woede van de stilte
 

woede van de stilte

De stilte blaast en raast,
waar is ze?
De stomme valt me aan,
het moet.
Een gloed omringd haar vormeloosheid,
er prikt me iets,
ik bloed

'Vergeef me' smeek ik haar,
ze wil niet.
Ze luistert niet naar mij,
niet echt
Terecht kalmeert haar vreemde boosheid,
ik bloed niet meer,
ik vecht

Zow!!, Zet je me daar toch even een goed gedicht neer zeg!. Erg goed in metrum, t loopt heerlijk, ik vind het orgineel en goed verwoord. *Klapt*

Dank je, de punten aan het eind van de zinnen hadden eigenlijk weg gemoeten, dat deed ik per ongeluk.