what doesn't kill you makes you stronger?!!
 

zijn jullie daarmee eens.
ik hoor wel eens dat mensen het daar helemaal mee eens zijn.
maar, als iemand een traumatische ervaring ondergaat, is diegene niet dood, maar als diegene geen hulp krijgt, word hij/zij er volgens mij echt niet sterker op.

dit is slechts een voorbeeld.
zijn jullie het wel met deze stelling eens.
en, hebben jullie zelf ervaringen (of van anderen) waarbij dit gezegde wel/niet opgaat?

liefs, wendy

p.s. als dit te onzinnig is moet je het maar zeggen, maar ik vroeg het me af.

Ik ben het er wel redelijk mee eens, maar ik kan nooit beoordelen of het echt bij alles geldt omdat ik niet alles mee heb gemaakt.

Ik denk echter wel dat heel heftige gebeurtenissen je heel veel sterker kunnen maken, voor mijzelf geldt dit zeker. Als ik kon kiezen had ik alles wat ik heb meegemaakt weer meegemaakt, want het heeft me heel veel sterker gemaakt en ik heb daardoor nu het gevoel dat ik alles aankan, wat me ook overkomt.

Maar ja, ik heb nog nooit een dierbare verloren of een ernstig ongeluk gehad, om maar wat voorbeelden te noemen. Die uitspraak impliceert dat je er beter van wordt, en dat is zeker niet bij alles zo denk ik. Iemand die na een ernstig ongeluk in een rolstoel belandt zal na veel moeite hier vast een sterker persoon van worden, maar sterker dan wanneer het niet was gebeurd?

ik hoop het

Niet per se.

Als je dag in dag uit gepest wordt, ga je daar ook niet meteen aan dood, maar ik betwijfel dat je er sterker van wordt.

Maar erm, je moet filosofische uitspraken ook niet te letterlijk nemen. Aangezien de dood in deze uitspraak vrij voor interpretatie is. Alles wat Nietzsche ermee bedoelde, is dat tegenslagen juist aansporen om te vechten. Ze zorgen ervoor dat je iets onderneemt en wanneer het je lukt om er bovenop te komen, ben je sterker dan eerst.

Ik ben het er niet mee eens, hoewel Nietsche inderdaad wel een puntje had. Ervaring is in mijn ogen ook een van de beste wapens, de suggestie dat het je enkel sterker maakt is vanzelfsprekend nonsens. Ik denk dat een citaat of twee, hoe cru en Amerikaans de laatste ook mag zijn, wel voldoet om het tegendeel aan te wijzen:
"That which doesn't kill you, makes you stranger..." -- Ben Goertzel
"What doesn't kill you can only fuck you up for a really, really long time"

Wat ik zelf wel erg vreemd vind, is dat we deze citaat steeds in het engels geven. Terwijl de oorspronkelijke taal niet alleen veel dichter bij het Nederlands ligt, maar ook nog eens erg simpel Duits is –een taal knobbel is dus niet nodig-
"Was mich nicht umbringt macht mich stärker"*

*Verbeter me als ik het fout heb

Bij mij wel. Tuurlijk, ik moest wel in de gelegenheid komen om sterker te worden, maar ik heb toch het merendeel zonder hulp gedaan. En als je een zware tijd hebt gehad, veer je als het ware weer overeind.

Ik ben vroeger niet heel hevig gepest, maar wel gepest. Achteraf wordt je daar sterker van, niet zozeer op het moment zelf, nu kijk ik er heel anders op terug en weet ik hoe ik het moet voorkomen ofzow.

ik ben het met de stelling eens maar niet met wat je hierboven zegt, als je geen hulp krijgt,na een traumatische ervaring, of je t nodig hebt of niet ligt aan jezelf, hoe je met die gebeurtenis omgaat, of je t kunt accepteren en van je af kunt zetten of niet

Ik ben het er opzich wel mee eens.. Maar in het geval van een traumatische ervaring en je wint niet word je er alleen maar zwakker van.

En wat is jouw definitie van hulp? Ik denk dat hulp namelijk niet alleen door instanties gegeven kan worden.

Maar zoals iemand hierboven ookal gezegd heeft, als je een bepaalde situatie overwonnen hebt word je er sterker van.. Maar als je een bepaalde situatie 'verloren' heb denk ik dat je er alleen maar zwakker van word.

Ja, precies
Daar ben ik het wel mee eens

Wat hierboven ookal gezegd is, dat je die uitspraak niet alleen moet nemen. Er hoort een verhaal en uitleg bij.

Geen zin om er nu op te antwoorden voor de rest :o

En het ligt er maar net aan wat je hebt meegemaakt en of je inerdaad hulp hebt gehad enz.

Voor mezelf geldt het zeker wel! Maar nogmaals, het ligt er wel degelijk aan wat je meemaakt...

Iemand die gepest wordt, kan zelfmoord plegen (hoe heet dat boek van Carry Slee? :o ) en iemand die echt vanalles meemaakt, kan misschien verder met zijn leven na hulp...Of begrijp ik nu niet waar het over gaat?

Ik heb alleen de beginpost geleden, kan zijn dat ik
dingen herhaal enz.

Ik denk eigenlijk dat het te maken heeft met de manier
waarop je ermee omgaat. Als iemand een traumatische
gebeurtenis heeft meegemaakt, hulp zoekt, en er toch
op een bepaalde (negatieve) manier mee omgaat,
maakt het die persoon alsnog niet veel sterker lijkt me.
Terwijl een persoon die hetzelfde meemaakt, geen hulp
zoekt, en er wèl goed mee omgaat, er weer wel
sterker van kan worden.

Spijt!

Ik weet niet of alles je wel sterker maakt. Je kan er ook levenslang last van houden... Maar aan de andere kant: ik hecht veel waarde aan het verkrijgen van ervaringen, zowel goede als slechte. Dus voor mij hoeft niet alles altijd op rolletjes te lopen, al is dat wel fijn.

Ligt aan je mentale toestand. Velen (vooral op het forum) zijn te labiel en daar gaat deze spreuk neit voor op.

ik denk eerder dat je sterker word door iets wat je wel heeft vermoord (bij wijze van spreken). pas als je het (wat dan ook) hebt beleeft, weetje wat je te verwachten staat. dat maakt je sterker.

mja ik snap wat je bedoelt.. als je iets al eens hebt meegemaakt ben je er 'harder' voor/door geworden... dat heb ik zelf al een aantal keer ervaren..

Ik denk dat die spreuk alleen op gaat voor mensen die goed met situaties en gevoelens om kunnen gaan telt.. ik bedoel sommige mensen zien het niet meer zitten en besluiten niet meer te willen leven, blijkbaar zijn de tegenslagen hun teveel geworden en worden ze er zeker niet sterker op.. maar mensen die besluiten te vechten (ik suggereer niet dat mensen die zelfmoord plegen daar niet een ontzettende goede reden voor hebben/ laf zijn ) die worden er uiteindelijk wel sterker van..

persoonlijk voorbeeld:
een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat ik een bepaalde (geen dodelijke maar toch verdomd vervelende) ziekte heb... als je zoiets hoort stort je wereld in (nou ja.. ik was nog wat jonger dus het besef kwam wat later..).. je kunt met dingen niet meer mee doen en voelt je soms helemaal alleen op de wereld.. nu na 5 jaar is de situatie alleen maar slechter geworden.. maar waar ik eerst aan mensen weigerde te vertellen waarom ik niet mee gymde.. vertel ik nu aan ieder die het wil horen wat ik heb.. niet om medelijde te wekken.. maar dan weten ze wat ik heb.. ik had 5 jaar geleden ook nooit kunnen bedenken dat ik in een rolstoel zou moeten gaan winkelen.. maar met kleine stapjes durfde ik het toch aan.. het was heel moeilijk voor mij.. een lange periode wilde ik alleen maar in dat ding als ik niemand kende.. maar uiteindelijk besloot ik toch dat het alleen maar goed voor mij zou zijn als ik het wel zou doen (t hoort toch bij mij enzo kan het niet meer negeren ondertussen) en dat die andere mensen daar maar respect en begrip voor moeten hebben..
Ik bedoel dat je als je steeds meer meemaakt, je steeds je grenzen gaat verleggen en je sterker opstelt tegen over de wereld/problemen.. dat merk ik zeker.. nu mijn ouders niet meer zo gezellig zijn.. en nog meer van die onzin.. merk ik toch dat ik er beter tegen kan dan dat ik bv 3 jaar geleden zou hebben gekund..

dus ja... ik denk wel dat het je sterker maakt.. maar dan moet je wel je grenzen verleggen, openlijk tegen iedereen zijn en je niet laten neerhalen door problemen waar je over een paar jaar geen last meer van hebt.. als je je daar door heen slaat weet ik bijna zeker dat je er sterker uit komt..

(sorry voor dit lange verhaal :o :))

Als ik het op m'n eigen leven betrek heeft het twee kanten. Er zijn zat vervelende dingen gebeurt waar ik achteraf 'makkerlijker' vrede mee had, omdat het me wel geholpen heeft sterker te zijn (meer aan te kunnen).
Maar sommige dingen vraag ik me echt sterk af waarom het ooit had moeten gebeuren. ok, ik ben er nu beter op voorbereid zeg maar, maar zo vaak gebeurd het niet, dus het is niet echt nodig om erop voorbereid te zijn.

Juh! Dat was hem!Goed boek vind ik!~En wat betreft je reactie, ik ben het met je eens :) Een tegenslag hoeft geen kwaad te kunnen, maar kan ook goed zijn...Iemand die geen tegenslag krijgt in zijn leven, weet niet wat gelukkig zijn is. Maar dat is mijn mening...

Leg eens uit. (ik heb wel een antwoord voor mezelf, maar dus niet het antwoord (dat is er niet), dus wil ik de jouwe horen :))

Waar ben ik aan begonnen?? :p
Haha, ik zal het uitleggen hoe ik aan die mening kom, misschien kan iemand me later beetje helpen?

Als je bijvoorbeeld een perfecte jeugd hebt, ontzettend veel geld, lieve pap en mam, lieve broer/zus en zo verwend als de need (ofzo? :confused: ) dat is toch geen leven? Maar beter uitleggen kan ik niet...Als die pa dan problemen krijgt met het bedrijf weten die kinderen niet wat hun overkomt, minder geld enz. dan ga je voelen, leven en word je sterker...

Sorry, kom er niet echt uit, kan iemand me helpen :o ?

Je doelt waarschijnlijk op het principe van een balans vinden in je leven. Zonder goed geen kwaad en vica versa, en zo zijn er nog legio andere voorbeelden te noemen.

Uhmm ik zal een poging doen.

Ik denk dat je gelukkig bent als je waardeert wat je hebt en vrede met jezelf hebt.

Als je een 'perfect leven' gehad heb dan kan je bijvoorbeeld denken van 'ja als ik dat heb gaat het goed'.. Of als ik wat met hem krijg, dan ben ik gelukkig..
Die zoeken hun geluk van buitenaf..

En euhhmm.. Als zij dan door tegenslagen leren hun leven meer te waarderen dat ze daarom gelukkiger zijn, en ook dat ze sterker worden door de tegenslagen..

Ik zeg nu maar even wat, dus als ik wat fouts zeg.. Niet boos worden:)

Hm, ik ook een poging. :)

Als je altijd gelukkig bent geweest weet je alleen maar dat je gelukkig bent door je met anderen te vergelijken. Je weet dat je beter af bent, maar je voelt het verschil tussen gelukkig en ongelukkig niet omdat je ongeluk nog nooit ervaren hebt. Zo kun je ook het onderscheid misschien wel niet maken tussen een beetje ongelukkig en echt ellendig.

Wha, das nog best moeilijk. :D

Hetzelfde als Kruimel bedoelde ik dus ook.
En dat is in zekere zin ook wel zo, maar ja, ieder ervaart 'geluk' en 'ongeluk' op zijn eigen niveau, dus min of meer is iedereen er wel aan onderhevig denk ik.

Ik ben het niet met die stelling eens.

Als je heroïne gebruikt hebt ben je echt niet sterker geworden en je hoeft er niet persee aan dood te gaan. Je kan afkicken.

Over het algemeen kan je wel sterker worden van dingen waar je niet dood aan gaat maar het is nogal een gemeenplaats.
Iets voor een tegeltje op de plee van een burgerlijk gezin... ;)

Precies!Dat bedoelde ik!Vooral de eerste zin!Als je geen ongeluk kent, ken je geen geluk, zoiets :)

Maar, je wordt er wel beter van. Je bent namelijk gewaarschuwd voor een volgende keer en je kunt eventueel iemand anders gaan helpen

Of je hebt er een zwak voor, en begint er sneller aan,
(en raakt sneller verslaafd).

Het hangt er maar vanaf hoe je ermee omgaat, denk ik. :)

ja... daar zat ik ook al aan te denken :/

Ok, ik kom er niet meer uit. :o

Misschien dat het je lichamelijk afmaakt en vooral in je hersenen dingen afbreekt maar als je niet meer verslaafd bent ben je wel sterker geworden dan dat je daarvoor was. Ik spreek mezelf dus tegen... :)

Het zou dus kunnen zijn dat je door dat je het ene doet geestelijk sterker wordt als je er niet dood aan gaat...

Helaas moet ik dan denken aan een ongeluk waarbij je in coma raakt: je bent nog niet dood maar echt sterk wordt je er niet van. Misschien als je eruit komt maar ik twijfel daaraan...

Eigenlijk ben ik niet zo dol op dat soort uitspraken omdat er misschien best een waarheid in zit maar het toch niet op alle gevallen is toe te passen. Net zoals: "Zeg nooit nooit" of zo... mmm lekker vaag...

Ach in grote lijnen klopt het wel, maar als je beide benen verliest en je spraakvermogen bijvoorbeeld door een ongeluk lijkt het me niet opgaan.....

jaja, je moet je wel kunnen verantwoorden voor uitspraken ;) maar dat ging goed, mede door:

Citaat:

Sorry, kom er niet echt uit, kan iemand me helpen :o ?

Kruimel kwam uiteindelijk het dichtste bij hetgeen ik zelf ook op doelde.

Einstein kwam het dichtste bij :)

Ja, wie nou? :p

In dit topic kwam Kruimel het dichtste bij met hetgeen ikzelf bedoelde.

Eisntein kwam echter het dichtstbij bij hetgeen ik bedoelde, als we ook personen meerekenen buiten het forum... Maar waarschijnlijk (kweet het waarschijnlijk wel zeker) dat mijn mening van die van hem afkomt :p

het was niet offtopic, omdat het om een onduidelijke ontopic reactie ging :) Dit daarentegen is WEL offtopic :p

ARGH! Zit ik weer posts die nutteloos lijken van mezelf te verwijderen... Gaat hij er nog op reageren... :o

Toch strafregels?

mee eens, je zelfvertrouwen groeit door positieve ervaringen. Als je alleen maar negatieve dingen meemaakt zal je in die negativiteit gaan geloven... Zo denk ik er over teminste.

Ik ben t er mee eens...

Mn vader is 1 april dit jaar bij een ongeluk om t leven gekomen. Tis heel zwaar en moeilijk thuis, maar ik merk dat ik anders tegen dingen aan gaan kijken. Ik zie nu meer in dat je moet proberen van alles te genieten in t leven, je weet immers niet hoe snel t voorbij is. Ik heb nu de moed, na een aantal hele moeilijke maanden, juist die dingen te gaan doen waar ik eerst niet aan durfde te beginnen. Je leert jezelf in juist al die moeilijke momenten kennen. Ik vind t moeilijk om uit te leggen, omdat t echt een gevoel is wat je hebt..

groetjes

Ik geloof het niet. Er is namelijk niet een zwart-witscheiding tussen óf doodgaan, óf overleven en gezond verder gaan. Vaker is het m.i. zo dat iemand die een zeer traumatische ervaring heeft gehad, daar zijn of haar leven lang last van blijft houden. Het kan je sterker maken, zeker, maar het kan je ook voor de rest van je leven een psychisch wrak maken.

Ligt hert daarbij niet aan de labielheid en emotionele controle van een persoon?

nee, want als een persoon eenmaal in die neerwaartse spiraal terecht is gekomen, heeft ie meer nodig dan zichzelf hem hem eruit te trekken.

afgelopen half jaar was ik bagger, begin nu weer terug te komen op mijn oude "ik", en ik verwacht dat ik iets sterker wordt, dus voor mij gaat dit hoogstwaarschijnlijk wel op.alhoewel het wel helpt voor mij om een doelwit te hebben: het terugpakken van iemand.

Ik snap het niet helemaal. Dus stel je word aangereden door een auto maar je overleeft het, ben je dan sterker????? :confused:

Huh.. Het gaat hier geloof ik meer om het emotionele gebied...

Deze zin was heel typisch voor mij. Ik en mijn (ex) vriend hadden deze zin zegmaar als levensvisie, hij gold voor ons beide...
Als we spierpijn hadden of iets was dit ons zinnetje *slik*

Waarom dit voor mij geld (zo besloten wij toen, maar ik ga t nu even in de ik-vorm vertellen) is omdat ik kennis en nieuwe ervaringen zie als doel van mijn leven, doorgaan en steeds weer proberen zo veel mogelijk toe te voegen. Wanneer je iets meemaakt heb je de keuze; Je sterft of je leeft door. Toen mijn moeder overleed heb ik de keuze gemaakt ik ga door, het heeft geen zin om mijn leven op te geven, om alle mooie dingen als reizen op te geven alleen omdat mamma is verdwenen. Achteraf denk ik niet dat het me sterker heeft gemaakt dat mamma stierf, maar wel dat het feit dat ik nu door kan leven zonder mamma, dat ik me kan aanpassen ervoor heeft gezorgt dat ik een sterker persoon ben. Survival of the fittest (de meest aangepaste)

Ik hoop dat ik niet weer voor de honderdste keer t zelfde zeg, maar ik heb niet alle reacties gelezen.

Ik geloof dat het je alleen sterker zal maken àls je er overheen komt.
Dan groei je er van..
Het andere uiterste is dat je er juist helemaal aan kapot gaat.


Verschilt dus per situatie en persoon..