In de wereld van een verhaal blijven hangen. Hebben jullie dat ook wel eens?
 

Als ik een verhaal heb gelezen, of gezien (video) of gehoord of wat dan ook, blijf ik vaak nog heel lang met mn gedachten in de wereld van dat verhaal rondhangen. En let ik dus nauwelijks op wat er in de echte wereld gebeurt. In feite is het een soort dromen, maar ik ben dan wel wakker.
Het gebeurt vooral als ik in de echte wereld alleen maar saaie dingen te doen heb. Logisch: dan ga je liever naar een interessantere (fantasie)wereld.

Hebben jullie het ook? En wat vinden jullie ervan? Ongezond, heel natuurlijk, dom, maakt niet uit, ...

Alvast iedereen bedankt voor de (vele:D) replies!:)
John S

Tuurlijk, ik vemeng ze ook vaak met elkaar (ja ja, Marc leest nu boeken :eek: heb gisteren weer 2 uur zitten lezen :) ) ..

Dus als iemand in een verhaal op een bepaalde manier denkt, dat ik dit opneem in mijn eigen manier van denken. Ineens dingen om mij heen waarneem, die ik voorheen niet eens zag .. heerlijk is dat :D

Ik ga denk ik nog wel veel meer boeken lezen :) Ook concretere zaken, zoals boeken over Sociale Psychologie ga ik eens uitdiepen .. best wel dom dat ik dit niet vroeger deed :)

[edit]
Voor mij wordt de realiteit er echter helder door, 't is niet zo dat ik 'wegdroom'..

alsk een verhaal lees blijf ik er ook lang aan denken het verhaal blijft me dan egt een tijdje bij of soms wel voor een hele lange tijd en daar ga ik dan over denke en fantasieren, ik vergelijk die wereld dan ook met de werkelijke wereld om me heen, en natuurlijk spreekt de andere wereld me aan enzo, maar het is niet raar als je e rlang over nadenkt, daarvoor zijn die verhalen er juist voor denk ik dan, fantasieren is best fijn over een andere wereld, want dan vergeet je voor heel even deze kutwereld die je werkelijk om je heen hebt, tenminste dat hebk wel..mjah dan zie je ook wat je om je heen kon hebben, wat de realiteit dus is jah..

wel eens bij een heel goed boek of film
maakt toch niks uit

Hmm ik heb wel m'n eigen "droomwereld"
Dat is dan wel niet gebaseerd op films/boeken,maar das gewoon m'n eigen fantasie wereldje.

Heb ik ook ja. Daar is alles perfect, gaat alles goed enzo... :) Jammer dat het niet op waarheid berust.

Inderdaad.
Dan word je ineens weer "wakker" en zie je dat de realiteit helaas veel anders is.:(

Ik probeer juist te beseffen dat wat jullie 'realiteit' noemen ook niets meer is als een verhaal dat je door jezelf of iemand anders is aangepraat. Ik heb constant een ander idee wat de werkelijkheid is, niet omdat ik er dingen bij fantaseer, maar omdat ik elke keer weer moet realiseren dat niet iedereen je wilt uitbuiten en dan, als ik weer even een halve dag tegen niemand heb gepraat valt het allemaal weer terug en wordt ik pessimistisch.

hmm...Ik herken het helemaal. Ik lig vaak 's avonds aan vanalles te denken in mijn nest. Dan verzin ik hele verhalen in mijn hoofd...over dat ik beroemd ben, of andere, meestal leuke dingen...

Lastiger is het volgende:
Soms bedenk ik ook dingen die echt waar kunnen zijn. Dus met realistische mensen (gewoon vrienden ofzo), in een gewone omgeving (mijn school bijvoorbeeld)....Dan fantaseer ik daar vanalles over, en vaak droom ik er ook over. Nou denken jullie: ja, nou én!....Maar het is zó vervelend. Soms weet ik gewoon nieteens meer of het nou echt gebeurt is, of dat ik het gedroomd heb.

Als ik droom/fantaseer dat ik Madonna ben, dan ben ik daar 's ochtends zéér snel overheen :D , maar met dingen die wel echt waar kunnen zijn is dat lastig!

Herkenning bij iemand?

Jaaa, dat ken ik :D:D Toen ik wat jonger was was ik er heel goed in, vond ik een jongen leuk, maakte ik zo in mijn hoofd mee wat er zou kunnen gebeuren (natuuuurlijk positief, hehe, daar deden we het voor).
Ik kan me nu iets minder goed erop concentreren, maar ik kan het nog steeds :)

In werelden van boeken blijven hangen - zekers. Ik droom zelfs vaak over boeken of films of zo, kan heel irri zijn maar is meestal wel lachen :)

Ja, toen ik klein was fantaseerde ik ook zo over jongens :)....maar het was in mijn hoofd zo geloofwaardig geworden dat ik de volgende dag bijna tegen hem ging aanlullen over dingen die helemaal niet gebeurt waren....dan denk je tochwel: *oeps*

Bij een beedje goede film of goed boek heb ikd at eigenlijk altijd, daarnaast heb ik een enorme fantasie en het is welleuk vind ik maar soms ook wel een beedje vervelend

heb ik niet bij een film of boek, wel bij m'n eigen fantasieën.......(die overigens ook uit een film of boek kunnen ontstaan maargoed)

bij mij komt het omdat bepaalde dingen niet in m'n leven gebeuren, dan leef ik in een fantasiewereld die voor mij perfect is. Daar kan ik dan een aantal weken inzitten, het verhaal speelt zich dan steeds opnieuw af in m'n hoofd.

Meestal gaat het dan over liefde.... :S

Vroeger wel, had ik een boek uit en dacht ik dat dingen uit dat boek mij zouden overkomen en zo.. of dat ik er daarna over droomde.. best vreemd wel :)

Vooral bij de Trumanshow... werd ik wel een beetje para van. En ook bij City of Angels. Ik vind het wel gaaf als een film of boek dat met je kan doen, ik zelf lees voornamelijk fantasy, maar dat valt niet zo goed met de realiteit te vermengen (hoewel ik wou dat het wel zo was);)

poeh ja, ik herken het allemaal.
zoals butterfly ook zei, weet ik soms echt niet meer wat ik gedroomd heb en wat werkelijkheid is.
ik weet nog dat ik een paar dagen voor ik mijn rapport kreeg droomde dat alles onvoldoende was. ik heb me toen zo klote gevoeld! en toen na een paar uur besefte ik pas dat het een droom was geweest en dat ik dat rapport nog moest halen.
mja, dat komt waarschijnlijk door mun medicijnen, als het goed is ga ik daar binnenkort mee stoppen dus dan hoop ik dat ik ook stop met dat irritante gedroom!
knuf
mir

ja , in de film lord of the rings ik zit altijd te denken dat die wereld ergens wel bestaat en dat ik zo een elf zou zijn ik ga er gewoon helemaal in op

Ik lees vaak boeken waar je erg betrokken raakt met de hoofdpersoon, ik voel me dan heel soms net zoals die hoofdpersoon met dezelfde gedachten, gevoelens enz! Echt heel erg maf vind ik dat!