ben je bang voor de dood?
 

ik niet

nee, k ben alleen bang voor de manier waarop ik dood ga :o

Ik wel een beetje, omdat je niet weet wat er is na de dood. Ik ben nu nog jong en ik wil nog heel veel doen in mijn leven dus als ik nu dood zou gaan zou ik echt ontzettend balen. Daarom zie ik de dood wel een beetje angstig tegemoet.

Voor de dood zelf? Niet echt. Nee, ik weet niet wat er
met me zal gebeuren, waar ik heen ga etc,
maar dat zal ik ook nooit weten totdat het daadwerkelijk
zo ver is. En om nou de rest van m'n leven bang te wezen,
nou nee, de dood komt nou eenmaal, en er is niks aan te doen.

Waar ik wel bang van word, is nadenken over de manier
waarop, wat er gebeurt als mensen uit m'n omgeving
overlijden enz enz. Uiteindelijk wil ik gewoon zo pijnloos
mogelijk sterven, het idee alleen al om in een brand oid
dood te gaan.. *rilt*

Nouja, op dit moment zit ik er sowieso niet echt mee
in m'n maag, dus denk ik er al nuchterder over ed.
Kan mezelf behoorlijk opfokken door te lang
en diep eroverna te denken, en dan word ik er wèl bang van.
(of geeft het iig geen fijn gevoel)

Nee, absoluut niet.

Ja.

voor de dood zelf niet, alleen voor wat erna komt. Het klinkt stom, maar ik hoop dat er daarna niks is. Gewoon afgesloten, klaar. Het zou toch wat wezen als je gewoon ene mooi leven hebt gehad en daarna weer verder moet ergens anders.

Nee, ik hoop alleen dat ik de mensen die ik ben kwijtgeraakt daarna weer zal zien.........

Death is a release, not a punishment.

Nee, de dood ben ik absoluut niet bang voor.
Misschien hooguit de manier waarop. (alhoewel als het goed gebeurd is het zo snel voorbij dat je het alsnog nouwelijks merkt dus dat is niet zo'n enorm probleem :))

niet echt... misschien zelfs juist nieuwsgierig wat het inhoud...

tot die tijd verkloot ik mijn leven lekker hier :P

Zoals de meeste mensen hier. Niet om dood te zijn, wel om dood te gaan.

Ik ben niet bang om dood te zijn, maar wel om dood te gaan, ik weet nu nog niet of dat pijnlijk is ofzo... dat lijkt me echt afgrijzelijk.
Ik wil nog zoo lang leven... :)

Nee, ik ben zeker niet bang voor de dood. Ook niet voor de manier waarop ik zal gaan sterven.

Ik ben niet bang voor het feit dat ik dood ga(ook al wil ik nog heel lang leven), maar ik ben wel bang voor het feit dat ik plotseling dood ga en ik veel mensen achterlaat en dat zij zich niet kunnen redden hiermee.(dit is overigens een vraag die mij best wel eens bezighoudt de laatste tijd, maar goed.)

Nee, ik ben niet bang voor de dood. Ook niet voor de manier waarop. Ik denk wel veel na over de dood eigenlijk. Te veel misschien, maargoed. Dat is bijzaak.

ik ben niet bang voor de dood, maar eerder voor het moment waarop het 'zover' is. en de manier waarop.

dood lijkt me leuker dan leven!

Ik ben banger voor het leven zelf dan voor de dood. Dat wil zeggen dat ik banger ben om een ongelukkig, inhoudsloos leven te krijgen, dan om te sterven.

waarom zou je bang zijn voor de dood? je weet niet of het negatiever word, of positiever als je het hoekje om bent, dus waarom zou je je hele leven verdoen met denken en bang zijn over de dood?

nee, ik ben niet bang voor de dood. ook niet op de manier waarop. ook niet voor wat er komt na de dood.

ik ben niet bang om dood te gaan. ik hoop alleen dat er iets heel moois is :D en dat ik niet naar de hel heen hoef ondat ik niet geloof ofzo :rolleyes: .

ben wel bang dat ik stikkend dood zal gaan dat lijkt me het ergste :( .

greetz
knak.

zou ik ff een kutleven hebben als ik er bang voor zijn...elke seconde van de dag bang, omdat het elk moment kan gebeuren en het vast staat dat het gebeurt...

ik ga mee met Mystically

Hmm, moeilijk te zeggen.
Het enge vind ik dat ik niet zelf het moment kan bepalen.
Dat het zomaar gebeurd, terwijl ik er nog niet klaar voor ben.
Dus in de zin van een ongeluk krijgen oid en gewoon weten dat ik binnen heel snel dood ga, en niks meer kan doen.

Voor het doodgaan zelf ben ik niet bang.

niets aan toe te voegen

ik ben niet bang om dood te gaan, maar dan zou ik eerder bang zijn dat ik dood ging en mensen achter zou laten..
en ik ben het meest bang dat mensen waar ik om geef doodgaan, das echt mn grootste angst.

zal ik eens een geheimpje verklappen? ze gaan dood...en een aantal zelfs wanneer jij nog leeft...

zeker niet, misschien heb ik pijn maar dan is het ff doorbikkelen en je bent er doorheen. Mn ziel leeft toch door.

Nee, helemaal niet bang voor.

doodsbang!

Ik ben niet bang voor de dood. Ik heb geen idee wat er na de dood komt, dus ik heb eigenlijk niets om bang voor te zijn. Ik geloof niet in de hemel, en dus ook niet in de hel.
Ik ben niet bang, maar dat betekent niet dat ik dood wil. Er is nog zo veel van dit leven dat ik niet gezien heb... Ik wil het allemaal nog zien, dus laat ik dan voorlopig maar even niet dood gaan. ;)

I´m not scared of dying I just don´t want to

bedoel je niet: I´m not scared of dying I just don´t want to?! ;)

De dood hoort bij het leven. Doodgaan is niet erg.

your right:P

kehbt maar snel ff veranderd

dan ga ik ff door, het is: You´re right... ;)

jongen asjeblieft :mad: :D :p

Heb hier pas geleden een topic over geopend. Ik ben ontzettend met de dood bezig de laatste tijd, daar word ik bang van. Het heeft dan misschien geen zin om erover na te denken, maar het lijkt of ik geen keus heb. Ik ben er iig bang voor. Ik vind al die onzekerheden maar eng...

Ik idd ook zo iets. En ook wel voor de manier waarop, het lijkt me vreselijk als ik dan helemaal alleen ben en ik niemand (= voornamelijk m'n vriend) meer kan bereiken oid. En ook om niet meer te leven, ik wil graag nog heel lang leven, oud worden met m'n vriend en katten, kinderen krijgen, genieten van dingen, enz.

neej helemaal niet ,terwijl ik er vroeger doodsbang voor was :confused:

nee, niet voor de dood op zichzelf. wel om ongelukkig te sterven.

Ja

Ik dacht altijd dat als je dood was, je weg was. Ik dacht er verder niet over na. Dood is dood. Punt.

Mijn opa is niet zo lang geleden overleden en hij was een fantastische man. Ik heb zijn sterven heel intensief meegemaakt en ben tot de conclusie gekomen dat een mens niet zomaar weg kan zijn. Het ene moment leefde hij nog en het andere moment was zijn ziel uit zijn lichaam. Die ziel, zijn wezen, zijn opa-zijn, kan in mijn optiek niet zomaar weg zijn.

Ik ben er dus sinds kort van overtuigd dat er iets als een plek bestaat waar de ziel heen gaat. Noem het een hemel of noem het een ster of zo.

Waar ik nu dus heen wil met mijn verhaal is dat ik door dit besef niet meer bang ben voor de dood. Het lijkt me erg om de mensen die nog leven achter te moeten laten, maar het lijkt me geweldig om naar de mensen(dieren) te gaan die mij al zijn voorgegaan. Om weer eens een gesprek te voeren met mijn opa. Om weer mijn hond te kunnen knuffelen etc.

:)

mooi verhaal :)

ik ben soms weleens bang voor angst

Nee, maar er zijn wel manieren om dood te gaan die ik niet zo zie zitten...ik hoop maar dat ik vredig sterf en niet de marteldood of overreden worden door een betonwagen of lang lijden terwijl je ledematen er al afliggen en dat soort leuke dingen.. :D Maar misschien dat je gidsen je soms wel helpen om eerder over te gaan of het niet meer zo te voelen als je op zo'n slechte manier aan het sterven bent...dat je al half aan de andere kant bent zeg maar en je pijn niet meer merkt...maar soms is het volgens mij helaas ook juist een opdracht om wel door die pijn heen te gaan ofzow...

nee

Nee, ik ben niet bang voor de dood, maar ik ben wel bang voor de dood van anderen....