dwarrelende zon-gebronsde godinnetjes in je hoofd
 

Het is een bartrieste wereld
kijk maar om je heen:
sterretjes!
geflankeerd door luxe strepen
de invloed wijdverspreid.

's nachts dreunen de comando's
als stokslagen op een donzig eendje
metalen wielen op kleine kiezels
als een weggemoffeld zweetplekje
hand in hand

de tere ziel gebroken
door het lot van ieders hart
nu slechts paradeert hij
moederziel alleen
het licht zwak gebroken

als de engel zonder zwaard
snijdend in een appeltaart

verrotting treedt accuut op
als een helder hemellichaam
in een gematigd duister

niet enkel is de afgrond nabij:
wij leerden de kunst
van het spreken
met minstens
twee leden

de speling van het woord
wordt genuttigd door de das
zestig baardmannen in een kring
zagen dat het goed was

het is goed zo.
heus waar...

wederom geweldig gevonden, geen woorden voor...

92438 seconden stilte voor u!

Dat stoned schrijven wordt een rage...

hee dit is onbeebegrijpelijk....mooi!

wat is je punt?

De sfeer die je maakt geeft een prettig gevoel

Het mist nog een beetje de samenhang, maar hoe jij met beelden speelt is erg mooi. (y)

Ik vond trouwens vooral het begin leuk

het is heel erg spinvis (en roel-) stijl, en ik vraag me sterk af waar je naar toe wilt met die gedicht, ik zie er geen doel in.

Om even te pogen de vragen en opmerkingen in dit topic van een antwoord te voorzien:

Dit gedicht is geschreven bij vrijwel vol verstand! Misschien zelfs wel drie maal zoveel verstand als dat ik normaal gebruik...

Scherp geslepen...

Dat het er (voor jou in ieder geval) niet is, wil nog niet zeggen dat het mist!

Om een doel in dit gedicht te zien, hoef je zeker niet ver te kijken of zelfs te zoeken. Het doel van dit gedicht is natuurlijk ten eerste het uiten van artistieke vaardigheden, naast natuurlijk het opvullen van tijd. Ten tweede echter heeft een gedicht als deze nóg een doel. Of misschien wel twee, misschien nog wel een heleboel meer...

Feit is echter dat dat het totaal oninteressant is om daarover in discussie te treden, aangezien een ieder deze doelen anders ziet. Ik wil in ieder geval wel zeggen dat ik het zoeken naar een doel van een gedicht niet als doel op zich van een gedicht zie. Maar dat is natuurlijk persoonlijk...

Bewust geen samenhang of een moeilijk te ondekken samenhang? Dat vind ik persoonlijk niet lekker lezen.
Als je gedichten graag met een publiek deelt dan is het misschien leuk als jou publiek merkt welk gevoel of gedachte jij wilt overbrengen...of beter nog dat jou publiek uberhaupt een gedachte of gevoel bespeurd, of je dat nou zo bedoeld of niet.
Aan het begin had ik dat wel maar op het einde kon IK (dat ligt dus aan mij) er niets meer mee, volgens mij had zopje daar het hele gedicht lang last van...

ik denk dat ik wel degelijk de samenhang heb kunnen vinden. al weet ik natuurlijk niet of mijn interpretatie overeenstemt met die van de schrijver. maar dat maakt niet uit! dit is mooi, en dat is vaak ook de doelstelling van een gedicht dat je op zo'n forum als dit plaatst: de lezer boeien... al moet ik eerlijk toegeven dat het andere gedicht dat je laatst geschreven hebt mij net iets meer aanspreekt.

In de hoop dit gedicht te kunnen ontcijferen ben ik het maar eens gaan analyzeren, maar wat toen aantrof was niet iets om vrolijk van te worden.

Het begint al met de titel:
dwarrelende zon-gebronsde godinnetjes in je hoofd
Dit is een beeld dat je regelmatig in goedkope pornofilms aantreft. Om het anders te zeggen: de monogamiteit druipt niet bepaald van deze titel af. Waarschijnlijk zal je het dus als een soort natte droom moeten zien.

Het is een bartrieste wereld
kijk maar om je heen:
sterretjes!
Als ik om mij heenkijk, zie ik geen sterretjes.. Om sterretjes te zien kijk ik doorgaans naar boven. Als je sterretjes om je heen ziet, heb je meestal een klap op je kop gehad of verdovende middelen gebruikt.
geflankeerd door luxe strepen
de invloed wijdverspreid.
Is dit ofzo een verwijzing naar 2001: A Space Odyssey? In de jaren '60 gingen veel hippies voor het einde van die film onder invloed in de bios zitten om de kleurrijke strepen te gaan zitten bekijken.

's nachts dreunen de comando's
als stokslagen op een donzig eendje
Ten eerste heb ik nog nooit van comando's gehoord, maar aangenomen dat het hier om een spelfoutje gaat en de auteur commando's bedoelt moet ik constateren dat hier een vrij gewelddadig beeld wordt geuit. Waar uit het onderbewustzijn van de auteur komt het beeld om donzige eendjes te knuppelen precies vandaan? Waarom worden hier commando's gebruikt als deel van het beeld? Gaat het soms om een contrast van een Elite (want commando's zijn en blijven elitetroepen) en iets hupeloos dat onderdrukt wordt door deze elite? Tot welke van deze 2 groepen voelt de auteur zich aangetrokken? In een vrij land als Nederland hoeven mijns inziens geen onderdrukkers en onderdrukten te zijn, iets wat in dit beeld toch wel naar voren gebracht wordt.

metalen wielen op kleine kiezels
als een weggemoffeld zweetplekje
hand in hand
Waar in de naam van de heilige maagd Maria slaat deze vergelijking op. Het valt geheel buiten de rest van het gedicht. Waarschijnlijk had de auteur een soort drang dit te noemen. Ik hoop niet dat het hier een soort zweetplekjes obsessie betreft.

als de engel zonder zwaard
snijdend in een appeltaart
Nog zo'n strofe die nergens op slaat. Maar misschien heb ik het wel mis en liggen hier American Pie gevoelens aan ten grondslag.

verrotting treedt accuut op
als een helder hemellichaam
in een gematigd duister
Ik weet niet waar dit nou weer vandaan komt, maar naar mijn weten kan alleen organisch materiaal rotten. Ik dacht niet dat een hemellichaam organisch is. Moet hier weer één of andere metafoor achter zitten, of is het gewoon de bedoeling om een tegenstelling neer te kalken tussen helder en duister. Weer wordt een negatief woord als verroting gebruikt, wat de sfeer van dit gedicht nog een stuk pessimistischer maakt.


het is goed zo.
heus waar...
Staat er in het einde. Ik weet niet hoe het met andere personen zit, maar ik zie het neerknuppelen van eenden en verroting niet als iets goeds. Dat dit goed wordt genoemd, tot daar aan toen, maar dat het hier een natte droom betreft gaat mij wel heel ver. Opwindend zijn die beelden totaal niet. Veel meer valt er niet uit dit gedicht op te maken.

Zoals je in de eerste strofe aangeeft zag je sterretjes op het moment dat je dit gedicht schreef. Op zich heb ik geen problemen met mensen die stoned schrijven, maar als je gaat ontkennen dat je stoned was, maakt mij dat toch een beetje bang. Ook aan cannabis kun je verslaafd raken en ontkenning van gebruik is meestal geen gunstig teken.

Tot slot: samenhang is wel degelijk ver te zoeken in dit gedicht. Een belangrijk beginsel van gedichten is dat een gedicht met zichzelf te maken heeft en dat je dus dingen in de loop van het gedicht terug laat komen met stijlmiddelen als herhaling. Dat gebeurt hier totaal niet en dat maakt het vrijwel onmogelijk om het zonder koppijn te lezen.

Ik was misschien iets genuanceerder in mijn commentaar, maar eigenlijk kan ik in de bovenstaande reactie veel vinden waar ik het mee eens ben. Het einde is trouwens ironisch bedoeld (denk ik) , horseman... (zo is het goed enz...)