Angstdruppel
 

zittend in de ochtendzon
vond ik reden om te leven
dauwdruppel verwoordt mijn pijn
zonnestralen verzachten even

mijn angsten voor jouw woede
inmens zoals ie was
peinzend verdring ik de kwelling
hier liggend in het gras

mijn geest verlaat de jouwe
in onbevreesde rust
het besef van eigen keus
is hetgeen wat mij nu kust

Leuk gedichtje! De rijm is goed gedaan vind ik (Y)! Ik zie het echt voor me, mooi woordgebruik en het loopt goed! Ja echt leuk...

Ik zou niet zeggen dat je veertien was, het gedicht is erg goed. Vooral de laatste strofe. Je woordkeus is precies waar ik van hou, en het rijmt, dat vind ik ook leuk.

Alleen de vierde regel van je eerste strofe lijkt een lettergreep te lang, en de tweede strofe heeft een stuk lager niveau dan de derde, het loopt minder goed en de rijm komt niet goed uit vind ik.

Maar goed, ik kan alleen maar dromen dat ik zo zou kunnen schrijven op mijn veertiende.

noop, kheb op een aantal plekken niet goed geteld, zie ik...

Ik vind het heel erg goed gedaan.. Vooral de laatste strofe!

wow, wat een gedicht! ik heb waarlijk moeite mijn emoties die loskomen door deze woorden op het spreekwoordelijke papier te zetten, maar ik zal desondanks een poging wagen.

De beeldspraak spreekt als vanzelfsprekend tot mijn verbeelding, maar dat is niet het enige. Wat een uitmuntende woordkeuze en gevoel voor combinatie. Tevens kan ik er niet omheen dat hetgeen ik vermoed dat het gedicht beschrijft, iets is waar dit gedicht een goed beeld van geeft. Geweldig!

gebruik eens interpunctie