![]() |
Angst voor het onbekende
Nu de lucht prachtige kleuren straalt
en het lijkt alsof de zon naar mij schijnt, durf ik mijn ogen niet meer te sluiten uit angst dat alles daar mee verdwijnt En ik weet dat ik toch niet kan houden wat ik nu heb en de lucht die er nu is, want zeker eenmaal op een dag leven de angsten in mij, loopt het mis Want hoe kan ik loslaten na jaren leven zonder kleur, zo vertrouwd en o zo zwart, hoe zal ik ooit kunnen leren deze kleuren te vertrouwen en toe te laten in mijn hart |
Hmm, wel gek, ik heb geen kritiek, hij is best goed, maar op de een of andere manier spreekt hij me niet echt aan, ik weet niet waardoor. Ik zal dat andere gedicht van jou maar eens lezen, kijken of ik die leuker vind.
|
Hij raakt me echt! Ik vind het een kloppend, zeer goed gedicht... de laatste zinnen van elke strofe vind ik telkens zo goed! De rijm is leuk, en je hebt een mooie titel gekozen.
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 14:36. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.