|
Goed. Ik heb een afspraak. En nu?
"Er zijn nog twee wachtenden voor u.... onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek... er is nog 1 wachtende voor u.... onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek... [kiestoon] ... goedemorgen!"
Dus. Ik belde net naar het studentenservicecentrum (wat een woord ;)) om een afspraak te maken met een studentenpsycholoog. Jawel. Eindelijk. Mijn ouders zijn er (nog) niet van op de hoogte, maar zelf vond ik dat het niet langer op deze manier door kon gaan. De druppel? Deze vakantie dacht ik er steeds aan. Aan mijn verleden (vanaf januari 2001 tot mijn eindexamen in 2002). En omdat mijn hoofd zo vol zat, dacht ik: laat ik mijn herinneringen eens opschrijven. Dus dat deed ik. En ik herinnerde me steeds meer, dingen die ik verdrongen had, die ik niet eens meer wilde weten.Ik schreef alles op. Tot nu toe 17 kantjes. Maar het hielp niet, mijn hoofd werd alleen maar voller en voller. Zo vol dat ik toen en nu nergens anders aan kan denken, dat ik 's nachts niet meer slaap, dat ik overal om loop te stressen en dat ik terugval in oude verkeerde gewoonten, zoals niet eten en am. Omdat ik het gevoel heb weer de controle te verliezen over mezelf en mijn leven, en die controle weer terug wil. Ik weet dat het heel erg fout is waar ik mee bezig ben, maar toch lukt het me niet om er mee te stoppen. En omdat ik al jaren roep dat ik een afspraak met een psych ga maken, heb ik vanochtend die stap maar gezet en 15 minuten aan de lijn gehangen voordat ik alleen nog maar contact kreeg met een medewerkster. Volgende week woensdag om half 1... dan is het (eindelijk?) zo ver. Ik mocht kiezen of ik met een man of vrouw wilde praten, ik koos voor een vrouw (met een erg ingewikkelde reden, maar goed... :(). Het is een 1e gesprek en ik heb echt geen idee wat ik ervan moet verwachten. Moet ik me voorbereiden of niet? En ik ben zo bang dat ik dichtklap. Hoewel ik graag anders wil, ben ik toch niet zo'n echte prater, en ik weet vaak niet hoe ik dingen onder woorden moet brengen. Straks zeg ik bijna niets! (dit gaat me weer minstens 3 slapeloze nachten kosten) "Een studentenpsycholoog doet gemiddeld 5 gesprekken, daarna is het meestal niet meer nodig voor de student. De gesprekken zijn gratis." Dit stond op de website van mijn universiteit. Dat de gesprekken gratis zijn, is mooi meegenomen. Ik durfde trouwens toch niet naar mijn huisarts. Maar ik ben ook bang dat ze daarom minder professioneel zijn. Ofzo. Onzin natuurlijk, die mensen zijn net zo bevoegd als anderen. Maar 5 gesprekken... een vriendin van mij werd min of meer weggestuurd na 5 gesprekken, terwijl ze toen juist heel hard hulp nodig had. Misschien moet ik niet zo piekeren en gewoon gaan, en dan kijken wat er gaat gebeuren... maar het heeft 2 jaar geduurd voordat ik deze stap genomen heb, en ik heb er nu alweer bijna spijt van. Ik kan ook gewoon niet gaan... :( Vraag: wat kan ik van een 1e gesprek verwachten? Hoe kan ik me het beste gedragen en moet ik me voorbereiden? |
ik ben nooit bij een psycholoog geweest, maar het lijkt me dat je je gewoon moet gedragen hoe je bent. En voorbereiding lijkt me ook neit echt nodig.
maarja geen ervaring, maar meer redenatie :) |
... niets voorbereide... Weet enkele dat je zelf een afspraak hebt gemaakt dus dat je nu hopelijk ook op het moment zelf open staat voor hulp of een babbel.. die persoon zal je waarschijnlijk enkele vragen stel van waaruit hij/zij een spontaan gesprek zal proberen hebben met je.. probeer er voor open te staan..
succes |
Allereerst wil ik je heel veel sterkte toewensen. Het is een belangrijke stap in je leven. Het is de eerste stap naar de heling van jouw wonden.
Als je naar een dokter gaat omdat je een ontstoken wond hebt, ga je die wond dan eerst zelf helemaal voorbereiden zodat de arts eigenlijk niet veel meer hoeft te doen? Zo is dat ook met een psycholoog of een persoon waar je mee gaat praten. Mensen kunnen niet door je heen kijken en ze kunnen niet zien wat er in jou omgaat. Wel kunnen sommige mensen conclusies trekken aan de hand van de dingen die jij verteld. Je hoeft je dus niet voor te bereiden op het gesprek. Ik ga er vanuit dat wat jij ook verteld dat die psycholoog geen oordeel zal geven maar slechts aanknopingspunten met je gaat zoeken en referenties naar diepere pijnpunten. Zelf werk ik niet volgens een vaste methode. In het eerste moment van een gesprek vind ik het belangrijk om kennis te maken. Ik laat het gesprek gewoon gaan zoals het gaat. Ik zorg dat ik als ik naar iemand toe ga om te praten eerst mijzelf goed grond of aard. Dat doe ik door mijzelf te realiseren dat ik op de aarde sta en dat de energie die ik heb zich richt op die aarde. Daarna zorg ik dat mijn gedachten schoon zijn en dat ik geen stress of anstgevoelens heb. Ik weet dat de persoon waar ik mee ga praten het niet makkelijk heeft en dat deze nerveus zal zijn. Ik stel mijzelf open en ik zorg dat ik liefde uitstraal. Ik absorbeer de angst en laat die negatieve energie naar de aarde vloeien. Op deze manier kan er een ontspannen sfeer ontstaan. Het komt ook voor dat het gewoonweg niet klikt tussen die persoon en mij. Zoals dat ook voor komt in het dagelijkse leven. Ik hoop dat je iets hebt aan deze "inside" informatie. Je mag me ook mailen of toevoegen aan jouw chat als je iets meer wilt weten. Heel veel succes en maak je maar niet al te sappel want je hoeft echt niet meteen met je billen bloot een examen af te leggen of zo. Je gaat gewoon praten met een persoon die misschien iets meer weet over de psyche van de mens. |
Hey Anne, ik wil je veel sterkte en succes wensen, en ik denk dat je een goede keuze gemaakt hebt.
Ik moet wel zeggen dat, hoewel idmind zegt van niet, een soort voorbereiding bij mij achteraf wel beter was geweest om mee te beginnen. Meteen toen ik daar voor het eerst kwam werd me gevraagd 'Waarvoor kom je hier precies', 'Hoe denk je dat wij je kunnen helpen' En meer van dat soort vragen waar ik op dat moment niet echt een antwoord op wist. Ik wist niet wat ze voor me konden doen, en ik wist al helemaal niet wat ik van ze moest verwachten.. Ik had het gewoon moeilijk en ik hoopte dat ze me konden helpen.. Het kan best zijn dat het bij jou heel anders gaat natuurlijk, maar wilde je toch mijn ervaring op dit gebied even laten weten.. Misschien heb je er iets aan! Ik wil er nog wel aan toevoegen, dat ik vanaf toen wel het gevoel had dat ik het veel eerder had moeten doen, omdat het echt best wel mee viel. Ik had er net als jij best lang tegenop gekeken, maar dat was achteraf niet echt nodig.. Hey meis veel succes met alles! liefs, Genesis |
hee anne,
wil allereerst even zeggen dat ik het dapper van je vind dat je deze stap hebt genomen. Want het is hopelijk de eerste stap in de goede richting! Ik heb zelf niet echt veel ervaring met een echte psych, kheb meer een soort vertrouwenspersoon, niet met diploma's enzo. Maar ik denk dat voorbereiden niet echt nodig is. Je moet wel kunnen zeggen waarom je een afspraak hebt gemaakt, maar waarschijnlijk weetje dat allang. Ik denk niet dat je je veel zorgen moet gaan maken, om daar heen te gaan. Ze willen jou helpen en op den duur moet je toch je zelf helemaal bloot geven. Waarschijnlijk is het eerste gesprek een soort introductiegesprekje, en dan merk je meteen of je je fijn voelt bij deze psychologe. Als dit niet het geval is, zou ik er mee stoppen, want wat heb je aan een psych waarbij je je niet op je gemak voelt? Ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop een keertje te horen hoe het gegaan is. |
Citaat:
Even voortbordurend op idmind's voorbeeld van die wond; je moet wel bereid zijn om die wond te laten zien; niet dat je het onder allemaal lagen kleren gaat verpakken. Je moet ook bereid zijn dat ze eraan gaan zitten, dat ze er misschien alcohol ingooien om het te zuiveren, het pijn gaat doen. Oftewel je moet ervoor open staan dat ze je vertrouwen willen/proberen te winnen. Je kan je wel degelijk voorbereiden, door zoveel mogelijk dingen voor jezelf op een rijtje te zetten. Waarom heb je ervoor gekozen naar een psycholoog te stappen? Wat denk je zelf wat voor probleem je hebt? Wat verwacht je van de psycholoog, waarmee die je kan helpen? Wat denk je zelf wat de oplossing is? Waarom lukt dat dan niet? Etc. |
Wel heel goed dat je de stap hebt gezet! Mijn advies: Bereid je vooral niet voor maar zorg dat je je prettig voelt. Doe fijne kleding aan, eet goed van te voren, drink lekker wat water, neem een kauwgumpje mee en neem je voor in ieder geval eerlijk en open te zijn! :)
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
@ guess what: ja, ik laat nog wel weten hoe het is gegaan. En verder iedereen bedankt voor de vakantie. Ik ben nog steeds niet gerustgesteld, maar toch.. het helpt wel een heel klein beetje. |
Heey Anne.
Ik heb zelf 2 intakegesprekken meegemaakt van schoolpsychologen(middelbare school en van de hbo)(en riagg, maar ik zal het specifiek houden bij de schoolpsycholoog). Bij de middelbareschool was het stomweg prut. (Ze luisterde Niet goed naar wat er precies aan de hand was, bij het riagg werd het goed opgepakt gelukkig>maar toen was ik wel weer een dik halfjaar verder).>ik had toen een briefje gemaakt met een aantal punten waar ik mee zat/waar ik last van had, omdat ik van te voren wist dat de kans er in zat, dat ik niet goed uit mijn woorden zou komen.(dat was dan ook het geval). Deze persoon in questie was naar mijn idee niet proffsioneel bezig(heeft niet eens echt ondervraagd/>puur op het briefje gericht, en iets op die aspecten door, maar goed, dit was dus een slechte ervaring. Binnen het Hbo verliep het gesprek heel fijn.(al kwam ik weer slecht uit mijn woorden). De Schoolpycholoog leek mij te begrijpen en heeft ook op verschillende vlakken gekeken naar mijn functioneren, heel breed dus, niet alleen puur afgaand op wat ik vertelde. Achteraf gezien had ik een briefje moeten maken met wat punten van waar het probleem naar mijn idee het meeste lag.>omdat ik op dat moment wat dicht klapte. Aan de ene kant is dit wat krom, omdat je juist daar komt omdat je geen overzicht meer hebt in alles en je er zelf niet goed uit komt. Maar goed, je weet waarschijnlijk wel bij jezelf waar de moeilijkheden voor jou liggen en hoe zich dat dan uit, als je dat een beetje op papier zet, heb je wat houvast en dat is toch alleen maar goed?, als jij er zo met een iets beter gevoel heengaat..... Maar goed, het is iets wat je zelf moet bekijken, je weet van jezelf denk ik het beste of je je problemen makkelijk kan uitleggen aan de schoolpsych of niet... Anne, ik vind het erg knap van je, dat je de stap toch zet, hoe moeilijk ook, je hebt de eerste stap toch mooi maar even gezet!. Zet door Meis! Succes! Veel liefs Mariamne |
Om te beginnen: (y)(y)(y)(y)(y). Ben blij te lezen dat je de stap eindelijk hebt duren en kunnen nemen. 'k heb echt bewondering voor je. :)
Ik heb de andere posts niet gelezen, misschien zeg ik dus iets dat al gezegd is. Ik denk dat je gewoon moet gaan, dan zie je wel hoe het loopt. Misschien klap je dicht, je zal de eerste niet zijn. Misschien kan je voor het geval dat een brief schrijven en die meenemen ofzo? Praten kun je leren, denk ik. En het is ook min of meer de taak van een psycholoog om iemand te laten praten ed (als die persoon het wil dan). Succes! Laat je weten hoe is gegan? |
Hoi Annee,
Mijn reactie is waarschijnlijk heel erg overbodig, maar wat ik toch wil zeggen is: Je hebt nu je afspraak, nu nog een beetje doorbijten! Ik denk dat het hele forum (mij niet uitgezonderd) voor je zal duimen. Groetjes en (y) Anne-Laure |
Citaat:
|
Citaat:
Hoe dan ook, die mevrouw probeert je natuurlijk vanaf minuut 1 te zorgen dat je op je gemak voelt. En daarom hoef je er vast en zeker ook niet bang voor te zijn dat het gesprek niet loopt of dat je dicht klapt. voorbereiden heb ik niet echt gedaan - lijkt me ook niet nodig. Het eerste gesprek is bovendien - in mijn geval - 'orienterent'. Je wil elkaar toch eerst een beetje leren kennen. En over slapenloze nachten, dat is niet echt nodig. Je zou juist rustig moeten gaan slapen omdat je weet dat je 'de eerste stap' genomen hebt. en direct de moeilijkste. Succes ermee. (y) |
He Anne wat goed zeg dat je het eindelijk hebt gedaan. (y) Ik ben geen ervaringsdeskundige, maar volgens mij moet je van te voren niet druk gaan maken over hoe je je gaat gedragen bij die mevrouw, je klapt dan alleen maar eerder dicht volgens mij.
Nou veel succes woensdag en maak je niet te veel zorgen! |
Ben er ook geweest. Ik moest gaan vertellen over mijn leven enzo en die vrouw schreef dan alles op.
|
Citaat:
Ik probeer me niet zenuwachtig te maken en ik zoek ook al de hele dag naar een geschikt moment om het mijn moeder te vertellen, ik wil het niet verborgen houden. Waar ik me nu vooral druk om maak, is dat een studentenpsycholoog meestal een stuk of 5 gesprekken voert. En voor mijn gevoel heb ik zoveel meegemaakt en zit mijn hoofd zo vol dat 5 gesprekken nooit genoeg kunnen zijn... |
Citaat:
|
Citaat:
Waarschijnlijk gaat het dit keer gewoon wel goed, wat betreft de studentenpsycholoog, ik heb ook in het begin meteen een vervelende ervaring gehad met een 'studenten'psycholoog, maar misschien dat deze wel reuze mee valt. Zijn er geen mensen die je kent op school die er ook heen zijn geweest?... Wat betreft het aantal gesprekken; dit verlengen ze soms ook wel, je hebt bijvoorbeeld ook therapiegroepjes/trainingen waardoor je na de gesprekken er over door blijft praten en misschien dat je ook gewoon 5 á 6 gesprekken er achteraan geplakt krijgt(van een vriendin weet ik dat, dat kon, want zij heeft ook veel meer gesprekken gehad). Wanneer ze denken dat je problemen een lange behandeling zal vergen , zullen ze je door verwijzen naar een riagg instantie of iets dergelijks. |
Bijna alles wat ik wilde zeggen is al gezegd ed,
maar goed. :o Citaat:
maar bij de meeste eerste gesprekken worden algemene dingen gevraagd, over de loop van je leven, over hoe het nu gaat, de loop van de problemen etc. Echt voorbereiden kan handig zijn, hoeft niet. Dingen als verwachtingen ed zijn wel handig om van te voren over na te denken, het zal ws wel gevraagd worden, en voor jezelf is het ook goed om te weten wat je nou precies wilt bereiken hiermee, en hoe je wil dat ze je helpen. En wat ik al zei over die 5 gesprekken, dit is iig een begin. Als je hierna meer hulp nodig hebt/er niet klaar voor bent om ermee te stoppen, geef dat dan aan, vraag om méér hulp, want je hebt eindelijk die stap gezet, en dat mág je je gewoon niet af laten nemen. :) Ws kunnen ze je idd wel doorverwijzen naar een instantie, of gewoon met je verder gaan? Héél veel succes iig, en laat weten hoe het ging! (y) M'n vorige post heb ik verwijderd. :o |
Ik wilde je alleen even succes wensen. Goed van je, dat je weer hulp zoekt (y). Heb vertrouwen in jezelf:).
Ga er gewoon naar toe, met misschien een paar puntjes op papier maar verder niet. Laat het maar over je heen komen en kijk of het enigszins klikt. Sta ervoor open:) En vooral: Succes! I'll pray for you |
Citaat:
|
Citaat:
Ik ben gegaan. Om vijf voor half 1 was ik er. Ik moest me melden bij de studentenbalie en meteen nadat ik gezegd had dat ik een afspraak had, kwam er een al wat oudere vrouw met wit haar naar me toe, die vertelde dat ik met háár een afspraak had. Ze zag er aardig uit, dus dat was in ieder geval wat. En ze was ook aardig. Het ging goed. Ik moest eerst een formulier invullen met wat algemene gegevens (studie, gezinssituatie enz.) en daarna ging zij me, aan de hand van dat formulier vragen stellen (over mijn middelbare school, vrienden, interesses en hoe ik de toekomst zag). En ze vroeg waarom ik het nodig vond om te komen (maar wel op een aardige manier). Ik antwoordde dat ik al vanaf de 4e klas op de middelbare school persoonlijke problemen had en dat ik bang was dat mijn studie er nu onder zou lijden (vanwege herinneringen) en dat ik vond dat het nu maar eens 'afgelopen' moest zijn. Ik vertelde over alle dingen die ik toen heb meegemaakt (niet gedetailleerd natuurlijk, daar was geen tijd voor) en ze luisterde gewoon en vroeg af en toe iets. Kortom: ik had geen kaartje met punten nodig (wat ik ook niet gemaakt had). En nu? Dinsdag hebben ze een groepsvergadering, dan maken ze per intake-gesprek een verslag en kijken ze wat ze verder gaan doen. Gemiddeld doen zij 5 gesprekken, als ze denken dat er meer gesprekken nodig zijn, word je doorverwezen. In ieder geval krijg je nog een volgend gesprek waarin zij iets over hun verslag over jou vertellen en motiveren ze hun keuze. En als ze je doorverwijzen, krijg je ook meteen écht iemand, je komt niet op een wachtlijst terecht. Ze zei (maar ze dacht hardop, ze moest de vergadering dus nog afwachten) dat ik zeker meer dan 5 gesprekken nodig had. En ze heeft zeker 3 keer herhaald dat het goed van me was om hulp te zoeken. Ik ben wel tevreden eigenlijk, het viel me voor 100% mee ... :) (nu moet ik het mijn ouders nog vertellen, vooral ook omdat ik nu met verzekering moet werken... qua vergoeding enzo :confused: :() |
(y) Super dat je gegaan bent. En hardstikke fijn dat het zo erg mee viel! :)
|
Citaat:
Nee, ik ben er ook blij mee. Het was gewoon goed om te praten, en die vrouw was niet zoals de vorige waar ik was. Ze luisterde gewoon en vond niets vreemd, ze was zelfs erg verontwaardigd toen ik vertelde hoe de psychologe op mijn middelbare school reageerde. ("Tegenwoordig zegt iedereen dat hij of zij depressief is, alsof het in de mode is.") Dus dit was een goede ervaring. Benieuwd hoe het verder gaat... |
Citaat:
Citaat:
|
goed zo Anne, ben echt blij dat het meeviel! Ik hoop dat de volgende gesprekken ook zo soepel gaan.. Bij mij was het eerste gesprek juist allesbehalve soepel..
Sterkte met t aan je ouders uitleggen, weet hoe moeilijk dat is :( Genesis |
Citaat:
De eerste stap is al gezet, hopen dat dat ook goed gaat.. Succes ermee. (f) |
Citaat:
|
He anne goed dat je toch gegaan bent! (y)
Nou nog met je ouders praten, kan moeilijk zijn ik weet het, maar veel succes maar weer! :) |
Citaat:
|
Top dat je gegaan bent:)
|
Maak je geen zorgen dat je maar vijf gesprekken krijgt. Je weet nu ook hoe fijn het kan zijn om met een hulpverlener te praten en misschien maakt dat de drempel lager om in de toekomst ergens anders hulp te zoeken. Als de psycholoog heeft gezegd (of hard op heeft bedacht) dat je aan vijf gesprekken niet genoeg heb dan denk ik echt niet dat ze je daarna ineens aan je lot overlaten als ze zien dat je baadt hebt bij die gesprekken. Ze zullen je of zelf doorverwijzen of vertellen naar welke hulpinstanties je zelf moet stappen.
Het is moeilijk om zoiets aan je ouders te vertellen, vooral het vinden van een goed moment is moeilijk maar als je er eenmaal over begint valt het vaak reuze mee. Het zijn je ouders en die vreten je echt niet op. Ouders willen vaak het beste voor hun kind en als ze zien hoe wijs je geweest bent om zelf zo'n grote stap te nemen vinden ze dat vaak alleen maar positief. Kop op meis, zet door! Groetjes Dana :) |
Dag allemaal,
eerst en vooral, Anne, ben ik blij voor je dat het eerste gesprek goed verlopen is en wens ik je nog veel succes bij de volgende!!!! Ik heb nu zaterdag, overmorgen dus, ook een eerste afspraak met een psycholoog. En ik heb er zo lang naar 'verlangd' en nu ben ik er plots zo bang voor. Het zit zo: eigenlijk heb ik geen problemen, maar voel ik me gewoon de laatste tijd wel vaker minder goed in mijn vel. Nou ja, geen problemen, veel minder dan een doorsnee persoon, denk ik. Ik heb wat faalangst op school, denk vaak dat ik belachelijk overkom bij anderen en ben echt slecht in het leggen van contacten. Ook durf ik mezelf niet te zijn. Ik heb me dit jaar een hele tijd minder gevoeld, niet echt depressief ofzo, gewoon minder. Toen wou ik wel met iemand praten, maar toen kon het nog niet. Nu heb ik nog steeds geen problemen, maar ik heb wel het gevoel dat ik het alleen niet meer zou aankunnen, dat het weer opnieuw zal beginnen dat ik me weer minder zal voelen als ik niks doe... En dat wil ik koste wat kost vermijden. Ik heb mijn ouders, na maandenlang het niet te vertellen, toch verteld dat ik naar de psycholoog wil, maar niet waarvoor. Eerst waren ze er tegen, ook omdat dat duur is, maar uiteindelijk heeft mijn moeder een eerste afspraak voor zaterdag gemaakt. Nu ben ik bang voor vragen als: wat zijn je problemen? Ik kan wel dingen vertellen, maar ik noem dat geen problemen of ernstige gebeurtenissen ofzo. Eigenlijk wil ik gewoon iemand om op terug te vallen. Alleen wordt het wat te moeilijk, maar ik weet totaal niet waarom. Dus ik ben bang voor die vragen. Want als je geen problemen hebt, nou ja, dan zetten ze de behandeling toch gewoon stop en dan sta ik weer alleen in het leven. Weten jullie soms raad? |
Citaat:
Je kan hier beter een aparte topic van maken.... |
Citaat:
(ik zou nog steeds niet naar mijn huisarts durven...) Op dit moment gaat het eigenlijk erg slecht. :( Hoewel ik blij ben dat ik eindelijk de stap genomen heb. Maar toch... Het voelt als vroeger. :( |
Ik las alleen jouw post, dus het kan zijn dat ik dubbel reageer. Maar dat geeft niet, want ik wilde het toch graag zeggen.
Goed van je dat je deze stap hebt gezet. Gewoon, goed. Dapper. Het is de moeilijkste, denk ik. Vijf gesprekken zijn niet veel. Een half jaar geleden heb ik er zelf ook zoveel gehad. Het voelde alsof ik helemaal leeg was, uit was gepraat. Er was rust in mijn hoofd, maar ik vertrouwde het ook niet helemaal. .. Vijf gesprekken zijn niet veel. Daarna kwam de onrust dus weer terug. Toch hebben die gesprekken mij geholpen: ik ben er sterker door geworden. Ik weet nu hoe ik mijzelf kan "ontladen" als er teveel spanning is. En dat hoop ik ook voor jou. Sterkte.. |
Citaat:
|
ik zat (zit, misschien wel) er ook over na te denken om een afspraak te maken. misschien zonder dat m'n ouders weten. of misschien wel dat m'n ouders het weten, omdat ik op de 1 of andere manier weet dat m'n ma ook graag heeft dat ik eens met iemand ga praten. maar. ik durf niet. ik las zo ongeveer hoe het gegaan was bij jou en dat lijkt me inderdaad fijn. maar ik weet zelf niet goed wat ik er van kan verwachten en of het wel nodig is enzo.
ik vind het in ieder geval wel goed van je dat je gewoon gegaan bent. achteraf ging alles toch goed. :) |
Update.
Ik heb vandaag contact gehad met de studentenpsych. Ik word doorverwezen, en heb 10 september nog een afspraak met haar. Verder heb ik het aan mijn moeder verteld, en dat was heel goed. En ik ben nu trots op mezelf en vooral erg opgelucht. :) Ze reageerde goed, en vond het helemaal goed dat ik naar een psych was gegaan. Dat er misschien een eigen bijdrage is, is geen probleem... dat betalen mijn ouders. :) |
(y) Ben trots op je meid! :)
|
Citaat:
Fijn dat het |
Ik ben ook best wel trots eigenlijk... :)
|
Citaat:
|
Je bent een held!!! En daarmee een voorbeeld voor ons allen, dus wie volgt??
|
Citaat:
Inmiddels heb ik alweer 3x mijn volgende afspraak verzet, maar niet uit angst ofzo... ik heb gewoon elke dag weer een ander rooster. :D |
Citaat:
ja mensen een geweldige reply :P |
dus morgen niet????
|
Citaat:
En nu gaat het écht door. Ik merk dat ik veel rustiger ben nu. Ik voel me nog steeds niet goed, maar omdat ik weet dat ik er nu iets aan kan doen, is het nu niet meer een totale chaos. |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:54. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.