weet niet waarom
 

ik voel me gewoonweg kut... sorry voor het woord maar kon nix anders bedenken... ik word gek thuis van me vader, kan niets van hem hebben, wil niemand i me buurt hebben behalve me beste vrienden... als ik alleen ben doe ik alleen maar denken en huilen.. kan alleen niet precies zeggen waarom, ik wil wel maar weet het niet... momenteel wil ik alleen maar heel graag thuis weg, want anders maak ik denk de relatie tussen mij en me vader heel slecht, alleen kan ik niet zo 1,2,3 weg natuurlijk... dan komt er nog mijn (eeuwig vervelende :( ) ex bij... zodra ik alleen ben ga ik denken denken... is al jaar uit, maar denk echt veel aan die terwijl hij nix waard is, hij zocht een week trug contact was even, maar toen heb ik besloten hem te smssen dat ik geen zin erin had dat hij weer me hart zou breken... nu heb ik daar weer spijt van, terwijl een vriendin zei je hebt dat gestuurd omdat je er zo echt over denkt en ik denk dat ze daar wel gelijk in had... pf ik WIL niet aan hem denken... maar kom echt geen leuke jongens tegen... dit reageer ik ook allemaal thuis af waardoor steeds spanningen zijn... deze waren er al door ruzies tussen me broer en me vader... en soms word ik gek van mijn vaders vriendin die bij ons woont, het is gewoon raar want ik weet bij nix waarom... ik huil... ik ben chagrijnig... reageer alles op anderen af... ZONDER OOK MAAR EEN DUIDELIJK REDEN :( :(
sorry voor het warrige verhaal maar ik weet het nietmeer... depressief is een grootwoord... maar als zo doorgaat...

Je ex is slechts een klein stukje van het verhaal en ik neem aan dat je op alles reactie wil, daarom verplaats ik hem naar Psychologie..

Ik denk dat je daar reacties krijgt waar je meer aan hebt :)

Iedereen heeft wel eens zijn goede en slechte momenten.
Soms kan je niet echt je vinger leggen op de oorzaak van het slechte gevoel, wat héél vervelend is, natuurlijk.

Ik denk dat je je nu vooral moet concentreren op je gevoelens voor die ex. Wil je nu nog iets met hem te maken hebben of niet?
Maak dat uit voor jezelf en als je er eenmaal achter bent zeg je het hem klaar en duidelijk.
Vraag hem desnoods je een poosje met rust te laten, maar vergeet er hem niet bij te vertellen dat het is omdat je even enkele zaken wil overdenken.

Dat ruzie tussen je vader en broer spanningen met zich meebrengt is nogal logisch. Probeer je terug te trekken als het weer eens zo ver is. En vooral; begin je er niet in te mengen.

Woont die vriendin van je pa nog niet lang bij jullie mss?
Dan begrijp ik wel (anders ook hoor) dat het niet zo eenvoudig ligt om met deze hele andere persoon om te gaan.
Die vrouw komt uit een heel ander gezin en jullie moeten waarschijnlijk nog een beetje wennen.

Moet je echt wat stoom afblazen doe het dan op andere manieren dan je af te reageren op je dierbaren.

Ga wat gaan sporten, schrijf al je frustraties van je af, bel een vriendin...

Mja, suc6. (y) ;)

Ik hoop dat ik je iets nuttig verteld heb. (wat nogal moeilijk lag, aangezien je situatie niet zo duidelijk geschetst was).