lachen in je eentje
 

Ik had laatst een gesprek met een vriend van mij, en die zei op een gegeven moment dat hij nooit lachte als hij alleen was. Bijvoorbeeld wanneer je een komedie kijkt en het grappig is, maar je niet hardop lacht. Terwijl je wanneer je met je vrienden die film kijkt met zijn allen loopt te schaterlachen. Dat soort dingen, ook lachen om bijvoorbeeld het uiterlijk van sommige mensen wat ik zelf niet vaak doe, anderen wel, maar als ze alleen zijn doen ze het niet. Waarom is dat? Speel je dan een rol op sommige momenten, en waarom speel je die rol?

Ik lach regelmatig als ik alleen ben. Grappige momenten waar ik dan ineens weer aan moet denken of een goede komedie brengen dan mijn lachspieren in beroering.

Dat is geen antwoord op mijn vraag, waarom lachen mensen vaak niet wanneer ze alleen zijn? Mensen kijken je ook vaak vreemd aan als je alleen lacht, alsof je iets verkeerd doet, is dat enkel jaloezie, of is het meer?

als je niet lacht bij iets wat grappig is, dan kijken ze je aan alsof je geen gevoel voor humor hebt, dus lach je automatisch lijkt me ofzow :confused:

als je alleen bent is dat niet

ik lach ook vaak genoeg in mijn eentje. Dus je aanname is al fout (mijns inziens). Antwoorden op de vraag zijn/is dan volgens mij irrelevant.

ik sta er bekend om dat ik in mn eentje lach... ik kan met een hele groep erbij zelf helemaal in een scheur liggen terwijl niemand lacht

en ik denk dat mensen in hun eentje niet lachen omdat ze dat gek vindn ofzo, meestal kijken ze dan wel raar moet je alles uitleggen, maar gewoon een binnenpretje kan toch

Iets is niet grappig, je vind iets grappig (of niet). toch?

:confused: ik weet het niet maar ik lach ook niet als ik alleen ben ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar ik vind dat niet nodig dan ofzo :confused:
ik lachte eerst een keer toen ik bijna wakker was
haha dat kwam ook dom over :D
me vriend vroeg gelijk wat er zo grappig was... maar ik dacht ergens aan ofzow :p

soms moet je gewoon lachen...... :D teminste ik kan me lach noooit inhouden

Om te beginnen is dat dus niet zo.

Maar ik denk dat mensen vooral om andere mensen lachen, en tsja... als je alleen bent gaat dat moeilijk ;)

idd soms is het trouwens ook gewoon leuker als andere meelachen :p teminste dat vind ik dan :D daarom lach ik nooit als ik comedy's kijk of tv ofzo in me eentje, wel als er andere bijzijn

Ow ik lach wel in m'n eentje. Ook achter de computer haha

Ok, voor de duidelijkheid, ik heb het niet over alle mensen, maar over de mensen die niet in hun eentje lachen. Geloof me, ze bestaan echt. Is lachen bij die mensen wel een natuurlijke reactie?

ik lach wel in me eentje.. voor de tv of gewoon in de groep.. als ik iets lollig vind moet ik dat weten.. maar dit terzijde..

ik denk dat het lachen in een groep een soort schapenverhaal is.. als er een paar lachen.. doet de rest mee omdat ze denken dat dat moet.. bij mij zitten er drie meisjes in de klas die zo'n groepje vormen... een meisje daarvan lacht altijd een paar tellen nadat de andere twee beginnen te lachen.. ze lacht dus alleen maar om 'erbij te horen'.. dit is ook eerder een weloverwogen keuze van haar (om te lachen als de anderen lachen) dan een spontane reactie op een gebeurtenis..

Alleen voor 'n komedie schaterlach ik 't meeste nog het hardst van al :d (bij friends toch)

Mensen lachen sneller als er anderen bij zijn omdat een lach heel aanstekelijk is.
De één vind het grappig, en toont dat aan de ander (onbewust) door te lachen. De ander hoort die lachen en moet ook lachen, ookal vind hij/zij dat niet zo heel grappig.

Zet 20 mensen in één kamer, laat twee ervan heel luid lachen, binnen de tien minuten zijn alle 20 mensen aan het lachen...
(grappige toestand trouwens :d)

idd aansteklijk is het vooral.

*herinnering aan dat stukje van henny hiesman en zo'n juryaap (met krullen)...hehe zo grappig :D dat ze elkaar aansteken. *

Als je met meerdere bent.. kijk je elkaar vaak aan zo van.. wat moet ik hier nou weer mee.. Alleen al die blik en het gevoel van die ander dat hij het leuk vindt.. zet jou weer om in lachen..
Zelf lach ik ook vaak genoeg in mijn eentje... maar ja.. das dan weer persoonlijk..

ik denk idd ook, dat mensen die met een groep lachen, datgene waar ze om lachen zelf niet eens zo grappig vinden, maar omdat iedereen lacht gaan ze meelachen om er bij te horen of omdat iemand een aanstekelijke lach heeft.

Waarom sommige mensen niet hardop lachen als er niemand bij is, heeft er denk mee te maken dat ze het gewoon niet oprecht grappig vinden. En omdat het minder gezellig lijkt.
Hoewel dat absoluut niet zo hoeft te zijn, want de grootste lol heb ik vaak in m'n eentje :P

Ik lach ook niet vaak hardop in m'n eentje, maar als het dan toch gebeurt is het omdat ik iets ontzettend grappig vind en omdat ik dan alleen aan het lachen ben en dat heel apart klinkt, wordt m'n lach alleen nog maar erger.

Ik denk overigens dat je het best kunt trainen om hardop in je eentje te lachen. Door bijv aan een grappige gebeurtenis te denken of een hele verzameling films te huren waar jouw humor in voorkomt. ga ze in je eentje bekijken en ervaar je eigen lach :D

pffff, natuurlijk ben je niet in een rol als dat gebeurt, het is een manier om je gevoel te laten merken aan anderen, iets dat niet aanwezig is als je in je eentje bent. Wat dan zorgt dat je soms wel lacht waar anderen bij zijn is soms veroorzaakt door automatisme en dan voelt het ook vreemd als je er daarna achterkomt dat je in je eentje bent, maar verder is het helemaal neit gek om in je eentje te lachen, mensen die dat niet doen hebben vaak een veel negatievere instelling, maar er is bij niets van dit alles opzet in het spel. Ik zelf heb geen problemen om af en toe eens lekker in mijn eentje te lachen.
En verder is lachen dus een sociale bezigheid geworden, die je kan vergelijken met drinken. Drinken (alcohol) doe je als het goed is meestal niet alleen, het kan wel, maar als je met vrienden bent drink je wel en soms zelfs heel veel, wat dan wel weer een verkeerde achtergrond zou kunnen hebben. Ik hoop dat het nu iets duidelijker is.

Ja, het is wel duidelijker nu. Het zal waarschijnlijk inderdaad vooral met instelling en behoefte aan anderen te maken hebben.

beetje laat dat ik dit verplaats, maar ik doe t toch...

Ik lach alleen maar als ik alleen ben. Dan durf ik meer.

Ik ben juist omgekeerd: ik lach bijna nooit.
Ik vind veel dingen grappig, maar dan lach ik meestal in mezelf. Zowel als ik alleen ben, als in een bende. Maar als het heel grappig, dan open ik natuurlijk mijn mond.

Als ik met vrienden een film (of iets anders grappigs) kijk,
lach ik sneller doordat het lachen van de rest aanstekelijk
werkt. In m'n eentje zou ik misschien ook wel lachen,
maar niet zo vaak (en lang) als met vrienden.

Sowieso heeft de hele sfeer dan wel invloed hoor,
met melige grapjes enz lach ik sowieso al meer. ;)

Met andere mensen om me heen lach ik sowieso meer,
(zeker in openbare gelegenheden ed), omdat je
dan toch met meer bent, (en sneller flauwe grapjes ed maakt),
en omdat ik het dan ook eerder durf.

(in je eentje in de supermarkt lachen komt over het
algemeen vrij dom over imo.)

jah, zit wat bij in, ik lach ook niet altijd in mn eentje, maar ik heb wel heel erg, dat ik lol heb en anderen dan niet snappen waarom ik dan nou weer lol heb, maar dat is volgens mij wat anders:p

Dan maar dom. Als er iets grappigs gebeurt lach ik onwillekeurig, zij het niet uitbundig. Ik vind niet dat er iets mis is met laten zien dat iets je deugd doet, mits het niet nadelig is voor een ander persoon.
Verder heb je gelijk. Lachen met anderen is aanstekelijk. :)

ik lach heel vaak als ik in mn eentje ben. als ik een grappige film kijk, of een lachuh boek lees :)
of als ik aan wat grappigs denk
en ook uitbundig, dan is dr toch niemand die je gek gaat aankijken omdat je gek lacht ofzo :P

Ik zou het niet weten..

Ik lach heel vaak als ik in mn eentje ben. Als ik achter de computer zit en iets grappigs lees of zie, als ik tv kijk en het is grappig, als ik op de fiets zit en aan iets grappigs terugdenk.

Dat sommige mensen wel ergens om lachen waar anderen bij zijn kan komen doordat de lach van andere mensen hen aansteekt. Als ik samen met iemand ben kan ik wel de slappe lach krijgen, dat lukt in m'n eentje toch echt niet, niet doordat ik dan een rol speel maar omdat andermans lach mn lachspieren nog weer extra prikkelt.

Ik vind dat je te makkelijk een conclusie trekt, dat die vriend van je niet lacht wanneer hij alleen is en dat jij dat ook niet doet, wil niet zeggen dat níemand lacht wanneer hij alleen is en dus ook niet dat mensen een rol spelen wanneer ze wél lachen in een groep. Misschien die vriend van je wel, of jij, maar zeker niet iedereen.
Daarnaast zijn sommige situaties gewoon grappiger en leuker met meer mensen, een komedie kan in je eentje heel suf zijn, maar wanneer het een beetje gezellig is en iemand anders moet lachen... dan moet je lachen omdat anderen lachen. Niet zo zeer omdat het grappig is, maar omdat lachen toch aanstekelijk werkt.

Ik lach zelf wel als ik alleen ben, om een boek, een film of een gedachte. Met andere mensen om me heen zou ik er mogelijk harder om lachen, omdat zij lachen of omdat de sfeer dan anders is.

Zat in de bioscoop laatst en toen dr een baby werd afgeknald (in de film dan, he) begon een man te lachen.

Tsss.

Ik hoop maar voor hem dat dat was omdat ie zich daarbij ongemakkelijk voelde en niet omdat ie het leuk vond.

Lachen is een vorm van jezelf uiten; iemand anders laten merken dat je iets leuk vindt oid. Soms lach je ook gewoon omdat je iets heel leuk vindt en het niet per se hoeft te tonen, of omdat je je onbewust gelukkig wilt voelen, denk ik.
Hoe dan ook, ik lach weleens in m'n eentje, maar ik lig nooit finaal in een deuk. Wel grinnik ik vaak.

Zo vervelend wanneer er iemand gaat lachen wanneer er juist iets heel serieus gebeurd. Oef, meteen de hele sfeer weg... (n)

ik lach weleens als ik alleen ben, let er nooit op, maar doe het wel...alleen niet zo luidruchtig en veel als met andere mensen erbij...weet ook niet hoe het komt :confused:

ik heb net zelfs alleen voor de tv zitten juigen bij Nederland - Oostenrijk

dus ik lach ook als ik iets alleen kijk

Ik lach eigenlijk wel heel vaak. Maar in mn eentje toch minder dan wanneer er anderen bij zijn. Wanneer je alleen bent is iets minder grappig dan wanneer er mensen bij zijn, naar mijn idee.
Ik weet niet precies wat het is. Ik kan ook wel gerust helemaal in mn eentje in een deuk liggen hoor, maar dat gebeurd niet vaak. Waarom niet? Ik zou het echt niet weten..

Ik lach wel gewoon als ik in mijn eentje ben :D
Bijvoorbeeld door een droog msn gesprek...of een grappige topic (bv het praat jij in je slaap topic.....ik heb me helemaal rot gelachen!)....maar ook als ik iets grappigs op tv zie ofzo :D

Ik liep trouwens laatst in Hengelo in de Thiemsbrug en zag 6 breezersletjes lopen. Ineens zegt 1 van die sletjes, wijzend naar de etalage van de Gall & Gall:"Moet je kijken wat een boel bacardi!!" Ik moest keihard lachen, ik kwam niet mee bijvooral niet meer na het zien van alle geërgerde gezichten van mensen die niet begrepen waarom ik lachte (iedereen daar dus, en het was vrij druk). :d

hmm ik lach vaak genoeg in mn eentje..
al is het met bepaalde mensen dr bij wel veeeel meer :D

dus jouw veronderstelling klopt niet.

Ik lach wel in mijn eentje, dat heb je verkeerd begrepen, maar er zijn mensen die dat niet of zelden doen. Het lachen omdat een ander lacht, is dat een reden om te lachen? Of doe je dan gewoon mee om niet op te vallen, zoals bijvoorbeeld depressieve mensen doen om vragen van anderen te ontwijken?

Ik zeg nou niet dat iederereen die niet vaak alleen lacht depressief is, maar waarom lach je mee als een ander lacht? Als je erover nadenkt is dat helemaal geen reden om te lachen...

Ik lach volgens mij heeel vaak in mn eentje, bij iets grappigs op tv, achter de computer, bij een ontzettend grappig msn-gesprek of leuk artikel.
Of als ik s avonds in bed lig en dan terug denk aan de dag moet ik soms ook opeens ontzettend lachen om iets wat die dag is gebeurd.

Hihi, ik lag zo vaak als ik alleen ben. Het is leuker om met mensen je lol te delen, maarja, ik heb ook wel lol in mn eentje hoor.
En als er iemand is en die ziet er de lol niet helemaal van in, dan steek ik ze toch wel aan.
Zo moet ik vaak (heel raar ;)) heel erg lachen om mijn eigen grapjes. En soms om de meest stomme dingen die mensen niet door hebben of niet grappig vinden. Zo was ik een keer bij mijn vriend thuis en er was iets en ik moest zo hard lachen dat ik niet meer bij kwam. Helemaal huilen van het lachen enzo, naja, iedereen keek me dus beetje maf aan, maarja, ik heb soms een aanstekelijk lachje dus dan moet men ook wel weer lachen :D

naja, ik lach gewoon graag. nu ook.
Kus


(sorry voor de nutteloze reply)

Een tijdje terug was er een liedje waarin je allemaal mensen hoorde lachen, heel hard. Als je een tijdje luisterde, begon je automatisch mee te lachen, of te grinniken. Lachen werkt aanstekelijk, min of meer.

Dat is waar.

Misschien moet ik er gewoon niet bij stilstaan waarom de ene persoon wel en de ander niet lacht.

ik lach vrij vaak alleen, maar ik heb altijd wel een gevoel van, ja pietje zou hierbij moeten zijn man, zoiets zegmaar

Ik lach ook nooit als ik alleen naar een comedyserie zit te kijken op m'n kamer. Wel als er iemand meekijkt. En het gekke is dat ik er niet van bewust ben. Het is echt niet zo van: Ik MOET nu lachen en dan zo'n neplachje.

Als ik met anderen ben lach ik langer en vaker; we houden elkaars lach in stand zeg maar. Als ik alleen ben heb ik ook vaak genoeg binnenpretjes en lol en lach ik ook, maar korter, denk ik.

Klopt!:)(voor mij dan), ik heb ook ooit een nummer gehoord met alleen maar gelach, het begint zacht en wordt steeds meer. Er bestaat ook een "lachtherapie" ofzoiets(ken je dat?). Dan staat er 1 man(Mister lachpsych) voor een hele groep zittende mensen en hij begint dan met lachen en dan doen de andere mensen mee. Maar volgens mij ging het hier niet de hele tijd automatisch(in het begin wel), want ik zag ook mensen ongelofelijk veel geluid maken, maar het leek Ontzettend nep. Net een wedstrijdje Wie-lacht-het-langst-en-het-hardst-en hoe-zet-je-je-mond-het-meest-horizontaal-uitgerekt.

>>logisch eigenlijk ook gewoon, je hebt immers geen (echte) interactie met jezelf, ja alleen met je eigen gedachten, maargoed jezelf een kwartier al lachend houden en dan om steeds weer iets anders(natuurlijk wel met tussenpauzes;)), doe dat maar eens:D

Ik vind het ook gek. Aan iedereen die sneller lacht in zijn eentje, maar aangestoken wordt doordat de ander lacht, begint de ander meestal met lachen, of begin jij sneller te lachen als er anderen bij zijn?

Vroeger lachte ik nooit in mijn eentje... Komt denk ik, omdat ik toen niet gelukkig was met hoe ik was en hoe ik functioneerde. Nu lach ik best vaak in mijn eentje, als ik een boek lees, als ik tv kijk, als ik iets lees... Niet een lange lach, maar gewoon een korte lach, een grinnikje, een diepe glimlach:p

je lacht toch gewoon alsje skik hebt???:)