seizoenig
 

Seizoenig

Het vertrouwen
nooit gegund
alleen
dwarrelende bladeren
verraden boom
ik
herfst
ongeschonden hebzucht
bruin, vaal rood
kleuren van diegene
aarzelend
mijn troon, mijn kroon
knielend voor de storm
wachtend op de koningin
jij
winter
elegant en statig
je mantel is zacht
wit
kristal helder
betrouwbaar fonkelend
zoals het haar betaamd
wij
groen
fruitige lente
dauw en schijn
gekroond met een nieuw dek
ons
geel
fel en strak
zomer
de koning kijkt
uit over zijn land
schijnbaar onverwoestbaar
de circel
rond en
ongeschonden
zoals



:)
en dan op een papiertje en op de achterkant hetzelfde geschreven en onderaan op beide pagina's z.o.z.

origineel, een oneindig gedicht :)

leuk gebroken, ik hou van raar breken.

Maar het gedicht zelf doet me qua taalgebruik en qua inhoud en beeld me vrij weinig...

Sorry :)

hmmh doet me weinig of eigenlijk niks.. tis meer een stormvloed van woorden ofzo..

Ik snap ook niet waarom je nou die regels zo ingedeeld hebt. Het verwijst naar weinig zo en er worden voorzover ik kan zien geen extra betekenissen toegevoegd.

das gewoon een manier van schrijven
doe dat zelf ook op de meest onmogelijke plaatsen zinnen breken en woorden apart zetten

Wat voegt het toe dan? Het enige wat het nu schijnt toe te voegen is wanorde, niet bevorderlijk voor de communicatie. Zodra je er een orde in schept, of in aangeeft, is hetgene wat hij er mee wil zeggen duidelijker. Zo moet je maar raden, je hebt ook geen contekst verder...

VOor mij gevoel hoort het zo te zijn... tja...