Gevangen in een kleimasker
 

Duizend duimen
Duwen kuilen
Vingers wroeten
In de klei

Maar jouw masker
- in een tweestrijd
met een bataljon
aan woorden -
Verliest gevechten,
nooit de strijdt

Het masker heeft
zich vastgevreten
Eet langzaam
van je huid

Stemmen snijden,
ogen steken,
klei verbuigd
en jij
betaald

Zachtjes
door het masker
door de klei
de modder
de grijze schaduw
Schreeuwt mijn stem:

Kom maar, huil maar
Neem m’n schouder
Hij is
voor jou

Heel mooi gedicht! Vooral het begin spreekt me aan. Het einde vind ik iets minder, daar loopt het voor mijn gevoel minder goed. Maar het idee vind ik prachtig en goed en mooi verwoord!

Mooi gedicht! Ik vind alleen 'aan woorden' een beetje uit het ritme vallen. Mooie beeldspraak gebruik je, en de titel is super! Apart ook...ja echt een goed gedicht!