eenvoud
 

Zachtjes aan drupt het water uit de goot
ritmisch op de grond
bij gebrek aan beter luister ik naar t getik
van een eenvoud die ik nooit vond

Oh die stilte, oh die dood,
oh die doodse stilte
stil ondanks die lieve woorden
die je vanmiddag nog smekend naar me gilde

waar blijft het leven
goed en oprecht
waar blijft het leven
waar ik al jarenlang voor vecht

Doch wat blijkt
weer aan het eind
slechts met jezelf erbij
blijf je overeind

(c) Genesis

En ik dacht dat ik vanavond wat inspiratie had :D

Ga nu slapen maar ben binnenkort terug met wat meer commentaar etc. Zal wel moeten, heb ook nog wat aan Bambykill belooft ;)

Het water dat ritmisch uit de goot valt. De korte tikken waar je uren naar kunt luisteren, rustgevende eenvoud die je eigenlijk ook in je leven zou willen zien. Geen gezeur over auto's, Israel, gewoon de vraag, heb ik vanavond wat te eten en een plaats om te slapen, zijn er wat mensen die van me houden? Ja, dan ben ik gelukkig, ook zonder zilveren bestekset of zoiets :D

Maar ja, het lukt niet echt, problemen blijven je achtervolgen (vrouwen :rolleyes:).

Het past allemaal heel goed, loopt lekker, simpel, duidelijk :) Maar dan de laatste strofe... Uiteindelijk val je toch altijd weer op jezelf terug, kun je niet op anderen vertrouwen... Boodschap okay, maar de toon, het schema valt buiten het geheel. Een beetje jammer vind ik :(

Verder vind ik het, ook nu ik het weer lees, heel inspirerend :top:

Leuk gedicht... en interessante sig :)

hmmz, beetje vaagies.
ik snap niets van de tweede strofe

overigens, ook al snap ik de helft niet, vind ik de laatste 2 strofes wel mooi. er zit een kern van waarheid in.

Ik vind hem wel wat hebben. Eenvoud siert he;)

Hij rijmt, hij loopt en hij is lekker wazig;) Ik kan er slechts een eigen idee bij hebben, en dat vind ik juist het 'leuke' van dit gedicht :)