Ik moet het vertellen, maar...
 

Hej allemaal....
Vandaag had ik een afspraak met mijn vertrouwenspersoon, dat ik naar de maatschappelijk werkster zou gaan. En ja, dat heb ik gedaan... Eigenlijk zou mijn vertrouwenspersoon mee naar binnen gaan, maar ik besloot dat ik het wel zelf kon. Het was in het begin wel een beetje verwarrend, vreemd vooral...en een beetje spannend. Maar het ging steeds beter, ik heb alles verteld.

Ze is een heel lief mens, en ze begreep me goed. We hebben ongeveer een uur zitten praten. Mijn ouders wisten niet dat ik bij haar was, ze dachten dat ik bij een vriendin zat. Dat is de eerste stap die ik moet ondernemen van haar; het vertellen tegen mijn ouders. Ik moet het iig tegen mijn moeder vertellen. We hebben afgesproken: vandaag of morgen.

Als mijn moeder het weet, kan ze me toestemming geven om weer naar de maatschappelijk werkster te gaan. Dan zal er nog een gesprek volgen, misschien 2, 3, wie weet. Maar ze zegt dat ik misschien naar bureau jeugdzorg moet. Of misschien moet ik praten met een psycholoog. Dat vind ik dus keieng.

Eigenlijk weet ik niet wat ik hiermee wil zeggen, maar ik wil vragen of iemand weet, hoe ik het het beste tegen mijn moeder kan vertellen. Heeft iemand ervaringen/tips? Ik heb namelijk niet echt een super goeie band met mijn moeder... Alvast thnx.

Liefs, See-Me.

Je kan proberen een moment uit te kiezen waarop jullie
allebei niks doen, en er dan over kiezen... Als je denkt
dat je niet uit je woorden ed kan komen, kan je evt
een brief schrijven en die geven, (en er naderhand over
praten), tis maar net wat je meer ligt ed.

Vind het btw hartstikke logisch dat het je eng lijkt om naar
jeugdzorg te gaan of om met een psycholoog te praten,
maar de eerste stap(pen) heb je al gezet,
en dat viel toch ook (zoals ik het lees iig :)) hartstikke mee?

Succes, en sterkte! (y)

Wacht een rustig moment af, waarbij je alle tijd kan nemen voor het vertellen van de situatie.

De meeste ouders zullen hier wel de tijd en aandacht aan willen besteden. Je blijft toch haar kind, ook al heb je misschien niet zo'n goede band met haar.

Het verhaal eerst opschrijven en dan een gesprek (in alle rust) kan ook een goede manier zijn...

Veel succes!

Quiana was me net voor... :)

Kijk ook eens een keer in dit topic, daar gaat het ook om ouders vertellen.

Ja, het is altijd moeilijk om met je ouders te praten over persoonlijke dingen als je dat eigenlijk niet gewend bent. Je weet niet hoe ze gaan reageren, je weet niet hoe je het moet vertellen en je weet niet wat de gevolgen zijn. Misschien is het een goed idee om van tevoren op te schrijven wat je wilt gaan zeggen, dan wordt het niet zo'n warrig verhaal en heb je meer zekerheid dat je begrepen wordt.

Veel succes.

hey!

ik wou als eerste ff zeggen dat ik het hartstikke goed vind dat je gegaan bent, ik heb je verder nog niet echt gesproken dus ik hoor het allemaal nog wel.

Ik denk ook dat je een rustig moment met je moeder moet uitzoeken, hm, verder heb ik geen tips voor je want ik weet hoe moeilijk het is.. ik hoop dat het goed gaat of eigenlijk is gegaan, want je had het nu al moeten vertellen toch?

ik had eigenlijk wel verwacht dat ze over bureau jeugdzorg zou beginnen en dat ze je daar waarschijnlijk wel naar doorstuurd. ik hoop alleen dat jij niet zo lang moet wachten als k. en ik snap heel goed dat je dat eng vind, en ik heb helaas geen tips voor je want k ben zelf nog op die jeugdzorg aan het wachten, ik vind het zelf ook wel super eng enz.. dus heel logisch dat je dr zo over denkt..

ik hoop dat ik je snel weer spreek

kuzzies mir