van gepekelde laatste resten zomer
 

Augustus doet haar naam eer aan.
De stad zindert.
Mensen klagen en genieten.

Op straat: gebruinde benen,
schouders, armen, wangen.
Warme handen,
vochtige voorhoofden.

Smog wordt zichtbaar
in het helle licht en vermist het.
De stad is anders niet viezer dan anders.

Terug van de zee.
Handdoeken staan stijf van zout.
Het idee van opnieuw beginnen
al niet meer vers.

Deze zomerdagen
komen rechtstreeks uit het pekelvat.
Niet fris, maar evenmin verzuurd
en best te hebben.

Mooi stukje poezie , t leest mooi. Verder een goed begrijpelijk taalgebruik. Toegankelijk, plaatsbaar onderwerp, leuk te lezen!.

Mooi beeldend geschreven. Het laat wel wat weinig ruimte over voor eigen interpretatie en is ook weinig metaforisch. Maar voor de rest wel een erg goed omschreven stukje zomer.