Eerste gedicht
 

Leven
een mooi, doch snel iets
Je neemt, je geeft
je vrienden, geliefden

en dan plots, is valt het even weg...


En weet je hoeveel je jezelf mist.

Het schoot me gewoon te binnen... Tis wel mn allereerste creatie, maar ik dacht "what the hell ik zet m er gwoon op" :D

Niet eens zo slecht, en het is in elk geval oorspronkelijk en redelijk creatief.
Twee dingetjes:

een mooi, doch snel iets

Het woord doch is hier niet echt op z'n plaats omdat het al niet waarschijnlijk is dat schoonheid (mooi) snelheid (snel) zal uitsluiten. Zoiets als: "groen, maar toch klein." Vreemd.
Misschien bedoel je 'kort'.

en dan plots, is valt het even weg...

Is?

Als je bijna in slaap valt, heb je dan weleens dat t lijkt dat alles even 100% stil word, en dan hoor je opeens buiten een vogeltje fluiten merk wat een herrie er eigenlijk is...

Dat moment waarop t stil is bedoel ik. Misschien een beetje te persoonlijke ervaring die niet snel begrepen wordt :D