voorlopig naamloos
 

Je haren wat warrig in de wind.
Je was voor mij, mijn beste vriend.
Misschien zelf dat ietsje meer.
Soms ging men hartje wel erg tekeer.

Maar toen je opeens de school verliet.
Was alles wat je achterliet bij me, een hoop verdriet.
Het sterretje aan men hemel verdween.
Opeens was ik weer helemaal alleen.

Ik werd slechts een schaduw van wie ik had willen zijn.
Wat voelde ik me zonder jou onzichtbaar klein !
Maar in gedachten liepen we nog aan elkaar’s zijden.
Nee, niemand had ons ooit kunnen scheiden !


Je haren wat warrig in de wind.
Oh, god wat heb ik je bemind !

probeer eens in ABAB te rijmen, in plaats van AABB.. je rijm komt te geforceerd over..

Genesis