*mist over mijn gevoel *
 

Als ik lach lacht een ander, niet eens degene die ik ooit was
Waar ze is gebleven, daar achter die deur naar het verleden
Daar waar gevoel nog omlijnd was en tranen nog nat
Waar ze een lach als een lach echt beleefde.
Vroeger is niet verleden tijd maar meer een emotie
Geen geschiedenis die ooit is geweest
Het raast en het stormt in de wereld die ik zie
Het verleden vreet aan mijn denken als een hongerig beest
Grond onder mijn voeten drijft weg over angst en pijn
De zon op mijn huid maar de kou wil er niet uit
Zoekend naar wie ik was en wie ik zou moeten zijn
Schreeuwend en gillend maar altijd zonder geluid
Ergens in de verte hoor ik een lach die uit mij lijkt te komen
Gegijzeld in de wereld achter mijn ogen onbereikbaar verloren
Ergens een herinnering aan een tijd van voelen en dromen
Ik weet dat ik niet lach en toch kan ik het horen
Het is niet mijn lach het is die van een ander
De angst en de pijn is mijn realiteit
Messteken in mijn rug, mijn wereld voor goed veranderd
Moe gevochten van een niet te winnen strijd
De mist trekt over mijn gevoel en maakt de dag traag
Door gaan met een gebroken hoofd en een gebroken hart
Bang voor een moment dat ik het niet meer verdraag
Wachtend op een wonder dat mijn leven ontwart
Wat mooi moet zijn doet steeds meer pijn
Een lief gebaar snijdt door me heen als ik het niet voelen kan
Het komt wel weer goed klinkt als een bedreiging
Ik vecht me weer een dag door maar nog steeds ben ik bang
Angst voor de drang naar eindelijk rust, de grote verleiding
Loslaten en weg van de hel van mijn werkelijkheid
Ik kan het niet laten gaan, ik moet blijven bestaan
Misschien komt er ooit een einde aan deze tergende strijd
Misschien zal ik op een dag weer vrolijk opstaan

Dit stukje vind ik prachtig, de rest van je gedicht iets minder. Ik weet dat het eigenlijk heel erg onbeleefd is, om een gedicht zo te veranderen, het is jou gedicht, maar zo vind ik het het mooist:

Vroeger is niet verleden tijd, meer een emotie
Geen geschiedenisverhaal dat ooit is geweest
Het raast en het stormt in de wereld die ik zie
Het vreet aan mijn denken als een hongerig beest

Grond onder mijn voeten drijft weg langs angst en pijn
De zon op mijn huid, maar de kou wil er niet uit
Zoekend naar wie ik was en wie ik zou moeten zijn
Schreeuwend en gillend maar altijd zonder geluid


Sorry dat ik wat dingen heb aangepast, maar ik kon het niet laten :o . Ik hoop niet dat je dit als een belediging ziet, want zo is het niet bedoeld...

slik, slik slik, wist niet dat t je nog steeds zo verschrikkelijk hoog zat, vind ik erg. Meisje, gewoon doorvechten, je kunt t, dat heb je bewezen, ga door en geef zeker niet op, want jij bent geen opgever.

Ik geloog in je, je hebt hele moeilijke momenten,m maar ook fijne momenten, probeer van die momenten ook dubbel te genieten lieverd, maak t voor je zelf wat draaglijker.

je weet dat t me nog steeds pijn doet als ik merk dat je verdriet hebt, daarom denk ik aan je en hoop ik dat je dan toch n beetje steun aan me hebt.

Zet m op lieverd, you' re always on my mind.

sterkte, heel veel liefs xx bas

lief zo'n reactie, maar dit is een dichtersforum; hetgeen betekent dat je niet alleen op het inhoudelijke in "mag" gaan...daarvoor moet je zijn op msn en dergelijke.

Hey ik ben zeker nooit beledigt als iemand m`n gedichten verandert.
het zijn voor mij slecht gevoelens die ik op papier zet.
dat je het al mooi vindt , ben ik al lbij genoeg mee. :)

:( je weet half niet wat ik allemaal door ga maken, ..
begin aan een nieuwe theraphie.

maar goed... :( ... ik ben geen opgever..

ehm, uppen is Niet toegestaan, daarbij komt ook nog dat je reactie niet gericht is op het gedicht zelf.

Slotje?