Citaat:
Sithan schreef op 04-09-2003 @ 23:51:
Anders doe je ff rustig aan, maat...Schuld dat komt hier niet eens ter sprake, het gaat om keuzes en ik ben het inderdaad met San eens dat als iemand het had zien aankomen dat het dan anders was afgelopen...er is al uit zoveel onderzoeken gebleken dat juist die mensen gehoord willen worden en dat hun problemen ,die de maatschappij meestal niet accepteert, wel als probleem geaccepteerd willen hebben...t gaat er voornamelijk om dat mensen die uit een diep depressief dal eindelijk weer opklauteren het meest vatbaar zijn om echt zelfmoord te plegen en die mensen kan je wel degelijk helpen.
Ik weet niet waar jij je uitspraken vandaan haalt, maar als iemand die aan zelfmoord denkt, ergens mee bezig is dan is het wel liefde en acceptatie...volges mij is dit onderwerp in ieder geval een ver van jouw bed show, maar neem me niet kwalijk als ik dat fout zie.
Projectie noemde Freud zo'n reactie als die van Fil.
|
Citaat:
San123 schreef op 04-09-2003 @ 23:00:
Sorry hoor maar wat wil jij bereiken???? Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig.... Ik schuif helemaal geen schuld in andermans schoenen, why should I?? En trouwens, ookal deed ik dat wel, hoef je nog niet zo overdreven te reageren!!! En voor hem stond de liefde toevallig niet ver van het bed...jammer maar helaas. Ik zal niet vergeten te leven, doe jij dat dan ook niet?????
|
Over het algemeen is het zo dat mensen die ECHT zelfmoord willen plegen, dit niet te kennen geven (niet verbaal althans). En dit is eigenlijk logisch, want wanneer je dat echt wil, weet je dat wanneer je zoiets tegen een ander zegt, deze je probeert eruit te praten of in ieder geval weerstand biedt. Dit is juist wat die betreffende persoon NIET wil: weerstand, want als je iets echt wil, heb je geen zin in dingen die je "hinderen".
Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dat ALS iemand je VERTELT (dat kan direct of indirect zijn) dat hij/zij zelfmoord wil plegen, is dit EEN ROEP OM HULP. Immers, hij/zij vraagt je aandacht voor zijn/haar gedachten. Het is dus belangrijk op zo'n moment dat hij/zij die aandacht krijgt, maar dan beter professionele hulp krijgt. Dan kan een vriend/maatschappelijk werker/psycholoog/psychiater/familielid/vriendin wel ZEGGEN dat iemand het waard is, maar het zelfbeeld van diegene verandert daar echt niet door! Iemand moet inderdaad andere denkpatronen gaan aanleren, en daar heb je professionele hulp voor nodig, want het is een heel karwei om dit te bewerkstelligen... En Sithan, volgens mij bedoel jij dit type persoon, maar zoals ik in m'n eerste (beetje onbeheerste) bericht ook al zei, er is een GIGANTISCHE kloof tussen mensen die zelfmoord WILLEN plegen (schreeuw om aandacht/acceptatie/hoe je het ook wilt noemen) en mensen die het ook daadwerkelijk DOEN (die het geen bal interesseert of ze geaccepteerd worden of niet, ze willen zo min mogelijk weerstand en het liefst zo snel mogelijk er een end aan hebben en verbergen dus het hele circus voor de buitenwereld).
Het kan juist een goed signaal zijn dat iemand te kennen geeft dat hij/zij niet meer wil, het wordt pas ernst (okee het is sowieso al ernstig, maar je snapt me wel) wanneer die persoon nog maar weinig loslaat, niet meer praat over wat hij/zij voelt, denkt, wil etc.
Tja..duidelijk is dat dit soort mensen hulp nodig hebben, want suicidal ben je niet "zomaar". Oftewel zo iemand heeft hoogstwaarschijnlijk last van een zogenaamd "ziektebeeld" of "stoornis" om het maar zo te noemen (zoals bordeline, angststoornis, depressie etc.)
En met deze mensen kun je niet omgaan als met anderen: je kunt niet zomaar zeggen dat ze je "pijn" doen of kwetsen etc., want deze mensen hebben een ander denkpatroon. Zo iemand zal hoogstwaarschijnlijk niet denken "oja, ik zie wat ik de ander aandoe, ik stop er maar mee want het slaat inderdaad als een tang op een varken".
Deze mensen zullen denken "Zieje, ik ben het leven niet waard, ik kwets iedereen en ik zal het nooit goed doen".
Dit is natuurlijk heel moeilijk, omdat je er zelf vaak ook de schijt van krijgt, maar hou in je hoofd dat de persoon ik kwestie anders denkt dan anderen: als je tegen zo iemand zegt dat je hem/haar leuk, aardig en mooi vindt, zal hem/haar dat niets doen, omdat hij/zij zelf "weet" dat het niet zo is, terwijl je als je dat tegen een ander zou zeggen juist wel een reactie zou krijgen: de ander voelt zich vereerd (uuhm...meestal dan haha).
Maar wat het hem nu juist is, zijn die denkpatronen, daar gaat het om. Het is heel onwaarschijnlijk dat die denkpatronen worden veranderd door alleen praten met een goeie vriend(in)/maatschappelijk werker/schoolpsycholoog of zelfs met een psycholoog. Cognitieve gedragstherapie (of aanverwante therapie(en)) wordt daar vaak voor gebruikt. Maar het lijkt allemaal makkelijker dan t is....
En het deed gewoon een beetje pijn aan mijn ogen om van San123 te lezen "want als iemand hem geholpen had, dan had hij nog wel verder willen leven" en daarna ook nog eens van Sithan "als iemand het had zien aankomen dat het dan anders was afgelopen". Zo simpel zit het dus niet in elkaar, en het was niet helemaal netjes van mij om dat op de manier duidelijk te maken zoals ik dat heb gedaan. Maar jullie leggen dus beide een stukje verantwoordelijkheid bij iemand die hem als het ware geholpen had moeten hebben, en schuiven daarmee dus een stukje schuld in hun schoenen, en dat vond ik niet prettig om te lezen. Maar goed, ik hoop dat het nu duidelijk is wat ik bedoelde. Zoniet moet je het maar even aangeven, dan kan ik er nog wel verder op ingaan.
Tot slot voor Sithan nog even een stukje Freud. Voor zover ik weet is het algemene kader van Freuds theorieën duidelijk, maar leveren de details nog altijd interpretatieproblemen op. Freud zelf is op verschillende vlakken van standpunt veranderd tijdens zijn lange carrière, en zijn volgelingen hebben eveneens veel van zijn ideeën ter discussie gesteld.
Kortgezegd legt Freud de nadruk op de rol van onbewuste motieven en conflicten bij het menselijk gedrag.
Bij projectie "verplaatsen" we onaanvaardbare aspecten van onszelf naar anderen. Bij voorbeeld: de moorddadige gevoelens van een jongen tegenover zijn vader kunnen op de vader geprojecteerd worden, waardoor de jongen ervan overtuigd raakt dat zijn vader hem wil pijnigen.
Ik geloof dat Sithan hiermee bedoelt dat ik problemen zou hebben, die ik nu even afreageer op dit topic en op anderen. In antwoord daarop (en op San123s verzoek "Volgens mij heb jij een probleem met jezelf ofzo, los dat dan op maar val mij er niet mee lastig") kan ik zeggen dat we het nu in deze topic niet over mijn eventuele problemen hoeven hebben, en zal jullie daar dan ook zeker niet mee lastig vallen.
Voor nu de vriendelijke groeten, en Sithan: wees altijd kritisch en sceptisch tegenover onderzoekers (en ook tegenover Freuds theorieën die op z'n minst twijfelachtig zijn: Oedipuscomplex, Elektracomplex, het afschuiven van psychopathologie op het onbewuste -> lekker makkelijk hoor, etc.) En San123, sterkte met het verwerken van die jongen, die een end heeft gemaakt aan z'n eigen pijn.
Doei! Veel geluk!
fil
P.S. Oja, het is totaal niet mijn bedoeling om ruzie te maken/zoeken of om met modder te gooien, maar ik snap heel goed dat ik die indruk wel heb gewekt in m'n vorige bericht. Ik zal me voortaan beheersen. (Hoewel chargeren/shockeren/wakkerschudden op z'n tijd geen kwaad kan)
