Kinderliefde; long gone.. [teddybear]
 

Verloren is hij, tussen oceanen
van wit linnen en matras
Verlaten door degene die hem
dierbaar was
En die hij nooit meer op zijn pluche wijze
kan beminnen

Zijn ogen dof; vaak van de trap gevallen
lichtzinnig losgelaten door een kinderhand
Het vale rooie strikje rond zijn nek;
niet tegen pindakaas en kindertraan bestand

Dat woelig leven is voorbij, hij kan nu rusten
Door woedend huilen van zijn kind
wordt hij niet teruggebracht

Zij zal vergeefs en eeuwig bij de balie staan
en vragen
'Ligt mijn teddy nog in kamer honderd-acht?'

Cool, zeer mooi onderwerp. Leuk te lezen!:)

ik kreeg een schokje toen ik hem uit had...
jee
wat een leuk gedicht

Wauw! :eek:

So heej, echt heel mooi!
Fantastisch onderwerp idd!
Prachtig beschreven!!!!!

:eek: Origineel! Leuk! :) :cool: