Wil je kinderen?
 

Ik denk dat het niet van veel verantwoordelijkheidszin zou getuigen om in mijn geval een kind op de wereld te (laten ) zetten. :D

Mijn levensstijl en kinderen gaan niet echt tesamen. Ik vind dat mensen er altijd beter eens over bezinnen alvorens ze kinderen krijgen. Sommige mensen zijn er echt niet geschikt voor, en als je je kinderen niet kunt opvoeden dan maak je er monsters van die hoogstwaarschijnlijk zwaar zullen doorwegen op onze samenleving. (drugverslaafden, consumeerfreaks, criminelen, allerlei psychische tekortkomingen,...)

Kinderen opvoeden is geen makkie, en niet iedereen is geschikt voor die job... :D :rolleyes:

ja.

ja maar niet nu

voorlopig niet, pas als het de tijd ervoor is :)

Ja, ooit

Nu niet. Niet alleen nu op dit tijdstip niet, maar nu in de toekomst ook niet. Maar dat is nu.

Nu even niet!

ja

Nee, tenzij ik zeker wist dat het een zoon werd.
Misschien dat ik later wel een kindje zou adopteren, als mijn man dat ook goed vindt. ;). Als ik met het kindje van mijn zus op schoot zit denk ik er toch weer anders over, en zou ik het zo wel willen houden.

~Demo

als mensen nou iets uitgebreider zouden reageren had dit ding net zogoed naar lifestyle gekund :|

Maargoed.

Nee ik wil geen kinderen, verlies ik teveel vrijheid, denk ik. (verschilt per moment eigenlijk. toen ik vanmiddag mijn nichtjes weer zag, twijfelde ik weer :])

ja ooit

nee, nooit

Daar is het mij ook om te doen... best kans dat ik die vrijheid op een gegeven ogenblik niet meer zoveel waard vind, maar voorlopig geniet ik er nog van :)

Ik ben ook even vergeten te melden dat ik eigenlijk een hekel heb aan kinderen. :]

Behalve aan dit , hier word je toch gelijk verliefd op?

denk dat ik later wel gezin ga krijgen/maken/stichten. maar zat er laatst over na te denken dat ik er dan wel meer wil dan 1, maar als je er 1 hebt kan je die alles geven en hoef je aandacht en tijd en geld niet te verdelen. dus het punt dat meer kinderen lastig wordt zou er voor kunnen zorgen dat ik helemaal geen kinderen wil omdat ik 1 kind dan ook weer zo alleen vind en misschien gaat dat dan weer zo'n verwend nest worden ;) gelukkig hoef ik nu nog geen beslissing te maken :)

Nee, helemaal niet, maar ik sta niet in voor veranderingen-van-gedachten.

No way in hell...

juh

Ja :)

NEE :mad:

nu niet, morgen niet overmorgen niet en over 15 jaar ook niet.

ik wil leven, genieten, op vakantie en vrijheid.

("ja maar je kan toch ook op vakantie met je kinderen?" weet je wel hoeveel werk dat is? kinderwagen, poepluiers, omkleedkamer, constant oppassen, ijsjes geven anders gaan ze janken, insmeren want dat kunnen ze nog niet, naar de speeltuin en dan gaan ze weer zeuren etc etc etc AAARRGHHHHH)

nee dus.

ja ik wil wel kinderen.

Wedden dat alle dames die nu heel stoer zeggen dat ze het nooit willen, over tien jaar achter een kinderwagen lopen te sjokken ;)

Ik voel me niet aangesproken want ik ben niet stoer :P

Maargoed, het zou best kunnen, al denk ik van niet :)

maar toen ik zag dat pannekoeketrut had gereageerd, wist ik gewoon alweer dat het een zeurreply werd :]

Nah, je kunt op deze leeftijd er altijd zo weinig over zeggen :)

Het is sowieso niet je eigen beslissing...natuurlijk in ultimo wel, maar als je al een tijdje een relatie hebt en jouw vriend(in) wil graag kinderen, dan zeg je echt niet zo makkelijk nee als je nu doet...

Neu, ik gok van niet. Tenzij mijn karakter opeens drastisch omslaat en ik niet meer lui, chaotisch en ongeduldig ben. En als iemand me een moederinstinct cadeau geeft, want volgens mij ben ik de mijne kwijt. Bovendien vind ik kinderen maar krengetjes. Van die apparaatjes die aan de ene kant eten en aan de andere kant schijten.

Maar misschien verander ik nog van gedachte, uiteraard.

Zeker wel, lijkt me wel gaaf om m'n eigen kroost op te voeden en later als ze gelukkig zijn voldaan te kunnen sterven.
Maar daar ben ik nu nog iets te jong voor ;)

neuh ik ben er slechts om leugenaars in elkaar te slaan. jullie dus.

Als de tijd er rijp voor is, ja. (y)

Ja, het liefst een jongen en een meisje.

op dit moment zeg ik nee, misschien verandert dat nog wel

Tijdje terug had ik een baby vast van net 2 weken oud. In het begin een beetje onwennig, maar na een tijdje ging het heel goed. Ik kreeg hem stil wanneer hij huilde en 't voelde gewoon wel ok. Langzaam viel hij in mijn armen in slaap, heerlijk :)

Ik wil wel kinderen later, 1 of 2. Met een niet super groot verschil. En ik wil niet te oud zijn, daarnaast als mijn vriend de vader gaat worden; hij moet ook niet te oud zijn. Te oud vind ik 40 voor hem, want anders ben ik te jong.
Dus zo rond mijn 26/27/28/29ste een kind, dan is hij dus 36/37/38/39 en dat kan dan nog wel... Anders hebben ze straks zo'n oude vader.

ik zou het graag willen alleen op dit moment is dat voor mij onmogelijk ivm ziekte.. Als je niet tegen spanningen, druk, stress en indrukken kan moet je vind ik geen kind nemen.. Ik heb wel al 2 honden, het is niet vergelijknbaar met kinderen, slechts een fractie ervan maar als ik ziek ben doe ik hun heel erg tekort. Maar dat zijn honden, die gaan er niet dood van als je een paar dagen slecht voor ze zorgt (niet dat ik daarmee wil zeggen dat het niet erg is), bij mensen haalt dat veel meer uit.. Misschien dat ik later gezonder ben dan nu, maar ik denk dat ik dan veel liever wat oudere kinderen in huis haal via adoptie of als pleeggezin fungeren. (hoewel dat laatste natuurlijk ook heel veel spanningen kan zijn) (natuurlijk is het ook heel fijn dat ik dan zelf niet zwanger hoef te worden)

Ik denk dat ik er verder wel geschikt voor ben, ik denk dat ik een goede ouder zou kunnen worden. Ik heb 2 honden, 2 probleemhonden toen ze bij ons kwamen, en nu dankzij mij (dankzij mij ja, ik ben de enige die wat aan hun opvoeding gedaan heeft) kunnen ze overal los lopen, luisteren ze heel goed en hebben ze nooit meer wat fouts gedaan. Ik zeg niet dat kinderen en honden hetzelfde zijn, maar qua opvoedmanier zitten er wel een boel overeenkomsten (en nee dan moet je niet denken in de zin van, komop kind, ga zitten en geef poot als je eten wil. maar meer in de zin dat je consequent moet zijn, en moet weten wanneer je moet troosten, en wanneer je er geen aandacht aan moet geven)

En als laatste punt zou ik dan eerst 'stabiel' moeten zijn, zowel geestelijk als lichamelijk. Op dit moment ben ik dat nog lang niet, maar ik kom er wel..

Dus misschien dat ik rond mijn 25e (ja ik wil graag vroeg kinderen, heb geen carriere plannen ed) klaar ben voor wat leuke kinderen.

Ik wil overigens meer dan 1 kind, meerdere omdat dat leuker is voor hunzelf.. En er moet genoeg leeftijd tussen de kinderen inzitten (dit is omdat ik het idee heb dat het beter gaat tussen de kinderen onderling als het leeftijdsverschil wat groter is)

Verder zou ik als ik de keuze zou mogen hebben ik liever geen verstandelijk gehandicapt kind zou willen hebben, en ook het liefste een kind met een behoorlijk iq (dit is omdat ik het zelf heb, en ik beter kan omgaan met mede hb'ers)

Is dit lang genoeg Wishfuldreaming?

Nee. En dat is een beslissing waar ik vrij lang en ook uitgebreid over na heb gedacht, dus als 'de ware' langskomt en hij wil kids, dan is hij duidelijk niet 'de ware'.

Ik denk niet dat m'n leven me zou bevallen als ik kinderen kreeg, ik heb m'n ruimte en m'n rust nodig. Had gisteren even de baby van de buren vast en ik vind het een aardig ventje, maar ik word geloof ik geacht te smelten van plotselinge broed-zin, en dat gebeurd dus niet. Vind het okay om hem even vast te hebben, vind het niet erg om hem weer terug te geven.

En ik ben van mening dat je alleen aan kinderen moet beginnen als je dat echt allebei heel graag wilt en kunt. Dat is in mijn geval dus niet zo, en ik denk dat ik bij deze beslissing blijf. Ik heb liever later spijt van het kindvrij zijn - dan kan je altijd nog scoutingleider worden of op een kleuterschool gaan helpen - als spijt van het WEL kinderen nemen. In het eerste geval zit alleen ik ermee, in het tweede geval zijn die kinderen dus de dupe van mijn foute beslissing om toch kinderen te krijgen.

En ik denk te weten dat het waarschijnlijker is dat ik wel spijt krijg van wel kinderen als geen spijt van geen kinderen. En als ik mezelf niet ken, een ander zeker wel? De opmerking van Nare Man vind ik dat ook kleinerend en lomp, maargoed, dat hebben we geloof ik al eerder betwist...

ik zou het niet weten, maar heb gelukkig nog wel wat tijd om erachter te komen (y)

Zelfs ALS ik ooit kinderen krijg, mijn hij dat klote ding drukken. Mij niet gezien :D

ik weet 't nog niet...

later wel..

Ja ik wil kinderen, een jongen en een meisje

wat een kut vraag (n)

Natuurlijk wil ik kinderen. (y)

Ik wil 2 of 3 kindjes, hopelijk een jongen en een meisje..

En die derde dan? :confused:

Ze bedoelt denk ik dat ze hoopt dat van die 3 er iig 1 jongen is en 1 meisje, de derde dus jongen of meisje.. zolang ze maar niet drie jongens of drie meisjes heeft :P

Als ik later groot en verstandig ben wel, lijkt me echt mooi.

Ik denk wel dat ik ooit kinderen wil.
Maar ik heb er serieuze bedenkingen bij. Misschien adopteren?

Waarom geen eigen kinderen, maar wel die van volslagen vreemden?

Mjah, ik zou wel kinderen willen, nu alleen niet.

Omdat er genoeg kinderen rondlopen op deze wereld zonder ouders, en ik niet per sé m'n éigen kind moet hebben koste wat het kost. Ik wil dan liever m'n eigen egoïsme en voortplantingsdrang aan de kant zetten, als ik daarmee een ander leven kan redden.
Trouwens, overal in de wereld is er overbevolking, behalve hier. Dus waarom niet naar hier halen...

nee, ik hoop niet heel erg oud teworden, dus om dan kinderen te nemen. En ik studeer niet voor niets, dan heb ik dadelijk een goede opleiding en kan ik achter de kinderwagen lopen. Of je moet ze al bij een creche dumpen, maar dan snap ik niet waarom je kinderen neemt.

ik vind ze wel heel erg lief

Zeer goed van je dat je zo onzelfzuchtig denkt, maar zo zullen andere mensen vaak niet denken. Veel mensen willen toch hun eigen kind hebben en dat kan je zo ook niet kwalijk nemen. Ikzelf ben er ook zo een. :)