Wat moet k hiermee?
 

hey

Ik weet niet meer wat ik moet denken van mijn vader, zoals sommigen hier wel weten is de band met mijn vader super slecht, en zeg k vaak dat k hem haat. Op moment van ruzie of als k me weer eens dood erger dan is dat ook zo. Ik wil hem ook niet zien en ben zwaar teleurgesteld als hij thuis komt van zijn werk. Maar gister besefte k me eigenlijk dat hij ook heel zielig is. Hij heeft niks meer, en dan loop k ook nog te zeggen dat k hem haat. Ik voel me hier zo schuldig over, dit kan je toch niet zeggen over je eigen vader? Ik weet dat hoe hij doet niet normaal is.

Toch meen ik wat k zeg, ik heb zo'n hekel aan hem. Zo vaak ruzie vaak om niks, uitgescholden worden voor van alles en nogwat. en iedereen die mij probeerd te helpen scheld hij verrot..

Ik weet me echt geen raad meer met deze gedachte. Kan iemand mij please vertellem wat k moet doen?

kuzzies mir

nah, op zich is het niet zo rampzalig hoor, als je als 17-jarige dat soort dingen tegen je vader zegt. als het goed is, wordt t als je ouder bent (en op kamers oid) vanzelf wel weer beter.
daarnaast kan je, op momenten dat je hem niet haat, ook wel tegen m zeggen dattie best aardig ozo is...
ennum...misschien helpt t ook om als je boos bent proberen wat rustiger te blijven, maar k zou ook niet weten hoe, want ik ken je niet enzo :)

opzich heb ik ook niet bepaald een goede band met m'n pa. hoewel t de laatste tijd beter gaat.
de afgelopen 10 jaar is het vrij simpel, we gaan elkaar gewoon uit de weg. tijdens het eten zitten we naast elkaar en dat was het. verder wordt er niets zinnigs gezegd. af en toe een disopmerking of gezeur.
en dit lag voor het overgrote deel aan hem.

pas heeft ie een 'moment of clarity' gehad waarin hij schijnbaar besefte dat ie fout bezig was. nu probeert hij stukje bij beetje zichzelf te veranderen. dit is voor hem vrij moeilijk aangezien hij al uh, 48 jaar zo leeft.
maar nu moet ik mezelf ineens gaan aanwennen dat ik ineens een vader heb. HOE VERVELEND.... opzich wil ik ook wel dat het beter word maar k heb soms het idee dat het te laat is.....


eigenlijk heeft dit geen fuck met jouw verhaal te maken maar uhm...ah... schijnbaar wou ik dit kwijt ofzo....

het is goed dat je gaat nadenken over het leven van je vader. Misschien kom je tot een bepaalde bezinking en bekijk je bepaalde dingen (Zoals ruzies ofzo) eens van 2 kanten.

:eek: dit had k kunnen schrijven. Ik ontloop hem namelijk echt. meestal gaan de ruzie's over niks, en kan k dr niks aan doen... en k weet hoe hij doet, is echt niet normaal, maar zodra hij weg is, voel k me schuldig en denk dat het wel aan mij zal liggen.

Ontloop je hem of ontloop je ruzies?

Ik heb zo onderhand wel genoeg gelezen om te denken dat het niet jouw schuld is. Als jij beschrijft hoe die ruzies ontstaan heb ik altijd het idee dat hij je gewoon opzoekt om ruzie te maken, maakt niet uit waarover.

Hij maakt de ruzies, jij maakt de opmerkingen. Natuurlijk komen sommige dingen (weinig dingen eigenlijk in jouw geval) van twee kanten. Maar hij is de ouder en hij zou beter moeten weten. Moet jij je dan schuldig voelen? Jij bent de puber, hij niet! En jij mag je zo gedragen, echt waar. ;)
Bovendien: ik vind het erg logisch dat je eens een scherpe opmerking maakt als hij ruzie uitlokt. Wat verwacht hij dan? Niets mis mee hoor...

Ik word ook dagelijks uitgescholden door mn vader (in zijn ogen doe ik niets goed) :( Klote voor mij, maar ik zie het zo, als ik uit huis ben verbreek ik contact met mn ouders en ben ik er voorgoed van af :)

Wat ik zou doen in jou situatie? Ik zou hem gewoon negeren, en zo min mogelijk aan hem denken

dat lijkt me misschien wel goed om te zeggen;
als jullie niet normaal tegen mij kunnen doen denk dat maar niet dat ik op je oude dag je nog gezelschap ga houden. rot maar in je eentje weg, zielige mensen.

maar dat kan je ook niet doen natuurlijk....