een gedicht
 

ik heb hier nog nooitgepost, eens moet de eerste keer zijn



Achteruit naar voren kijken

geslepen door trots, of toch door woede?
ik weet niet wat slecht is, laat staan het goede
maar door de wereld die mij tot nu toe was ontgaan
sta ik nu aan het begin van deze lange laan

onzeker en gestuurd door onzuivere gedachten
kijk ik naar de uren die mij morgen staan te wachten
voortdurend op mijn hoede voor oportunele kansen
die mij gedachten zo fortuneel laten glanzen

het is als een dief, 'niet te vertrouwen'
gekruist met de liefde waar je zo goed op kan bouwen
of was het nou andersom?
nouja, ik keer me er niet voor om
zolang de voorraad strekt houd ik me wel dom

en op het laatst als ik lach, en jullie lachten
dan begint alles opnieuw
want wie een bal kaatst, kan hem ooit terug verwachten

ik mis het ritme en het "lange laan" vind ik een beetje verkeerd gekozen...maar al met al niet slecht voor een erste poging...misschien wat minder op de rijm letten en de woorden meer laten stromen....