verkrachting
 

lieve allemaal,

Na het doorlezen van het forum kwam ik erachter dat best veel mensen in aanraking zijn gekomen met seksueel misbruik. Ik ben zelf 2 jaar geleden verkracht en loop daarvoor nu in therapie. Mijn vraag aan die mensen is wat vonden jullie nou het ergst van wat er gebeurt is en waarvan lig je 's nachts nog wakker. Ik heb namelijk bepaalde dingen die constant terugkomen en vroeg me af of ik de enige ben.

liefs...

nee, je bent niet de enige.
meer wil ik er (voorlopig) even niet over zeggen.
sorry meiz...
succes met je therapie.

bedankt, vind het jammer dat er zo weinig reacties komen.
maar ja....

Het is (redelijk) laat, morgen komen er vast meer reacties.

x

reacties komen wel, heus ben niet bang dat ze niet reageren want ik vind het best wel een redelijk topic. Ik ben zelf meerdere malen aangerand en ik dacht het verwerkt te hebben enzo (door veel praten met vrienden..) dit is dus niet zo enzo.. Maarjah ik lig er 's nachts niet echt wakker van ofzo tis meer dat ik niet meer jongens op het gebied durf te vertrouwen.. Met jongens in contact komen enzo vind ik niet eng... maar als ik een relatie hebt o.i.d dan vind ik het dood eng.. Op dit moment ook en ik vind het echt enorm eng.. Zelfs zoenen durf ik weer niet meer :( terwijl ik het 3 maanden geleden wle kon.. ik kan het nu niet meeri k vin dhet echt dood eng :(
Maarjah.. wat voor therapie heb je? dat vind ik wel interessant eigenlijk..
Op school is de schoolpsych aan het praten gegaan met iemand van jeugdzorg over waar ik het beste terecht kan (met aanranding en depressie) en dat hoor ik donderdag..
maarjah.. suc 6 metj e therapie!

check morgenavond nog maar eens en er zijn vast meer replies. Tis laat dus niet iedereen is meer wakker of kijkt op het forum en niet iedereen reageert binnen 30 minuten ;).Zelf heb ik er (natuurlijk?? mannen worden niet zo vaak verkracht) geen directe ervaring mee. Wel indirect.

Het hoeft niet altijd dat je er 's nachts nog van wakker ligt. Als je diegene niet kent en alles heel onverwachts en met redelijk wat geweld gebeurt, lijkt het me logischer dat je er eerder last van hebt 's nachts. Bij mij was het een bekende en misschien daardoor lig ik er eigenlijk nooit wakker van (wel dat het me bezighoudt natuurlijk en ook 's nachts wel eens, maar niet dat alles terugkomt als ik alleen in het donker ben bijv.).
Ik ben er wel gevoeliger voor geworden net als Evatjuhhhh, dat ik terugdeins bij intieme dingen ed en dat ik daardoor erg in paniek raak.

Wat bedoel je precies met dingen die constant terug komen? Beetje moeilijk om te zeggen of ik dat ook heb, want ik weet niet goed wat je bedoeld.

Sterkte ermee!

Ik snap gewoon niet dat er malloten in de wereld zijn die een kick krijgen van iemand sexueel misbruiken als de ander daar geen zin of behoefte aan heeft.. + het feit dat je kans hebt daarvoor de bak in te gaan.. Ik kan er met mijn hoofd niet bij..

Ik ben ongeveer 6 jaar geleden misbruikt en verkracht en heb daarna ook hulp gehad om het een plaats te geven. Dat heeft het nu, maar 't speelt nog altijd enorm mee in mijn leven. Eigenlijk heeft alles me heel erg aangegrepen, sommige hele kleine gebeurtenissen en sommige hele grote gebeurtenissen. Als ik er aan terug denk voel ik een hele mix van gevoelens, ik zie niet zozeer ik voor me... Als ik er echt lang en hard over nadenk, dan ben ik weer 11 of 12 en word ik weer naar boven gestuurd terwijl hij de honden in de bijkeuken gaat zetten. Ik denk eigenlijk nooit aan het misbruik zelf of aan de verkrachtingen, dat wil ook ook niet. Ik kan er wel zo vrij zakelijk over praten, maar dat heb ik nu al zoveel gedaan... dat heeft niet echt gevoel. Als ik er echt op in zou gaan, dan zou ik ook wat voelen... Nu dus eigenlijk niet.
Dingen blijven bij mij overigens ook constant terug komen, ik schrik nog steeds wanneer ik zijn naam hoor, ook al wordt daar iemand anders mee bedoeld... 's Nachts droom ik er vaak nog over, weer niet zozeer over het misbruik zelf, maar meer over hém. Dat blijft volgens mij ook wel... maar op een gegeven moment kan je daar mee om gaan.

Maar goed, het speelt nu, 6 jaar later, nog steeds heel erg mee in mijn leven. Ik heb wel een vriend, maar intiem met hem zijn kost me veel moeite en kracht, zoiets moet dus echt nog... mja... groeien. Ik vertrouw mannen niet zo met seks meer, hoewel ik er met mijn vriend geen reden toe heb eigenlijk... maar ja, 't is gewoon het gevoel he...

Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het nog heel moeilijk om erover te praten maar wat ik bedoel met dingen die terugkomen zijn bv dat ik compleet in paniek raak als ik zijn geur ruik of bijvoorbeeld de geur van bier. Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet en denk niet dat ik ook een normaal leven zal krijgen met een leuke relatie. Mijn vertrouwen is gewoon weg! nou vraagt mijn psycholoog me steeds wat ik nou het ergste vind en waar ik nou precies wakker van lig. Ik kan daar geen concreet antwoord op geven. Het is gewoon alles en de ene keer is het erger dan de andere keer. Daarom hoopte ik dat ik via jullie reacties een beter beeld van mezelf kan krijgen. Sorry dat ik zo vaag ben maar ik ben gewoon een hele slechte prater.

liefs

Ik herken mijn gevoelens compleet in die van jou, probeer je gevoelens zo goed mogelijk onder woorden te brengen. Ik schreef zelf in het begin vaak alles wat ik voelde op, het begon dan vaak heel simpel met wat losse woordjes, maar na een tijdje kwam ik los en ging het steeds beter. Je kan niet al je gevoelens omschrijven, maar probeer het in ieder geval. Dit kan je natuurlijk gewoon voor jezelf doen, begin dan met 1 woord, een woord waarbij je aan de verkrachting moet denken, en schrijf dan op hoe je je voelt... Gewoon proberen, het helpt echt.. Je zet dan je gevoelens op een rijtje en daardoor kan je je gedachten weer beter plaatsen.

Dit herken ik ook best wel erg.. Ik heb het al aan heel veel vrienden verteld. In het begin was het echt moeilijk maar nu deel ik het gewoon mee ofzo.. Heel raar. Gister noemde R. me ook weer schatje en lekker wijf en al die dingen en ik vond het niet fijn..(tis niet mijn vriend...) Dus heb ik het gewoon tegen hem gezegd"R. hou nou plies ff op, ja," -- "wrom dan?" -- "nou ik vind het niet fijn roept herinerringen op van vroeger toen ik werd misbruikt.." nou en toen hield ie zijn mond en ging er niet dieper op in. Is het nou raar dat ik mezelf er dan niet slecht over voel of dat het niet moeilijk was ofzo? Als bijv. een goede vriend erover begint dan voel mezelf opeens heel anders :S
hmm vaag :s

sorry voor dit off topic geblaat...

Misschien moet ik dan toch maar eens gaan proberen om al mijn gevoelens op te schrijven. Ik zou er ook best wel eens met vrienden ofzo over willen praten maar ik weet nooit waar ik moet beginnen. En ik schaam me denk ik ook al weet ik dat ik niet degene ben die me moet schamen. Ik wordt af en toe zo moe van mezelf want ik wil zo graag verder, maar ik merk gewoon dat ik stil sta. Het lukt me gewoon niet om mijn leven weer op te pakken. Maar wat vonden jullie nou het ergst?

point : ik ben niet verkracht maar regelmatig aangerand.

ik vond het ergste dat ik mezelf er de schuld van gaf.. Omdat hij het ook moeilijk had (thuis,school) mocht het wel op een of andere manier, ookal wilde ik het niet. Maajrah hij zat ook fout :s
Naja ik vond eigenlijk alles wel erg, het allerergste kan ik niet echt zeggen ofzo.

Als je goede vrienden hebt..(die je vertrouwt e.d) zou je er voorzichtig over kunnen praten.. Misschien over msn? Als je het wil kan het meestal wel en het maakt niet uit waar je begint want uiteindelijk vallen alle puzzelstukjes wel in elkaar :confused:

Maargoed! Sterkte!

Heel veel dingen... zonder echt op gebeurtenissen in te gaan;
zijn smoesjes en dreigementen waren afschuwelijk.. en alles wat hij me heeft aangedaan. Eigenlijk alles dus... 't doet allemaal evenveel pijn omdat het heel erg strak met elkaar verbonden is.

Zou je eens willen vertellen welke dingen er steeds terug komen in jou gedachten? (mag ook in een pm of mail hoor).

Zelf heb ik de dingen goed verwerkt en ze komen niet terug in mijn dromen. Ik kan er goed over praten en heb er geen last meer van. Het heeft wel een paar jaar geduurd, dat wel.

Je bent niet de enige, nooit, en zeker niet hierin.

Wat ik het ergst vind, alles. De momenten zelf vind ik niet
eens het ergste, (is min of meer weggedrukt),
wel de gevolgen die het heeft (gehad) op mijn leven.

Succes en sterkte met je therapie. (y)

Ik ben zelf niet verkracht en ook niet verregaand aangerand, ik noem het meestal maar 'lastig gevallen'. Dat is twee keer gebeurd, 1 keer 's nachts op straat en 1 keer in het zwembad, in het zwembad had het meeste gevolg.

dat was een groep van zo'n 14 jongetjes die ons uiteindelijk insloten bij de kluisjes en aan mijn borsten en kruis gingen voelen, het was de dreiging die ik daarbij het ergst vond. De machteloosheid, geen kant op kunnen, ik voelde me gevangen. Het heeft als enig gevolg dat ik niet meer in zwembaden zwem, niet bewust, maar ik voel me er gewoon niet meer prettig bij.

Mijn moeder is echter vroeger misbruikt door haar vader, mijn opa dus. Dat heeft ze toen verdrongen en een paar jaar geleden kwam alles terug, ze lag wakker en werd erg depressief. Het ergste vind zij volgens mij haar schending van vertrouwen en zijn misbruik van situaties. Hij 'pakte' haar op de momenten dat zij moest huilen en troost zocht bijvoorbeeld, dat achtervolgt haar nog steeds volgens mij.

Ze heeft overigens daarna 2 langdurige, goede relaties gehad. Die met mn vader is sinds een jaar over, mede door het terugkomen van haar herinneringen en het aanpakken van haar problemen. Ik bedoel hiermee echter alleen te zeggen dat het niet zo is dat al je kansen op een normale relatie nu zijn verpest, zolang je je gevoelens maar niet wegstopt en het probeert te verwerken.

poe ik zie dat het hier een behoorlijk aantal zijn, gebeuren deze dingen dane echt zo vaak,zijn er dan echt zoveel zieken mensen hier op deze wereld.
Ik zou nooit zo ver komen,daar doe ik alles aan!

Ik denk dat mensen die het zelf hebben meegemaakt hier sneller zullen posten om dat daar min of meer naar gevraagd wordt...

Reacties op Lonsdale2 zijn verwijderd, meneer heeft
een pm. Ontopic weer ajb. :)

ik ben niet verkracht maar wel aangerand een hele tijd geleden.
ik had vaak nachtmerries... die zijn na een tijdje gestopt alleen nou krijg ik weer vaker nachtmerries...
en steeds lopen ze op t zelfde uit :(

ik ben zelf verkracht, veel wil ik er nou nog ff niet over kwijt, maar als jongens mij aanraken dan krijg ik het vaak al benauwd.

hey ,

ik ben ook 1.5 jaar lang misbruikt door een jongen van 16.
wat je daar vraagt is eigenlijk best wel moeilijk om op te antwoorden.
het ergste vond ik dat men ouders er eigenlijk nooit iets van gemerkt hebben en ze het nu nog steeds niet weten!!!
maar ik denk niet dat je het op die manier bedoelde ?
ik denk dat ik het ergste , die voldane blik op zijn gezicht vond , zo een blik dat zo zegt van : ik heb t je toch weer eens gelapt he ? en hoe schaamteloos hij dat allemaal kon doen , die blik , woorden die je helemaal neer halen .

ja ik weet het niet zo goed , eigenlijk kan ik er nu wel al ove rpraten vindek en hebbek t enigzins verwerkt , al is dat pas sinds enkele maanden .

mja anyway veel strekte meis !!!

Hmm, ik vraag me af of ik ooit iemand heb misbruikt toen ik een jaar of 10 was....met een vriendin een naief meisje gepest...met een stok in dr reet gepord enzo...vraag me af of ze daar nog wakker van ligt, vast niet maar toch. Was eenmalig trouwens en niet ernstig en dat soort dingen maar dan milder gebeurde ook bij mij als ik ruzie had met vriendinnen..gewoon beetje pesten dus zal wel nie kwalijk zijn ;)

Erm... Mag ik je daarop tegenspreken?

en ik ook?

Heb zelf een ervaring met een vriendin die op mij ging experimenteren en op zich heeft ze daarbij geen echt erge dingen gedaan (een poppenhand bij mij naar binnen, 1 bij haar en dan 'rijden') maar dat heeft me toch zeker wel heel erg dwars gezeten omdat ik geen idee had wat er nou gebeurde en het alleen heel erg niet prettig vond en het pijn deed. (nou was de situatie daaromheen sowieso wel dat ik al gepest werd door haar enzo, zij had een soort 'macht' over mij.. )

maar er maar vanuit gaan dat het haar niks heeft gedaan is een beetje makkelijk. Ervan wakkerliggen zal ze niet meer, maar het kan best dat ze zich er heel naar om heeft gevoeld.

Hmm, ja sorry vorige topic stond er een beetje grof. Ben er idd wel eens bang voor dat ze er misschien een trauma aan heeft overgehouden ofzo, ik bedoel je weet maar nooit...de een zal het opvatten als pesten of als iets onschuldigs en een ander zal het onder het kopje seksueel misbruik plaatsen of voelen (ik wist toen nog niet eens wat dat was maar heb me er dus wellicht wel schuldig aan gemaakt)...ze kan het totaal vergeten zijn, geen indruk hebben gemaakt, maar voor hetzelfde geldt heb ik haar hele leven verwoest :o
.....ik weet trouwens niet zeker meer of we ook inderdaad met een stok zeg maar ook bezig waren (nooit diep dan als het al zo was, alleen bij de anus)...het kan ook zijn dat we haar alleen maar aan het bang waren maken dat ze enge dingen bij haar anus had zitten (wat helemaal niet zo was geloof ik, was gewoon omdat zij alles geloofde wat je zei, heel naief)...ik weet er eigenlijk niet echt veel meer van...ja wat wil je ik was ook maar 10 ofzo..

Ik was ook maar 11, er is wel meer gebeurd, maar 't spookt nog altijd door m'n hoofd. Misschien vond hij het ook 'maar' pesten...
Kan je haar niet opzoeken ofzo? Dan kan je er over praten...

Ja, ik was ook naïef, dat maakt je een makkelijke prooi.
Maar je bent er tenminste eerlijk over en je beseft je wat je hebt gedaan. Het kan inderdaad zijn dat ze het amper nog weet, net als jij, dat is moeilijk te beoordelen als je zelf de situatie niet precies weet. Haar leven verwoesten zal het echter ook niet zijn denk ik, met een beetje verstand beseft zij zich ook wel dat jij pas 10 was en er niet bij nadacht en dergelijke. Ik heb toen moeite gehad met wat er is gebeurd, maar het achtervolgt me niet meer ofzo. Ik zie het ook niet als dat ik misbruikt ben door haar, zij experimenteerde tegen mijn zin in, maar was zich hier denk ik niet volledig van bewust.

ik vind inderdaad dat je er eens met diegene over zou kunnen praten. Ik bedoel, je weet nooit wat er dan loskomt. Ik kan je hier ook niet in helpen omdat ik teveel in dat opzicht heb meegemaakt en ook geen objectieve kijk erop heb.

Bedankt verder voor jullie reacties. Ik voel me nu in ieder geval niet meer zo alleen! Ik hoop dat ik het snel achter me kan laten.

liefs

De wereld is ziek!

ik ben dan 21 juni verkracht, dit jaar,, dus t is niet zo lang geleje.. ik ben zooo bang dat als ik me omdraai in bed, dat hij naast me ligt..
eni k blijf de beelden voor me zien, dat hij naar me lacht terwijl hij me aan het verkrachten was.. hoe ik naar beneje ren en dicky roep...

hoe hij in de regtbank zit, en zit te liegen en ontkennen...

Life Suck's, why didn't he kill me when he's raping me, so i doesn't suffer like this.....
-|- J. Huisman has to die -|-

Het ergste aan verkrachting is de sociale stigmatisering.

Het probleem is dat je het niet tegen kunt gaan. In eerste instantie WIL je het er met niemand over hebben. Als er dan verhalen de ronde gaan doen die totaal ojuist zijn, voel je je VERPLICHT het recht te zetten, maar veelal geloven mensen wat het makkelijkst voor ze is.

Ookal kom je er zelf bovenop, heb je al het leed verwerkt, de buitenwereld zal je er altijd aan helpen herinneren...

Dat was een van de redenen waarom ik niet wilde dat het grootste gedeelte - op dat moment - van mijn buitenwereld (mijn ouders dus) het zou weten. Anders zou ik in hun blikken telkens weer zien wat er toen is gebeurd. Als ik nu bij hen ben of wanneer ik toen bij hen was, voel(de) ik me veilig... niemand wist ervan, ik hoefde er niet aan te denken en kon bij hen dus (kan dat nog steeds) zonder die herinneringen leven.

Zijn wel erg veel meiden die het 'ongewenst penis binnendringen van de vagina' mee hebben gemaakt...

Voor diegene die echt zijn verkracht, alle respect. Maar de helft zit gewoon uit zijn nek te lullen want stel je bent echt verkracht dan kom je dat echt niet hier op dit forumpje vertellen.

Er zijn ook wel erg veel mensen die erg zware
problemen ed hebben, als je hier kijkt, en toch denk
ik dat het overgrote deel de waarheid vertelt.

Waarom? Omdat dit forum min of meer een 'verzamelpunt'
is voor mensen met psychische problemen (en interesse in
psychologie ed natuurlijk), en je dan alles veel sneller
min of meer 'bij elkaar gestapeld' krijgt.

Ik snap op zich wel dat je twijfelt ed, maar het is toch best
logisch dat er vrij veel mensen zijn die het ècht hebben
meegemaakt. Ook dit is een soort 'verzamelpunt',
en op inet vertel je sowieso al makkelijker dingen...

Zoals Quiana al zegt; die mensen die er over willen praten komen hier, dus lijkt het net alsof het er héél veel zijn, juist omdat de mensen die het niet mee gemaakt hebben niet of nauwelijks posten.
Ik vind het fout van je wanneer je stelt dat de helft hier uit z'n nek zit te lullen, dat maakt voor mij en voor veel anderen de drempel alleen maar hoger om er voor uit te komen. 't Is al ongelofelijk moeilijk om er over te praten op deze manier, wanneer mensen je dan niet serieus nemen... dan voel ik me gewoon heel erg beschaamd.
Mensen die hier over liegen, die zijn afschuwelijk bezig, maar om zoiets meteen te stellen... nee, dat doet pijn, hou zoiets gewoon voor je...

En dan nog even je zin;
'Maar de helft zit gewoon uit zijn nek te lullen, want stel je bent echt verkracht, dan kom je dat echt niet hier op dit forumpje vertellen.' Nu zeg je dus eigenlijk dat iedereen hier liegt, maar goed; ben jij verkracht? Kan jij je voorstellen hoe zoiets is? Ik wel, en ik kom hier en post er over, en ik ben niet alleen. Dus blijkbaar kom je het dan wél hier op het 'forumpje' vertellen.

Een mening als deze moet er natuurlijk ook zijn, ik betwijfel ook niet dat er mensen zijn die de waarheid gedeeltelijk/niet vertellen, maar om nou iedereen van dat stempel te voorzien vind ik toch weer... uhhh, ja.....kortzichtig....

Blijf anders gewoon weg hier als je het allemaal maar onzin vind...

Als je had leren lezen dan had je geweten dat ik het helemaal niet allemaal onzin vindt, alleen ik geloof gewoon niet dat iedereen hier die zijn verhaal doet ook daadwerkelijk is verkracht.

vind het eigenlijk moeilijk om er echt op in te gaan. maar die machteloosheid blijft mij het meeste bij...

Ik snap je intensie wel, maar het staat er erg beroerd.

Het eerste deel zeg je dat een aantal misschien wel zitten te liegen en dat kan heel goed zo zijn (denk bijvoorbeeld aan aandachtsgeil), maar in het tweede deel van de zin zeg je dat de mensen die de situatie echt hebben meegemaakt, dit hier niet komen melden, omdat je dat gewoon niet doet...

En daar ben ik het dus niet mee eens!
Veel van die mensen zitten met een opgekropt gevoel en kunnen dat niet via hun eigen omgeving uiten. Een forum als dit, waar een gedeeltelijke anonimiteit is, kan je wel even de gevoelens uiten en ook advies, tips of de weg naar hulpverlening vragen.

De eigen omgeving kan namelijk erg lastig doen over dingen als verkrachting (denk aan het slachtoffer de schuld geven).

En ik denk daarom ook dat een forum als dit een hele goede toevoeging kan zijn om eventuele ernstige gevolgen bij jongeren met een dergelijke ervaring de kop in te drukken.

(Aandachtstrekkertjes daargelaten natuurlijk)

Het zou kunnen dat je gelijk hebt, maar waarom zou je daar over oordelen. Misschien kunnen de mensen die wel iets hebben meegemaakt door als die fantastische verhalen iets leren over zichzelf. Het zou ook kunnen zijn dat de mensen die echt iets hebben meegemaakt worden aangemoedigd om actie te ondernemen met het verwerken ervan.

Ik denk dat er zeker mensen zitten op dit forum en anderen die fantasie verhalen vertellen of dingen extra aandikken om zelf belangrijker te worden gevonden en ook voor hen kan dit schrijven een sort therapie zijn al is het onderwerp niet datgene waar zij echt mee zitten. De waarheid is wat dat betreft relatief en wij zouden daar niet over moeten oordelen.

Dat je mij (indirect) voor leugenaar uitmaakt neem ik je niet kwalijk vanwege de zelfde reden als hierboven staat maar ook niet omdat ik het deels met je eens ben...

Ik ben aangerand toen ik 5 was. Ik heb daar niet veel last van gehad omdat ik toen nog zo jong was en het maar 1 keer gebeurd is. Ik kan het me wel nog steeds herinneren, dat is 'niet bepaald fijn' zullen we het maar noemen. Maar ik ben er nooit voor in therapie geweest en het zal ook niet hoeven omdat zo ver van me af staat op een bepaalde manier. Ik wil jullie wel allemaal veel sterkte wensen!!!

When everything's made to be broken..

sterkte weet hoe j j voelt..*knufjuh*

Ben blij dat het mij nooit is overkomen (behalve dan ongewenst in kruis gegrepen worden in de disco, maar dat telt niet mee)....ik hoop niet dat dit forum een afspiegeling is van de situatie in Nederland/ onze maatschappij...want dan is het daar bar slecht mee gesteld....
En persoonlijk denk ik dat al die sexuele boodschappen in reclames en op MTV enzo niet bepaald leiden tot goed gedrag, maar tot verkeerde rolmodellen en verkeerd seksueel gedarg (als: meisjes zijn sletten, meisjes moeten schaars en sexy gekleed gaan, jongens moeten stoer en in continue staat van geilheid zijn en macht over hun 'chicks' hebben, meisjes moeten mooi en bevallig en geil zijn etc.
Die jochies van nu worden dadelijk onzeker over hun stoerheid en gaan, om grip op hun leven te krijgen, maar -seksuele-macht over onweerbare meisjes uitoefenen of ze afbekken e.d)
Maarja das mijn mening..

ben ik 'raar' als ik zeg dat ik om sommige reacties/gebeurtenissen er (de) humor van inzie?

Ik stel het misschien lichtelijk overdreven...maar wedden dat het zn invloed zal hebben, die seksualisering van de maatschappij? Niet dat ik tegen sex ben ofzo....integendeel....ben niet tegen sexprogramma's op TV ofzo of tegen sexblaadjes....maar ik zie er ook de gevaren van in.

Ik snap je niet zo goed :s:bloos:

Ik ben idd ook niet tegen sex op tv of sexblaadjes , je kan altijd wegzappen..

Ksnap alleen de zin seksualisering van de maatschappij niet :bloos: maar ik denk dat je toch wel enigzins gelijk krijgt van mij :)