Waar hij zat
 

Daar zat hij, waar hij altijd zat en al altijd had gezeten. Net alsof alles nog hetzelfde was, maar niets was nog hetzelfde. Daar zat hij en alles was anders. Het was hem overkomen, zijn vrouw was gestorven. Ja het was haar overkomen, ze was gestorven.
Hij staarde in de verte, in een diepte, een diepte dieper dan de diepte van zijn eigen ogen. Maar nu waren zijn ogen dood. Hij was dood. Nee zijn vrouw was dood. Waarom voelde hij zich dan dood? Er kwamen geen antwoorden, maar hij verwachtte ook geen. Hij verwachtte niets.
Er was een doodse stilte, je kon zelf de klok in de keuken horen. Het was helemaal niet stil je kon de klok horen. Het was 24 na 10 in de avond. Daar zat hij, nu al 5 uur. Of was het al ochtend?
Hij was verloren. Inderdaad, hij was verloren. Verloren gelopen. Hij was verdwaald. Ze zouden hem zoeken, maar niet vinden hij zal verloren blijven. Tot hij gevonden wordt. Dan zou hij opnieuw leven. (Een leven bij zijn vrouw.)

Daar zat hij, nog steeds was alles anders. Het was logisch dat alles anders was want hij was verloren.

Um...Wooh, egt mooi!

wow dis dus zekka wel mooi geschreven

Ik vind het niks... Het is zo...zo'n gezanik.

Te traag en te dramatisch.

Oprah Winfrey zou het wél goed vinden :D

pretentieus kutwerk noem ik dit. Téveel oprakelen van onoriginele woorden die je vaak ook te pas en te onpas onjuist gebruikt.. en daarbij: het slaat echt helemaal nergens op! probeer hier een gedicht van te maken, misschien dat je daar beter je ei qua alliteraties in kwijt kan...

Is mooier zonder haakjes imo.

Tja, ik weet het niet, het is op zich wel aardig,
alleen zit er veel herhaling in,
een beetje tè veel naar mijn mening.

Vind ik ook... Ik vind het echt niet goed :(

Waarom pretentieus?

[kvinnum wel tof eigenlijk.

[kvinnum wel best wel niet leuk eigenlijk.
Sorry... Niet mijn smaak...