hart gebroken door verbroken vriendschap?
 

Hey iedereen,

topictitel zegt al een beetje waarover het gaat. Heel veel mensen hebben het hier over verliefd zijn, liefde, liefdesverdriet etc. Maar over verbroken vriendschappen kom ik niet vaak iets tegen. (of ik heb er over heen gekeken, kan ook nog :o )

Anderhalf jaar geleden ong. heb ik gebroken met degene die ik toen als hartsvriendin beschouwde. Over het hoe en waarom ga ik niet uitwijden maar dat meisje was echt ALLES voor mij. Na een lang gesprek tussen ons heb ik de vriendschap met pijn in het hart verbroken. Nadat ze dus bijna 2 jaar alles voor me betekend had :( .

Na die breuk stond mijn wereldje op zijn kop en mijn hart was echt gebroken. 4 maanden lang heb ik verdriet gehad, 4 maanden had ik nodig om de breuk te verwerken.

Nu vraag ik mij af: bijna iedereen zegt als een liefdesrelatie breekt dat zijn/haar hart gebroken is, maar zijn er nu ook mensen die al een gebroken hart hebben overgehouden aan een verbroken vriendschap? Ben ik de enige die zolang nodig heeft om zoiets te verwerken?

groetjes Magicflower

p.s. ff voor de duidelijkheid ik was NIET verliefd op dat meisje

Als het een hechte vriendschap was, is dat helemaal niet zo vreemd lijkt me.

De vriendschap was hecht ja. Ik dacht altijd dat we een onverbrekelijke band hadden. Heb ik dus verkeerd gezien, jammer genoeg. :(

Och er is toen zoveel gebeurd.......Ik vraag me nog steeds af hoe het zou gelopen zijn als ik de vriendschap niet had verbroken.

Maar ik heb ook verre van spijt van mijn beslissing.

Ondertussen is er al hele lange tijd iemand anders in mijn leven die mijn vertrouwen echt waard is. (hoop ik toch)

Kom maar gewoon uit de kast en geef maar toe dat je een pot bent

ik geef toe, heb k ook eens gehad, ik had een tiental jaar geleden een vriendin waar ik constant mee samen was, om lol te maken om serieus te zijn, op school, om te gaan winkelen, om.. iedereen die ons kende noemde ons de tweeling ;): zag je de een, dan was de ander niet verweg.. toen ik plots enkele jaren later een periode kreeg waarin ik stiller en serieuzer, maar vooral ook verdrietiger werd door dingen die rondom me gebeurden en waarmee ik het moeilijk had, nam ze een beetje afstand, ik kon wel eens verdrietig zijn maar die periode maakte haar zelf wat down en dat wilde ze niet.. op een dag kreeg ik een brief waarin stond dat ik teveel was verandert en dat we geen vriendinnen meer konden zijn... :eek: tja... was heel moeilijk, alhoewel je geen relatie had, deed je toch vanalles samen en kende je elkaar door en door en dan plots is dit niet meer zo.. ik zag haar wel nog dagelijks op school en enkele jaren later begonnen we weer te praten maar dat was nooit meer dan 'hoi, hoe is t , daag'... nu zie k er niet meer maar we zijn nu wel zodanig anders geworden dat we nooit nog echt goeie vriendinnen hadden kunnen worden..

:rolleyes:

Wow wat een verhaal :eek: Gewoon in een brief ineens alles verbreken en nooit nog op dezelfde golflengte zitten 8eraf. Ik mag er niet aan denken dat het mij ooit gebeurd op zo'n manier. Moet echt pijnlijk geweest zijn. Ik hoop voor je dat er iemand is die zo'n leegte heeft kunnen opvullen.

Zoveel verschil is er anders niet tussen een hechte vriendschap en verliefd zijn :)

En wat als ik echt een pot ben? :confused: Ik heb al vaak in de knoop gelegen met mijn gevoel en weet niet of ik het ook echt ben. Maar als ik het ooit te weten kom, ben jij de laatste persoon aan wie ik het zeg. :D

Met vriendelijke groeten, Magicflower

Das ook weer waar :) Maar twas maar voor de duidelijkheid. Het voelde niet als verliefd zijn :)

Hey magicflower,

ik denk dat dit niets abnormaals is hoor! Als m'n beste vriendin of mss wel ik ;) , nu opeens iets zou doen waardoor ik/ of zij onze vriendschap verbreekt. Dan zou mijn wereld ook wel op z'n kop geraken.
We hebben een vriendschap van al 14jaar.(Jep idd van ons 3 jaar) En hoewel we beide een verschillende levenstijl hebben, kunnen we elkaar niet missen.
En tuurlijk hoeft daar geen liefde aan te hangen! Ik ben ook helemaal niet verliefd op haar. :eek: Maar ze is gewoon m'n steun en toeverlaat.

Ik kan verstaan wat je bedoelt!!!

ALS JIJ POT BENT, BEN IK OOK DE LAATSTE DIE HET WIL HOREN!!

WANT DAN BEN JIJ VOOR MIJ NIET MEER INTERESSANT!!

SNAP DAT DAN, DOOS!!

ik had op de basisschool een beste vriendin met wie ik het echt super gezellig had en altijd mee omging. maar toen we in groep 8 zaten en we de cito toets hadden gehad werd ook bekend dat wij niet hetzelfde niveau zouden gaan doen. zij ging naar havo/vwo en ik naar vwo/gym. ze werd toen al snel een beetje afstandelijk; kon het niet zo goed hebben dat ik hoger ging doen dan zij, aangezien zij normaal altijd de populaire van ons tweeen was.
toen we net in de eerste zaten en we onze klassenfoto's hadden lieten we die aan elkaar zien. zij zat in een klas waarvan de helft van onze oude basisschool kwam en de rest eigenlijk ook heel bekend voor ons was, terwijl ik in een klas zat waar ik wel geteld 1 persoon kende. heel mijn klas werd afgekraakt; omdat ik op een hoog niveau zat zouden alle kinderen in mijn klas gigantische nerds zijn. ik moest constant mijn klas verdedigen en het was totaal niet meer gezellig.
toen we nog eens samen gingen zwemmen en ik tegen haar zei dat ik moest stoppen met een sport waar ik destijds op zat, zei ze 'sport je dan helemaal niet meer? straks word je nog een vette big!' Dat was echt enorm kwetsend, aangezien ik totaal niet dik was, maar er wel heel onzeker van werd. :(
Vanaf dat moment heeft ze blijkbaar besloten niks meer tegen me te zeggen, want voortaan als ik haar tegenkwam op de gang op school zei ze niks meer tegen me, terwijl ik nog altijd netjes gedag zei. Ze werd een zogenoemd 'tutje' die alleen nog maar gaf om uiterlijk en jongens, terwijl dat vroeger helemaal niet zo was.
Ja, daar ben ik ook nog best een tijdje van van slag geweest. Dat iemand zo kan veranderen en je op eens niet meer 'goed genoeg' vindt. :(

ik krijg het idee dat ik toch wel een vrij gevoelig topic heb geopend.

Bedankt voor de reacties.

Ik heb zoiets ook meegemaakt. Ben ongeveer 2.5 jaar geleden mijn beste vriend kwijt geraakt. Ik deed echt heel veel samen met hem.

Maar op een gegeven moment zijn er dingen gebeurd, of liever gezegd, heeft hij dingen gedaan, waar hij eerst niet over wilde praten. Toen ik er later over doorging, was het opeens allemaal mijn schuld. Ik heb na lang nadenken, en veel pogingen om er toch over te praten besloten de vriendschap te verbreken.

Het is nu 2.5 jaar geleden, maar ik ben eigenlijk nog steeds benieuwd hoe het met hem gaat...of het al wat beter gaat. En ik mis de vriendschap toch ook. Alhoewel ik nog een heleboel andere leuke vrienden om me heen heb!

Volgens mij was het niet zo erg als bij jou, ik heb er mezelf niet maanden verdrietig om gevoeld. Meer af en toe.

Bedankt voor je verhaal.

Nee, niet iedereen zal het met zoiets zo moeilijk hebben als ik toen. Maar ik ben dan ook een overgevoelig persoontje als het op zo'n dingen neerkomt. Das sterker dan mezelf.

Ik had in de brugklas tot en met de derde klas een hele goeie vriendin waarmee ik alles deed. We hadden wel vaak ruzie om niets, maar dat hoorde er bij. Zodra we het goed gemaakt hadden, was het altijd meteen weer supergezellig. Elke dag na school was ik bij haar en ik bleef zowat elk weekend slapen om samen naar de film te gaan of een video te kijken ofzo.
Maar de ruzies hielden maar niet op en het kwam er altijd op neer dat ik schuld had aan de ruzies. Ik twijfelde enorm aan mezelf en begreep niet dat ik zo'n slechte vriendin kon zijn.
De vriendschap verwaterde en ik had er enorm veel verdriet van.

Nu ik terugkijk op die vriendschap weet ik dat die ruzies niet aan mij lagen. Die vriendin had namelijk altijd ruzie met iedereen en nooit was zij de schuldige. Mijn beste vriendin van nu is ook een tijdje een goede vriendin van haar geweest en ook zij hadden vaak ruzie.
Niet dat ik het mijn vroegere beste vriendin verwijt, ze heeft nogal een moeilijk leven, ze zit om de een of andere reden best in de knoop met haarzelf.
Maar ik weet nu wel dat ik niet aan mezelf hoef te twijfelen of een slechte vriendin ben of niet, want dat ben ik gelukkig niet...

ik heb hopelijk gister zo'n zelfde vriendschap van de ondergang gered. Ik heb 2 nichtjes van 14 en 16. Vroeger toen ik nog jong was ging ik natuurlijk eigenlijk alleen met die oudere om omdat die van mijn leeftijd is. Heel vaak ging ze mee op vakantie enzo.
Maar de laatste 4 jaar zijn wij heel erg veranderd. Ik denk dat ik wat sneller volwassen werd dan zij en dan kan je gewoon niet meer over de zelfde dingen praten. Met haar zusje ging het daar en tegen juist opeens heel goed. Wij zitten echt op precies dezelfde golf lengte. We weten precies van elkaar hoe we zijn en kunnen elkaar alles vertellen.

echter de laatste weken leek het heel erg bergafwaards te gaan. Zij had steeds minder contact met mij, en ik had steeds minder zin om verhalen aan haar te vertellen. Toen het gister dus in een woorden wisseling eruit kwam dat we allebei het gevoel hadden dat we elkaar aan het verliezen waren werd een hoop duidelijk.
Het was echt aan één stuk door janken tijdens dat gesprek voor ons beide. Ik was voor haar altijd de enige waarmee ze overal over kon praten en helemaal zichzelf kon zijn. Maar de laatste tijd ging ze heel veel met een vriendin van haar om en dat klikte ook heel goed. Dat gaf mij natuurlijk meteen het gevoel dat ik ingewisseld was. Maar het bleek dus dat haar zus allemaal dingen had zitten vertellen waardoor zij dacht dat ik haar niet echt meer nodig had. Naja....er was nog veel meer aan de hand maar ik was echt heel blij dat we zo'n goed gesprek hebben gehad.
Als ik kijk naar hoe erg wij allebei aan het huilen waren tijdens dat gesprek dan denk ik zeker dat je bij een verbroken vriendschap een gebroken hard kan hebben. Ik hoop dan ook dat het tussen mij en mijn nichtje in de toekomst goed blijft gaan. :(
Want echt waar.....ik kan niet zonder haar. Maar dat weet ze nu gelukkig ook (y)

jah, ik ben wel eens een paar keer verneukt door mijn zogenaamde hartsvriendinnen dat je het idee hebt achter in je rug neergestoken te worden.

tuurlijk ben je daar de 1e keer kapot van, nu verwacht ik bijna niet anders. Ik vind het al heel raar dat ik nu al meer dan 3 jaar een paar beste vrienden heb, die niets nog hebben uitgespookt.

Misschien bestaat vriendschap dan toch nog.

ik had ook anderhalf jaar ruzie met mijn destijds zeer goede vriendin...ze schreef een brief, ik was kinderachtig en ik schreef terug dat ik het zat was, altijd haar geruzie en gezeik zo hadden we anderhalf jaar ruzie, geen woord gesproken...ik dacht er soms aan en heb toen ineens een brief geschreven, we belden, spraken af en tis weer goed:D...maar wel een beetje minder en anders...alhoewel ik denk dat ze weiig andere echte vriendinnen heeft en die had ze eerst heel veel, nou ja mensen die ze kent...maar ik denk dat als ik nu ruzie met m'n beste vriendin zou krijgen, tosti...ik echt gebroken zou zijn...het ging een klein poosje slecht tussen ons en zat er heel erg mee en schreef haar toen een brief, die ik wel gewoon gaf want ze woont 5 huizen verder...maar zo kon ik het beter zeggen, praten we wat en was het weer goed...we hebben maar 1 keer ruzie gehad...als ik haar verlies dan ben ik verrot!!!!

oh wat flauw wat een rot opmerkin
weetje GET A LIFE :rolleyes:

Hey, Hier nog een late reactie van mij. Goed van jou en je nichtje dat jullie het allemaal hebben kunnen uitpraten en dat het goed is gekomen.
Ik wou dat ik nu ook al kon zeggen dat ik mijn huidige vriendschap kon redden. Maar dat is een totaal ander verhaal.

Tuurlijk bestaat vriendschap nog. Maar om de magie van vriendschap te kunnen ontdekken moet je je hart in het spel betrekken. :)

ik stem voor een hele grote ban!!!!!!!!!!!!:mad::mad::mad::mad::mad::mad:

:rolleyes: rot op man, ga buitenspelen ofzo :rolleyes:

Ik kan je gevoel goed begrijpen... Als de vriendschap met een van mijn beste vriendinnen verbroken zou worden, zou ik ook kapot zijn van verdriet.

Ik heb nooit echt zomaar de vriendschap met mijn beste vriendin verbroken. Toen we in groep 8 zaten waren we al 5 jaar hartsvriendinnen, totdat we naar verschillende scholen gingen.
We hadden nog wel wat contact, maar toen zei verhuisde (5 km verder) werd het contact bijna helemaal verbroken.

Inmiddels zitten we weer op dezelfde school, maar nu realiseren we ons beiden dat we zo veranderd zijn dat er van die vriendschap niks meer gaat komen. We komen idd ook niet verder als 'hoi' en 'hoe is 't'

Op dit moment heb ik geen echte hartsvriendin, ik heb wel een hele goede vriendin, maar heb het gevoel dat we uit elkaar beginnen te groeien, iets waarvan ik niet weet hoe ik het tegen moet houden en of ik het tegen wil houden.
Verder zit ik vooral in een groepje waar ik ook goede vrienden in heb, maar nooit zo als die vriendschap die ik had op de basisschool.

Bedankt voor je verhaal.

Ik wil je heel veel sterkte wensen. Want wat er in de toekomst ook gaat gebeuren, ik vrees als ik het verhaal zo lees, dat het allesbehalve gemakkelijk zal verlopen.

@ iedereen die aan mijn kant staat wat betreft fooij-weet ik veel hoe ge het schrijft: BEDANKT

Al vind ik het eigenlijk geestig dat die zo reageert. Als er iets is wat me niks kan schelen, ist wel zo'n soort mensen die aand8 trekken door zo te doen. :)

precies! Heel zielig figuur. Wij kunnen beter medelijden met hem hebben :)

Wij zijn vreselijk offtopic aan het geraken maareuh medelijden??? echt niet hoor, ik vind het eerder een beetje lachwekkend :D
Ik snap niet dat er nog zo'n kortzichtige mensen bestaan.

Ma soit, ik heb het gevoel dat topic niet lang meer open blijft met veel offtopic reacties.

so, ik stop ermee :D

mag ik dan nog 1 vraag stellen voordat je stopt:
Hoef de details niet te weten, maar ging de vriendschap tussen jou en je vriendin over doordat er ruzie kwam over een jongen?
Dat hoor je vaak en is best zonde.

Nee da ging niet over jongens :)

einde offtopic reacties :D

Dat was toch niet zo off topic van Luckyleo?

ja, deze reactie weer wel ja :o

Volges mij staat alleen fooijdonk aan zijn kant :o maar goed...

Ff ontopic,

Nee dat heb ik nog nooit meegemaakt, maar ik kan me best wel goed voorstellen dat zoiets klote is...
Eigenlijk misschien nog wel meer klote dan een relatie, omdat sommige mensen in de 1ste 6 maanden helemaal niet zo heel veel gevoelens delen met hun vriend/vriendin, maar wel lichamelijk heel erg intiem...Dat je dat niet meer kunt zijn is natuurlijk ook erg pijnlijk, maar als je ' geestelijk' intiem was door iemand al je geheimen en gevoelens te vertellen en het eindigt in ruzie dan lijkt me dat nog veel erger...die persoon weet dan allemaal dingen van je, terwijl je helemaal niet meer zeker weet of ie wel te vertrouwen is...en of iemand dan weet hoe je er naakt uitziet is misschien zelfs minder erg dan dat iemand weet wat je diepste geheim is...want er zullen vast dingen geweest zijn die niet tegen de vriend/vriendin worden verteld maar wel tegen de hartsvriend(in).

Zo denk ik erover :)

Ik denk eigenlijk dat het geen eens zozeer gaat om het vertrouwen. HEt is idd wel die geestelijke band die je hebt opgebouwd. Je word eigenlijk een soort van afhankelijk van elkaar. 2 zielen versmelten zo'n beetje met elkaar. En als dat er dan opeens niet meer is, merk je gewoon dat je wat mist.

mwa....het is echt nog veel meer dan dat :( Ik kan het geen eens uitleggen

Dat had ik ook alleen dan met twee vriendinnen tegelijk. De ene ken ik 2 jaar en de andere 13 jaar.
Ik was blijkbaar niet interessant genoeg meer. Ik heb er heel veel verdriet van gehad maar ik heb besloten dat ik toch van andere dingen begon te houden en heb nu nieuwe vrienden gemaakt.
Af en toe vind ik het wel erg moeilijk.. Als er wat gebeurt bv waarbij ik hun zou bellen.. Vooral die ik al 13 jaar ken betekende ongeveer alles voor me.. Ik zag haar elke dag en sprak met haar over alles..
Mijn advies! Don't look back look forward!
Kuzz

Hey,

Late reactie alweer. Ik kan het ook niet echt uitleggen maar ik vind wel dat jij een hele mooie poging hebt gedaan :) Ik was er zelf totaal niet opgekomen.

Vind ik een goed advies. Tis all1 jammer dat jouw advies niet altijd even simpel op te volgen is. :(

FOOIJDONK (y) !!

IK STEM TEGEN

Tis hier helaas voor jou geen democratie...

Had ook een vriendschap met een jongen, maar na 1.5 jaar zei ie dat de vriendschap eigenlijk niet veel voorstelde voor hem terwijl we elkaar bijna elke dag zagen. Ik denk da die woorden toen meer pijn deden dan gedumpd worden

Toen ik in het tweede middelbaar zat, ging ik naar Luxemburg met 't school.Mijn beste vriendin ging ook mee,we leerden allemaal nieuwe mensen leren waar we nog nooit mee hadden gebabbeld en blablabla.
Ze werd verliefd op een jongen,Dietrich,na die reis, toen we weer naar school moesten, had ze verkering met hem, ze ging opeens veel meer om met een ander meisje,Joke, ik stond ook vaak bij hun groepje, maar ze deed echt heel veel met haar.
Na een paar weken zei ze dat ze wat meer afstand wou nemen, niet meer zoveel met mij te maken wou hebben (dat zei ze niet,het kwam erop neer).
Ik was er kapot van, ik kwam met ongeveer iedereen goed overeen in de klas,maar met haar het meest.
Ik heb er mij echt slecht door gevoeld,en veel gehuild.
In de grote vakantie kwam alles weer goed.

Nu zijn we weer uit elkaar gegroeid,ik trek meer op met anderen in de klas,zij voelt zich niet in de klas en heeft meer vrienden daarbuiten.
Maar we proberen er iets aan doen,want ik wil haar echt niet kwijt.

Hey alweer late reactie van mij :o

Probeer er idd iets aan te doen. Ik heb nu ook probs met mijn beste vriendin maar we proberen er het beste van te maken. We weten dat we niet zonder mekaar kunnen. Maar ik mis de (wat ik altijd) "magische momenten" noem. Je weet wel, die momenten waarvan alleen jij en degene die veel voor je betekend, weten wat ze echt betekenen. Ik heb nu op msn de naam:"I Wanna feel Magic Again, The Magic Of True Friendship." Ik zou echt alles doen om die magie opnieuw te voelen want die betekent enorm veel voor me.

Wat ik nu wil zeggen: Als er magie is tussen jullie 2 gooi het niet zomaar weg dan, want daar krijg je spijt van en ik kan het weten. Mijn hart is al paar x gebroken op vriendschapsgebied.

Lieve groetjes Magicflower

(y) Inderdaad

kdroomde vann8 nog over haar..
ze zei me heel vrolijk gedag in die droom
en ik nam haar apart en zei dat ik nu wist wat ze had doorgemaakt in de periode dat ze zo raar deed tegen mij
en dat ik er altijd voor haar zou zijn....

ze reageerde zo goed...


toen werd ik wakker
en besefte het weer
amper n hai kan er nog af tegenwoordig
en k weet niet precies waarom....

mis haar heel vaak
maar meer de oude haar
dan zoals ze nu is...

blijft moeilijk....

Pijnlijke story... :(
Sterkte

Nu een late reactie van mij . :o

We proberen der iets aan te doen, op MSN spreken we weer ,maar het voelt soms zo geforceerd aan, van : Ja,we hebben afgesproken om een nieuwe start te maken,maar eigenlijk heb ik je nog niet zoveel te vertellen. :|
Ik wil haar niet kwijt geraken,maar die magie waarvan jij spreekt, valt niet echt meer te bespeuren. We zullen wel zien hoe het verloopt, want vanaf maandag gaan we elkaar elke dag zien .