Soms schijnt binnen de zon weer...
 

Het leven buiten gaat maar door,
De regen stroomt langs de ramen,
Door de druppels voel ik kou,
Ik ben niet meer met je samen.

Maar het leven buiten gaat door,
En na regen komt zonneschijn,
Maar mijn leven druppelt maar door,
Zal mijn leven ooit zonnig zijn?

Ik stap naar buiten, in de regen,
De druppels stromen over mijn gezicht,
Daar verschijn jij, mijn hart slaat over,
En daar is dan plotseling het licht.

Hij veegt mijn haar uit mijn gezicht,
Teder en mijn hart gaat tekeer,
We zijn samen, dicht bij elkaar,
En al gaat het leven buiten verder,
Ik zie ook binnen de zon weer…

In de laatste strofe ga je van jij naar hij , is dit de bedoeling? ( :o ) Eerst gericht naar hem en dan vertelt het over hem

Kvind het gedicht wel mooi , het gevoel is ook mooi :)
De rijm vind ik persoonlijk niet gedwongen aanvoelen
Hij is er, maar niet altijd ;)

Het ritme is vlot vooral in de twee middelste delen

*duim omhoog*

Ik dacht dat er in elke strofe rijm was?

Ik vertel over hem, alsof ik aan hem denk zeg maar... tja eigenlijk mag het geloof ik niet om van jij naar hij te gaan, maar ja ik doe dat wel vaker :o:D

Ja in elke strofe zit rijm ;)

Maar in deze bv :

Maar het leven buiten gaat door,
En na regen komt zonneschijn,
Maar mijn leven druppelt maar door,
Zal mijn leven ooit zonnig zijn?

zit het in de vier lijntjes , en dat heb je niet in je eerste strofe.
Het had volgens mij ook te gemaakt overgekomen dan...
dat wilde ik dus zeggen ;)

Zo vind ik het goed hoor :)

Echt heel lief. :)

:) tnx