Problemen met mijn moeder...
 

Waar zal ik beginnen? Nou, zoals zovelen onder ons, heb ik een moeder. En daar gaat dit ook over... Ik kan (en kon, vroeger ook al) niks goed doen wat haar betreft, overal heeft ze wel commentaar op. En het wordt steeds erger.
Ik ben (en was) behoorlijk druk, praat altijd aan een stuk door, kan niet stilzitten, moet altijd ergens aan zitten te friemelen, ga zo maar door. Dat is natuurlijk vermoeiend voor anderen, dat snap ik. Maar het irriteert haar dat ik zo ben, en niet zo'n beetje ook.
Ons huis is, eerlijk toegegeven, een rommelhok. We hebben echt een best mooi huis. Helaas is het bij ons binnen een enorme chaos... Overal ligt wel iets. Zo hebben we in de garage nog 2 stapels kranten liggen van anderhalve meter hoog, editie jaar 1990 en later. 'Want die moeten nog doorgelezen worden en de interessante stukken moeten er nog uitgehaald worden.'
In de woonkamer op het bureautje ligt ook een berg papier, en als het nou nog stapeltjes waren, ok, maar het is gewoon letterlijk een berg; het lijkt wel het motto: gooi maar neer en laat maar liggen tot je het nodig hebt.
En ga zo maar door. Ik durf amper mensen mee naar huis te nemen, tenminste, mensen die al jaren hier komen, die weten dat het zo'n rommel is, maar andere mensen laat ik liever niet komen, want dan schaam ik me weer voor alle zooi en moet ik me weer blijven verontschuldigen. Mijn vader vindt het ook een zooi bij ons thuis, maar als iemand van ons ook maar tegen mijn moeder in wil gaan, is het grote oorlog bij ons thuis. Niet aan te raden dus.
Opruimen is natuurlijk de oplossing... Niet dus. Zodra ik in een aardige poging / boze poging omdat ik me zo irriteer aan de rotzooi, op ga ruimen, krijg ik naderhand een preek en zeker nog 2 weken gezeur: 'nu kan ik dit niet meer vinden', 'waar heb je dat neergelegd?', 'als ik het zelf had gedaan, had ik tenminste nog iets terug kunnen vinden'. Maar zelf opruimen, dat doet ze niet, want de (vrije) tijd die ze over heeft, gaat ze lezen of tv kijken, want dan is ze moe.
En maar klagen dat wij (mijn vader en ik, mijn zusje kan niks fout doen) zo weinig doen in het huishouden... Als ik aanbied om kleren te wassen, dan mag dat niet, want ik kan het toch niet goed. Als ik aanbied om te koken, dan mag dat, maar dan is er naderhand iets niet goed aan het eten. Bied ik aan om op te ruimen: 'nee, doe maar niet, dat doe ik zelf wel als ik er tijd voor heb, want als jij het doet vind ik niks meer terug'. Etc, etc.
Mijn zusje krijgt bijna nooit commentaar, want zij is het lievelingetje van mijn moeder. Nee, dat denk ik niet alleen, dat heeft mijn moeder zelf ook toegegeven. En dat blijkt wel uit meer dingen. Ik heb altijd ruzie met mijn moeder, mijn zusje bijna nooit. Mijn zusje krijgt af en toe een klein 'cadeautje', ik nooit. Vandaag was mijn moeder zelfs mijn verjaardag vergeten: 'oja, jij bent jarig... gefeliciteerd'. Het cadeautje voor mij had ze niet eens ingepakt.
Ok, dat soort dingen, daar kan ik dan nog niet zo mee zitten, dat is nu eenmaal zo, al jaren lang. Maar afgelopen week vertelde ze me ook nog even (letterlijk): 'goh, wat heb ik eigenlijk toch een hekel aan je'. En dat werd me even te veel... Dat zeg je toch niet tegen je eigen kind?? Ik geef toe dat ik op dit moment niets liever zou doen dan per gisteren een kamer te hebben, zodat ik tenminste van mijn moeder af zou zijn, want ik kan haar wel schieten, maar dan zeg ik toch ook niet recht in haar gezicht wat ik echt van haar denk?

Wat moet ik hier nou mee?

Sorry voor het lange verhaal... Ik heb er lang over zitten denken of ik dit wel zou plaatsen, want op de een of andere manier lijkt het niet eerlijk tegenover mama, maar ik wil het gewoon echt even kwijt...

Ik weet niet zo goed hoe ik hier op moet reageren. Ik vind het erg voor je dat het zo gaat bij je thuis.

Ik zou weten wat je er mee aanmoet. Is er vroeger wat gebeurd dat ze zo doet?

Het lijkt er een beetje op dat je moeder overspannen is ofzo :S

Zou je niet eens een gesprek met je moeder (en vader erbij) kunnen voeren? Om eens rustig te praten over de rotzooi...

Daarnaast... Ben jij de oudste thuis?
Het zou goed mogelijk KUNNEN zijn dat je bijvoorbeeld een ongewenst kind bent of dat er iets in het verleden is gebeurd wat met jou te maken heeft gehad, waar ze jou nu de schuld van geeft (het "hekel" hebben aan jou kan daarop wijzen).

Of misschien strookt het helemaal niet tussen jou en je moeder, omdat jullie zo verschillend zijn.

En die rotzooi, is dat niet een of andere verzamelwoede van je moeder? Want wie leest er uberhaupt nog kranten van 1990-nu...

Anyway, het zou heel goed kunnen dat je moeder een beetje in de knoop zit. Je zou het er bijvoorbeeld eens met je vader over kunnen hebben (of maatschappelijk werk als het niet binnen het gezin opgelost kan worden).

Uit huis gaan is misschien voor jou zo slecht nog niet, als je thuis niet gelukkig bent. Zorg er alleen wel voor dat je "goed" terecht komt. Je hebt er niets aan om van de regen in de drup te komen...

Succes!

Ow, bijna vergeten! Gefeliciteerd met je verjaardag! :)

Gefeliciteerd!

Tja, moeilijk. Kan je met je vader praten? Want zoals ik het nu lees heeft hij dezelfde problemen met je moeder. Misschien dat ze tegen hem niet zo durft, maar als het ongeveer hetzelfde is moet het toch bespreekbaar zijn. Samen tot een oplossing komen is natuurlijk makkelijker dan in je eentje. Heb je dat al eens geprobeerd?

De rommel: achja, ruim op wat je kan, maar hou dan vooral je eigen kamer opgeruimd en schoon, dan heb je in ieder geval altijd iets waar je naartoe kan waar het wel opgeruimd is. Of deel je een kamer? Nouja, als je in ieder geval zorgt dat je eigen troep weg is kan je moeder daar niet meer over zeuren. En wat er dan nog over blijft is niet eens van jou, dus daar ben je niet verantwoordelijk voor. Toch?

En misschien, als je eraan toe bent en er de puf voor hebt, kun je er achter komen waarom je moeder zo doet. Maar dat is natuurlijk pas als je zelf een beetje rustig bent, want anders neem je veel te veel op je schouders.

Heel veel plezier vandaag op je verjaardag!
Kus, Nona

tja...voors en tegens tegen elkaar afwegen, denk ik... :S Vaak helpt het voor de relatie tussen ouders-kind best wel wanneer je niet meer de hele dag op elkaars lip zit. Maar als de tegens voor jou zwaarder wegen, dan moet je het niet doen.

Echt een zinnige oplossing heb ik verder helaas niet...sorry.

Ik zou het toch maar doen als ik je zo hoor. Je hebt vast wel OV en dan kan je gewoon naar huis komen, wanneer jij dat wilt.
En je vader zou ook naar jou toekunnen komen.

Waarom zou je die moeten missen? Je hoeft niet aan de andere kant van het land te gaan wonen.

En gefeliciteerd!

Dat snap ik, maar als ik op kamers ga, dan ga ik naar Nijmegen, want daar studeer ik ook. Dat is wel bijna een uur rijden met de auto vanaf thuis... Niet dat ik dat niet overleef, maar toch...

ik kan me wel nbtje vinden in je verhaal.

ik heb al zelf nbtje aanvaard dat ik nooit vrienden zal worden met mn moeder. en zoalng ik ze niet te lang achter elkaar hoef te zien is het best nog te doen.
ik zit nu al 2 maanden thuis en het steekt onderhand extreem hard tegen. woensdag kan ik terug naar mn kot, dan vlucht ik maar even denkik.

*zucht* op dit moment, in mijn 'boosheid/teleurgesteldheid' wegen de voors veel zwaarder. Ik ga het in ieder geval serieus overwegen, want dit is niet leuk meer...

Vervelend... :( 'k vind het echt rot voor je...en jammer dat er echt niet met je moeder over te praten valt... :S Kun je er met je zusje ook niet over praten? (Sorry, als dat al ergens staat.) Woont je vriend ook nog bij zijn ouders? Een vriendin van mij had ook altijd bonje met haar ouders en met haar zusje, maar wilde niet op haar zelf (tenzij samen met haar vriend, maar hij had het best naar z'n zin thuis) zij is toen bij haar vriend en zijn ouders gaan wonen. Maar goed, dat moet je (en hij + ouders) ook maar willen. Zelf ben ik een jaar of twee geleden het huis uit gegaan en de relatie tussen mijn ouders en mij is er, vind ik, erg op vooruit gegaan.

ja, dat idee had ik al :p ;)

Kom kom! Een uur... wat is nou helemaal een uur! De meeste ouders zullen dit denk ik niet als hoge drempel zien en ik denk daarom dat je vader daar ook niet zo heel veel probs mee zal hebben...

Mochten de voors zwaarder wegen dan de tegens, laat je dan niet tegenhouden omdat je andere mensen in de steek laat (dat haal ik naar voren uit je verhaal: beetje bang om pa alleen te laten...) En als het tussen je vriend en jou goed zit, kan hij ook alleen maar achter je staan in je besluit...

Om nog even op je moeder door te gaan: bewaard ze artikelen over specifieke onderwerpen? Het zou kunnen dat ze bijvoorbeeld een obsessie heeft voor een bepaald onderwerp.

Btw, reken je zusje er niet teveel op af dat ze "voorrang" heeft bij haar moeder, zij kan er hoogstwaarschijnlijk ook niets aan doen...

*zucht* Gisteren weer... Ruzie over het vervangen van een fotorolletje... Hoe onbenullig kan het zijn...
Ik heb echt 5 minuten afgezonderd moeten zitten om af te koelen.
Iemand nog tips om minder ruzie te krijgen/maken/zoeken/vragen??