lust en verlangen
 

Onlangs las ik in het blad ronduit iets over lust en verlangen. Ik wil graag een aantal citaten met jullie delen. De ondergrond is Christelijk maar met een beetje fantasie kun je er ook je eigen wending aan geven:

Het is belangrijk om te beseffen dat 'lust' een negatieve variant is van 'verlangen'. God heeft ons verlangens gegeven. Het is een goede zaak om naar dingen uit te zien (-)
Verlangens geven het leven kleur, blijdschap en diepgang.

....Zo biedt hij (gaat over Satan) in plaats van verlangens 'lust' en 'begeerte' aan. Het kenmerk van deze begeerten is dat ze nooit helemaal gelukkig maken.
Prediker: Alle dingen zijn onuitsprekelijk vermoeiend; het oog wordt niet verzadigd van zien en het oor wordt niet vervuld van horen
Al het zwoegen van de mens is voor de mond en toch wordt de begeerte niet vervuld.

Wat vinden jullie ervan? Zien jullie in je eigen leven verschil tussen lust en verlangen???????

Ik heb er eigelijk nooit zo over nagedacht, maar ik denk dat ik het erg eens ben met de tekst, wat de defenitie van lust en verlangen betreft.

Ik weet niet of je voorbeeld met eten wel echt klopt, want het heeft toch een reden dat we steeds honger hebben? Ik denk dat ik wel zo ongeveer het verschil zie tussen lust en verlangen in mijn leven, maar het valt me op dat ik veel meer verlang dan begeer. Dat zou ook kunnen liggen aan het feit dat Lust veraderlijk veel op verlangen lijkt, maar wat ik allemaal wil is makkelijk aan te voldoen. Bijvoorbeeld: Ik mis mijn klas -> Over twee weken is daar aan voldaan.

maar goed...

Het komt er op neer dat je van lust op termijn voor eventjes gelukkig wordt, en van verlangen op termijn langer gelukkig wordt toch? Daar ben ik het wel mee eens.

Ik zie lust als een hevig verlangen van het moment.
Bv lust naar seks,lust naar de lekker ruikende wafels in het kraampje naast je.
Lust moet je dan ook af en toe onder controle zien te houden, aan lust mag je niet altijd toegeven.

Een verlangen zie ik als iets groter, verlangen naar (je) liefde, verlangen naar vriendschap, verlangen naar iemand die je troost als je echt iemand nodig hebt.
Of verlangen naar eten als je twee dagen niet gegeten hebt.
Aan verlangen kan je dus wel zo goed als altijd toegeven

That's my point of view :)

verlangen is gewoon lust.
de enige reden dat mensen dat woord gebruiken, is omdat ze willen doen alsof hun zin in sex 'hoger'is dan dat van dieren ofzo, wat natuurlijk onzin is

Ah, dus als mensen verlangen naar liefde is dat ook lust?

mijnes ook!

lust naar sex is inderdaad niets hogers, maar verlangen wel want dat gaat weer gepaard met liefde

Wat mij betreft is het niks anders (lust en verlangen), is het niet belangrijker om iemand lief te hebben dan om te verlangen dat je iemand lief hebt.
Dit is misschien niet een erg goed voorbeeld maar verlangen is iets dat je nu niet hebt maar later wel wil hebben (net zoals lust). Is het niet beter dat je gewoon gelukkig bent op dit moment zolang je naar de toekomst hoopt kun je niet van het nu genieten.
Ik zie ook niet in dat verlangen kleur, blijdschap en diepgang zouden geven. Ik denk namelijk dat er meer kleur, blijdschap en diepgang in het moment nu zit dan in iets dat misschien kan gebeuren.

Als je naar niets verlangt ben je een plant.
Vind ik.

Lust is eerder "dat! nu!"
Verlangen is iets dat langer kan duren, je kan weken naar je vriend(in) zijn/haar warme omhelzing verlangen, als die een tijd weg is ofzo.
En als je die omhelzing dan eindelijk hebt, zal er pakken meer kleur,blijdschap en diepgang in dat moment zitten dan dat er zou zijn als je er niet op voorhand naar had verlangd.

Met verlangen help je het "moment van nu" van de toekomst meer kleur,blijdschap en diepgang te brengen, dus ik ben het wel eens met die stelling.

Als je liefde tenminste als iets hogers wilt beschouwen, ja. Verliefdheid en het daaruit voortvloeiende gevoel van affectie is ook niets meer dan het product van onze hormonen...en als er íets platvloers is :)