT goed en weet alles van mij..
Omdat ik het heel moeilijk vind om over mn gevoel te praten.
Ik heb wel een paar goeie vriendinnen hoor, maar het allerachterste van mijn tong zal ik nooooit laten zien.
Maar ik denk wel dat mijn vriendinnen denken dat ze me door en door kennen..
Maar ik heb er gewoon geen behoefte aan mn gevoel te delen.
De enige bij wie ik het wel deed en kon was mn ex, dat voelde gewoon heel veilig en vertrouwd. Daarom wil ik hem ook zo graag terug..

Mwhahaha... :D Dat verwachtte ik hier niet... :p

@Qimm: Dank je voor je doeltreffende praktijkvoorbeeld... :D

:confused: welk praktijk voorbeeld?

Helemaal mee eens!

Ik zou iemand eerlijk gezegt nooit helemaal willen kennen. Voor diue persoon ook best benauwend. Ken je eindelijk iemand helemaal, verlies je contact omdat die ander het te benauwend vind. Hehe :) alle moeite voor niets.
Maar daarnaast mensen veranderen ook... gaan anders over je denken en jij ook over de ander, je vertelt elkaar meer of minder, en de momenten dat je elkaar minder vertelt veroorzaakt deels een gat. En zo kan je elkaar met moeite heel erg goed kennen.

Wanneer ken je iemand echt?
Ik denk dat je iemand echt kent als je weet hoe diegene zal reageren in een situatie, weet wanneer hij iets nodig heeft en aan hem kan zien hoe hij zich voelt. Of dit nu positieve of negatieve gevoelens zijn.
Hoe je iemand echt leert kennen vind ik lastiger, de bewering dat in tijden van nood je je vrienden leert kennen klopt iig helemaal. Daar ben ik van overtuigd. Ik denk dat het veel verschillende dingen samen doen is en samen door moeilijke tijden heen komen ook een heel belangrijke is. Dit kan ziekte zijn maar ook een vervelende klas of een keer een fikse ruzie. Zoiets denk ik

Hier ben ik 't helemaal mee eens!!! Ik denk dat er niet mensen waren geweest die mij echt zouden kennen als zij/ik geen moeilijke periode gehad... Maar ze kennen mij ook omdat ik soms stuiter van geluk... Zodra ze mij in alle staten kennen, en de belangrijke gebeurtenissen weten denk ik dat je mij heel erg goed kent...
Kus..

Pff... je leert iemand nooit echt helemaal kennen denk ik.. Gewoon, sommige dingen weet je niet van de ander en kan hij/zij je nooit vertellen.

Niemand kent mij echt, dat weet ik wel.

Mensen hebben de eigenschap dat ze veranderen.

Kun je iemand dan eigenlijk wel echt kennen?

:D

*Henk Mul for president*

All in favour say: `I!`


I! :cool: :D (y)

Alsjeblieft niet zeg. Very bad idea. (n) (n) (n)

Ik denk dat het voor iedereen verschillend is als je het hebt over elkaar goed kennen. Je kan een waanbeeld hebben dat je de andere heel goed kent en wat dus dan uiteindelijk niet zo blijkt te zijn.. Zelf denk ik dat er maar 1 persoon is die mij echt door en door kent.Hij kan zelfs voorspellen wat ik ga zeggen :eek:
Voor de rest zijn er toch wel 4/5 mensen die veel van mij weten en waarvan ik veel van hen weet.. de overige groep mensen waar ik mee omgaan weten veel van mij maar ik weet niet eens zoveel van hen..

Citaat:

Ik had een vraagje: Wanneer ken je (volgens jullie) iemand echt? Is dat als je ziet als er iets met hem/haar aan de hand is... ? Of als je gedachtes van de ander kunt lezen...? Kortom, wanneer ken je iemand echt? En hoeveel mensen kennen (volgens jouzelf) jou echt...

Je kent iemand pas redelijk(mensen blijven je altijd verrassen, je leert nooit iemand door en door kennen zoals ze zichzelf kennen) als je in voor- en tegenspoed bij elkaar blijft. Gedachtes zul je nooit echt kunnen lezen, maar voorspellen hoe diegene gaat reageren, of dat er iets mis is kan wel. Als je maar dicht genoeg bij elkaar staat.

Ik denk dat slechts 2 personen(3 personen misschien, ik twijfel) mij kennen. En dat is mijn beste vriendin, mijn vriend(en ook m'n beste vriend gelijk, maar dat kwam pas toen we wat met elkaar hadden) en eventueel mijn maatje. Maar dat blijft een jongen en zal nooit zoals ik denken.

Helaas ken je iemand nooit. En eergister kreeg ik de lulligste opmerking tot nu toe gemaakt door mijn vriend naar m'n hoofd. We hadden een beetje onenigheid over zijn gedrag na een aantal biertjes. En toen zei hij dat ik hem helemaal niet kende. :( Auw. En dat na 15 maanden.... (ik weet 't, blijkbaar niet lang genoeg om iemand door en door te kennen, maar ik weet belachelijk veel van 'm).

Oei pijnlijk *hug*...
Toch denk ik dat iemand kennen niet met tijd te maken heeft.. Ik bedoel mijn beste vriendin ken ik al sinds de brugklas (zit nu in 3 havo) maar ik ga pas met haar om sinds dit jaar.. En pas sinds kerst zeggen we allebei: we kennen elkaar heel erg goed...
Ik bedoel dat is niet lang, het gaat bij echt kennen denk ik meer om 't gevoel dat je bij iemand hebt... Iemand die je al je hele leven kent kan je toch blijven verbazen (ervaring...) en iemand die je misschien een half jaar kent kun je al voorspellen...
Maja nog steeds even lullig voor je!! Succes ermee!!

Kus....

ik had met een vriendin die me zelfs dr beste vriendin had genoemd, die opeens kwam dat ik dr niet kende, dat ze nooit zich zelf bij mij was geweest! dat is ook AU!

Mr wnnr je iemand egt kent? ja weet niet :S

Oei... Pijnlijk.. *hug*
sterkte ermee
Kus...

Dank je :) Naja, m'n vriend en ik hebben heel erg veel gevoel voor elkaar. We zijn allebei zwaar gevoelsmensen. Gepassioneerd.... En ik vond( :( ) zelf dat we elkaar toch wel goed kende. Maar blijkbaar niet. :o De volgende keer dat ie zegt: je kent me toch, je weet toch dat ik dat leuk vind(ofzo), dan krijgt ie vast te horen dat dat toch niet zo was, volgens hem.
Kan soms best gemeen zijn. Maar hij verdient 't dan.

Ach ik heb laatst nog mijn beste vriendin (sinds 13 jaar) geschokt :P Complete verassing ;) Ach iedereen springt wel es uit de band. iedereen benut wel es een kant die normaal gesproken niet tot uiting komt.
Ik ben nog steeds van mening dat je nooit iemand écht kan kennen :)

jaahaa, jij!

Ok *fjoe* Jij staat overigens bij mij op dezelfde plaats :]

Zowat niemand kent me, wat aan de ene kant lekker veilig is, aan de andere kant wel jammer.

Ik ken sommige mensen na enkele weken door en door (naja, enkele facetten van hun persoonlijkheid dan), anderen (mijn zus bv) na een leven lang samenwonen nog altijd niet.

Elkaar echt kennen....hmmz...ik geloof er niet zozeer in.

:)

Echt leer je iemand nooit kennen, na 20 jaar kan je nog van elkaar verschieten. Maar je kan iemand na 5 maand beter kennen dan een ander koppel na 2 jaar. Dat is ook te zien hoeveel tijd je samen doorbrengt (eventueel, gsm, msn, ...) Ik denk wel dat ik mijn vriendin ondertussen al vrij goed ken.

Ik weet dat er mensen zijn die mij goed kennen;
Een vriendin die samen met mij door een hel is gegaan, een vriendin die me steunde toen ik haar nodig had. Ik geloof dat ze me goed aanvoeld en ik haar. Niet dat dat betekent dat ik alles van haar weet of omgedraaid. Das ook niet nodig.
Mijn vriend, hij voelt me redelijk goed aan.(als je bedenkt dat we elkaar nog erg kort kennen 2 maanden) Hij heeft alleen niet zo goed door wanneer ik nou verdrietig ben of gewoon diep nadenk of pieker :)

Verder kennen veel mensen me wel zoals ik doe (raar), maar niet zoals ik denk.