het vonnis
 

het vonnis

de lucht, valt kletterend op het toneel
omgeven door decorstukken van het bestaan
is het dat, wat leven is?
dreigend om te vallen
of ook wel, starend naar mijn zijn
en daar sta ik!
zie, als getuige à decharge
daarmee meesterlijke beschouwer,
en verteller van mijn eigen ik
dan, terwijl ik sluiks een blik op de jury werp
bevond ik mijzelf al eeuwen
meer dan schuldig,
en te niet

Mooi in verwoording, orgineel, bijna goed lopend(regel 8 loopt voor mijn gevoel niet). Jury vind ik enigszins niet zo mooi passen in het geheel alhoewel wel in betekenis.

Gaat door:)...

Ik weet het niet... op de een of andere manier hoor ik Harry (Mulisch) hier spreken...

Gedicht an sich is wel okay overigens