kort dicht
 

weet je nog,
aller, aller beste,
die ouwe tijd?
toen jij nog cowboy was
en ik jouw paard?

ACH ACH, verzuchtte zij,
met immer in de verte starende ogen,
vochtig en leeg…

om dan,
op een appeldrafje,
met gebogen nek, bijna elegant,
de hoek om te draaien
en in een stofferige pas,
zijn zicht uit te waaien.

Ik vind dit echt prachtig, geen kritiek. (y)

yippy, toch iemand!! ;)

:) Ik weet ook niet waarom hier nog niet eerder op gereageerd is.

ik ben het al gewoon hoor, maar misschien helpt het al ik wat meer op de anderen regeer, het leven is een wisserwerking he. Of liever; communicatie is dat.

Naderhand gezien, maak ik hier vast weer beloftes die niet nagekomen worden...ach ach.
:o