jij bestaat?
 

Het is een onwrikbaar feit dat je bestaat. Ben je het daarmee eens: Wie ben jij dan?

Ja, ik ben kevin

Een intensief samenwerkende klont cellen met een gedeeld bewustzijn? Een speelbal van de natuur?

^

Of ik besta zijn zat topics over, en de uitkomst is: Ik besta in ieder geval. Door iedereen in mijn omgeving wordt ik Karel genoemd, dus ik ben Karel. Ik kan wel zeggen dat ik dat niet ben, maar wie ben ik om de rest van de wereld ongelijk te geven :rolleyes:

Je bestaan omdat je dat zelf beslist, je beslist zelf wel of niet te bestaan. Daar hoef je niets voor te doen dat is mentaal.
Wie je bent daarentegen is iets anders dat is niet alleen mentaal dat is ook fysiek. Daar moet je voor werken en normaal voor kunnen denken en redeneren. Je bent wie je zelf denkt te zijn.
( psygopaten uitgesloten.)

Gavin de Becker schreef ooit in een boek( de gave angst):

Wanneer een man zegt en denkt dat hij een hardgekookt ei is, is het enige wat je er als feit uit kunt halen dat hij in de minderheid is.
Ik weet alleen niet of hij het qoute of niet.

Ik weet dus ik ben, ik zie dus ik ben, ik voel dus ik ben, ik denk dus ik ben, ik proef dus ik ben, kortom, ik ben dus ik ben.

en wanneer mensen blind zijn of doof... zijn ze dan niet meer?

Je moet er niets voor doen maar je moet het wel beslissen :rolleyes:

"Daar moet je voor werken en normaal kunnen denken en redeneren".

Wie bepaald dit? de maatschappij? de wereld? jij?

Volgens mij kan je dit nog uitbreiden met : "anderen weten dat ik weet door wat ik voortbreng dus ik ben, anderen zien dat ik zie door de reacties die zij zien dus ik ben, anderen kunnen voelen dat ik voel omdat ik reageer op hun gevoelens dus ik ben, anderen denken dat ik denk want ze kunnen me ervaren dus ik ben, anderen zien dat ik proef omdat ik op smaakstoffen reageer dus ik ben, kortom, anderen zijn dus ik ben.

Je bestaan omdat je dat zelf beslist, je beslist zelf wel of niet te bestaan. Daar hoef je niets voor te doen, (VOEGT KOMMA TOE)dat is mentaal.

doen: [deed, gedaan] handelen, verrichten, werken; laten; maken; kosten; doe maar of doet u maar, geef maar ; het-, de gewenste uitwerking hebben, functioneren; in goede( n )-, welgesteld; -[en laten], levenswijze; voor zijn -, voor iem. van zijn vermogens; er is geen - aan, er is geen beginnen aan; te-, werk; medelijden.

Doen is dus niet gelijk met denken. Als je een beslissing maakt is dat mentaal dus denk je.

"Daar moet je voor werken en normaal kunnen denken en redeneren". Wie bepaald dit? de maatschappij? de wereld? jij?

Ik vind dat. Je kunt geen dokter zijn tenzij je niet alleen weet hoe het moet maar het ook nog eens doet.

God :rolleyes:

Ja, aangenaam. Wawl is de naam. :)

ooit gezegd door ??, maar ik ben het er wel mee eens: Ik denk dat ik besta.. oftewel: besta ik of denk ik alleen dat ik besta?! Misschien leven wij wel in 1 grote fantasiewereld :D

Ik weet het niet, ik denk dat wij zeker wel een groot deel bij elkaar fantaseren, maar we bestaan vast wel..

Als jij denkt dat je bestaat, moet je toch bestaan om dat te kunnen denken?

Wie ben jij?

Ben of heb jij je lichaam?
Ben of heb jij je gedachten?

Maar wie of wat zit er achter Kevin?

Jazeker je bent een deel van het Goddelijke.. ;)

Je lichaam heb je in het ZIJN.Het lichaam verandert continue net als denken en voelen,hoewel door het herhalend terugkomen van gelijkende gedachten en gevoelens je de illusie krijgt dat er toch continuiteit in lichaam,denken en voelen is.
Waar is je lichaam zonder zintuigen? Als je goed kijkt zie je dat de hele menselijke ervaring en de wereld objecten zijn in bewustzijn.

Sommige mensen hebben geen bewustzijn, bestaan die dan niet?

Ben.
Ben.

Ieder mens heeft bewustzijn alleen zijn sommigen daar niet van bewust.
Deze mensen hebben een onbewust bewustzijn.

Gedachten zijn OBJECT van bewustzijn.Het kenmerk van bewustzijn is dat er een object-subject relatie bestaat. M.a.w een waarnemer en een waargenomen object.Jij bent je bewust van je gedachten;dit verwijst direct naar het bestaan van waarneming,ervaring bewustzijn.

I think, therefore I am.

Descartes!

Je pense donc je suis! Cogitor ergo sum!

Dat geen mens er voor gekozen heeft geboren te worden lijkt me duidelijk, daarna beslis je zelf min of meer hoelang je je bestaan uitrekt, tot het noodlot je treft. Dat is niet mentaal, da's natuurkunde. Wie of wat je bent, dus wat je identiteit bepaald lijkt mij louter een samenloop van omstandigheden. Je moeder wil graag dat je blij bent, geeft je veel snoep en uiteindelijk wordt je gepest op school wegens je omvang waardoor je een depressief kind wordt bijvoorbeeld.
Rest ons nog de vraag of je wel altijd jezelf bent of dat je rollen aanneemt in het dagelijks leven...

M.a.w: de mens is zich als enige bewust van zijn bestaan. Je bent wat je denkt dat je bent. Niet wat anderen denken dat jij bent, of omdat anderen denken dat jij bestaat. Daar heb jij niets mee van doen, tenzij je je daar niet van bewust bent. Dan besta je niet, maar wel voor anderen.

Ik heb een lichaam
Ik ben een ziel

daarom

Ben ik wat ik ik van mezelf vind en ben ik waar mn aandacht is.

Hoewel mijn lichaam hetzelfde blijft en het nog steed opdezelfde plek blijft

Wil je zeggen dat ik niet mijn gedachten ben?

Was het niet gewoon 'Cogito, ergo sum'....?

Cogitor is een andere werkwoordsvorm, dat betekent volgens mij ''ik zal denken.'' :) Misschien opzettelijk?

Waarschijnlijk opzettelijk, "ik zal denken, dus ik ben" klinkt toch minder dan, 'Ik denk, dus ik ben', ook weer een imo natuurlijk ;)

Eens kijken wat Vince zijn uitleg is...

Een gedachte heb je,want deze komt en gaat is veranderlijk.Een gedachte heeft geen eigen wezen,het kan niet bestaan zonder dat het waargenomen wordt. Hoe zou je zoiets kunnen zijn?

'ik besta en ik denk' of 'ik ben zonder meer' zou beter zijn.

Ik denk zo dat Vince gewoon een foutje maakt.

Het is een prachtige en zeer ambitieuse vraag, en ik lees ook allerlei prachtige antwoorden enzo. Maar wat is nou eigenlijk bestaan? Volgens mij is het een stuk zinvoller het eerst daarover te hebben, alvorens we met moeilijke termen als 'bewustzijn', 'zijn' en 'feiten' gaan strooien.

Ik bén wat er in mijn hoofd omgaat.

Als men nou de term om zou draaien, dus 'ik ben, dus ik denk'. Is dat hetzelfde als 'Ik denk, dus ik ben' ? Of zit er een verschil in, zoja welk verschil?

Het bestaan ligt denk ik ook in het dualisme van Descartes. Er zijn twee soorten bestaan, het bestaan van de ziel en het bestaan van de materie, het lichaam. In deze wereld, zijn beiden aanwezig. Het lichaam kan niet zonder de ziel leven en de ziel niet zonder het lichaam. Ons bestaan wordt gevormd door een lichaam en een ziel die samen verbonden zijn. Als zij deze verbondenheid verliezen, bestaan zij niet meer in deze wereld. Het lichaam zal vergaan en zal niet meer bestaan, de ziel zou kunnen doorbestaan, echter niet in deze wereld.

Ook een punt van Descartes, het lichaam wordt ouder, niemand kan dat ontkennen, maar wordt de ziel ook ouder? Misschien wel dat deze ouder wordt, door de tijd heen, maar dat wil niet zeggen dat de ziel ook zwakker wordt. Oudere mensen zeggen zo vaak dat ze zich nog als een 18-jarige adolescent voelen. Dat is hun ziel, die nog vol zit met energie en dromen, hun lichaam is echter oud en veelal verschrompeld. Het lichaam sterft, maar wat de ziel doet...ik denk dat deze niet zal sterven.

imho

"Ik denk dus ik ben" wil uiteindelijk zeggen dat de enige zekerheid na uitvoerige methodische twijfel het bestaan van je bewustzijn is, datgene waardoor je denkt/twijfelt.

Citaat:

Het bestaan ligt denk ik ook in het dualisme van Descartes. Er zijn twee soorten bestaan, het bestaan van de ziel en het bestaan van de materie, het lichaam. In deze wereld, zijn beiden aanwezig. Het lichaam kan niet zonder de ziel leven en de ziel niet zonder het lichaam. Ons bestaan wordt gevormd door een lichaam en een ziel die samen verbonden zijn. Als zij deze verbondenheid verliezen, bestaan zij niet meer in deze wereld. Het lichaam zal vergaan en zal niet meer bestaan, de ziel zou kunnen doorbestaan, echter niet in deze wereld. Ook een punt van Descartes, het lichaam wordt ouder, niemand kan dat ontkennen, maar wordt de ziel ook ouder? Misschien wel dat deze ouder wordt, door de tijd heen, maar dat wil niet zeggen dat de ziel ook zwakker wordt. Oudere mensen zeggen zo vaak dat ze zich nog als een 18-jarige adolescent voelen. Dat is hun ziel, die nog vol zit met energie en dromen, hun lichaam is echter oud en veelal verschrompeld. Het lichaam sterft, maar wat de ziel doet...ik denk dat deze niet zal sterven. imho

Ik denk eerder dat je geest of je bewustzijn tussen je oren zit. (mischien kan daarna alles nog een illusie zijn maar dit terzijde...)
Hieruit volgt dus dat wanneer je sterft ook je geest niet meer verder gaat.

Wat is dit nou weer voor tragische onzin? Natuurlijk besta ik, zeker in deze werkelijkheid. Mijn omgeving reageert op mij.

be·staan1 (het ~)
1 het in wezen zijn, het er zijn => existentie
2 onderhoud door kostwinning

Aldus Van Dale. Nu een serieus topic.

ah, das n moeilijke vraag! wie ben jij? t hangt er denk ik vanaf in welk perspectief je die vraag stelt (of ik het interpeteer).
ik denk dat bij deze vraag misschien nog een andere vraag gesteld moet worden. bijvoorbeeld:
Wie ben jij? => Wat is je karakter?
Wie ben jij? => Wat is je beroep
et cetera. anders wordt de vraag veel te uitgebreid i guess

Kan iets er ook niet zijn dan? En zo ja, waarin ligt het grote verschil tussen wel en niet zijn?

Ik denk dat de belangrijkste vraag in deze discussie is: Waarin zit het verschil tussen wel 'zijn' en niet 'zijn'. Wanneer 'ben' (besta) je?

'Ik denk, dus ik besta" Waarin besta ik? Een plant denkt niet, een plant leeft wel, bestaat een plant dan toch niet?

Ik denk dat je ook een tweedeling kan maken hierin. Of in elk geval een onderscheid. Aristoteles ging er al vanuit dat er twee hoofdgroepen waren in de natuur:“levenloze dingen (waterdruppels, rotsen), deze bezitten geen potentiële mogelijkheid om te veranderen en er waren levende dingen, die wel een potentiële mogelijkheid voor verandering hadden. De groep van levende dingen wordt verdeeld in levende gewassen en levende wezens.

Daar zit dus een splitsing tussen een plant en een mens. De plant weet zelf niet af van zijn bestaan, tenminste dat denken wij als mens zijnde, misschien denkt de plant wel, maar daar ga ik hier niet van uit. De enigste soort die het vermogen heeft om alles een plaats in de natuur te geven is de mens. Een plant, behoord tot de wereld van de levende gewassen. Wij, als mens, plaatsen de plant daar. De wereld van de levende gewassen maakt dan weer deel uit van een groter geheel. De enige die het geheel in kaart kan brengen is de mens, en zelfs die heeft veel problemen om alles te omschrijven en een plaats te geven.

Was u overigens niet de persoon die aan mij uitlegde waarom de steen wel bestond volgens het dualisme van Descartes...?

Dat is inderdaad een scheiding die bij bijna alle belangrijke filosofische stromingen aanwezig is. Plato noemde het de vormloze materie en de denkende materie. In zijn 'Grote Hierarchische Keten van het Zijn' heeft Neoplatonist Plotinus de ziel (denkend, onvergankelijk) een stap hoger geplaatst dan de stoffelijke materie (niet-denkend, vormloos, vergankelijk). Ik geloof dat bijde materie's 'zijn', maar hoe hoger op de keten, hoe meer de materie 'is'.
Zelf denk ik dat onze ziel op een andere manier 'bestaat' dan ons lichaam. Maar ik heb enige moeite met Plotinus' hierarchische schikking, omdat dat het bestaan van een God vereist.

En dat is het moment waarop God om het hoekje komt ;)
Misschien denken wij mensen wel te veel...?

Zeker, het genoegen om u opnieuw in een dergelijke filosofische discussie te treffen is geheel aan mijn kant. ;)

Als ik mij goed herinner was het Plotinus die zei: 'alles is één, alles is God'. Hoewel zijn theorie over het vuur en de grot uiterst interresant is, ben ik het inderdaad niet eens met zijn schikking, om dezelfde reden die u geeft. Het vereiste bestaan van een God.

God zou iemand zijn die het geheel zou kunnen overzien, maar misschien is er ook wel geen god. Dan zou er niemand zijn die het geheel kan overzien, behalve de mens, of in elk geval sommige mensen die zichzelf wijsmaken dat zij alles weten wat er te weten is. Het is echter een illusie als iemand zoveel denkt te weten. De mens kent en begrijpt zichzelf veelal niet eens, dus zal het ook lastig worden om het hele universum te leren kennen en te begrijpen.

Ik ben ervan overtuigd dat wij elkander vaker zullen treffen in soortgelijke filosofische discussies :)

Als ik niet zou denken en dus ook niet was wie dacht te zijn, omdat ik immers niet zou denken dat ik iemand was, zou ik niemand zijn omdat ik niet zou denken dát ik er was om te denken dat ik wel iemand zou zijn die dat ook denkt. Toch?

Ik besta? STERKER NOG! Ik doe nog veel meer! Ik masturbeer en terroriseer nog meer als een beer.. *hij is fijn*

Juist daar gaat het om.
Een plant bestaat maar heeft geen bewustzijn.De plant groeit maar kan zichzelf of iets anders niet waarnemen.