Niet goed genoeg
 

Tja. Soms heb je dat.

Je vindt iemand leuk. Als ik iemand echt leuk vind voel ik me snel niet goed genoeg. Ik bedoel, als ik haar leuk vind, wat zou ze dan in mij zien? Ik zie haar dan als iets hogers.. iets beters.
Dit komt niet omdat bijvoorbeeld andere gozers een dezelfde meid aardig vinden, leuk etc, ik zou het ook hebben als het iemand zou zijn die niemand kende.
Beetje vaag, ik weet het.
Sommige zullen vast weten van mijn psychologische probleempjes, ik vraag me af of het daar mee heeft te maken of dat misschien ook anderen dit hebben.
Natuurlijk kan je nooit iets beginnen met iemand die je als "hoger" beschouwd.
Mijn vraag?
Of anderen dit herkennen, dit nog steeds hebben of er "overheen" zijn.

Hm ik ken het wel een beetje. Als ik verliefd word, zie ik diegene meestal als een onbereikbaar iemand voor mij, iemand die toch niks in mij zal zien.
Ik denk dat dat voor een deel komt door je verliefde gevoel. Je ziet diegene als een geweldig persoon: werkelijk alles is perfect aan hem/haar. Je kunt je dan ook niet voorstellen dat die persoon ooit iets met jou zal willen, omdat hij/zij zo perfect is.
Het heeft volgens mij ook voor een heel groot deel met zelfvertrouwen te maken. Als je al het idee hebt dat je niet leuk/aantrekkelijk/aardig/knap/enz. genoeg bent, dan is het ook moeilijk om jezelf voor te stellen met degene waar je verliefd op bent.
Ik heb zelf niet al te veel zelfvertrouwen, dus ik kom dit heel regelmatig tegen. Als ik merk dat ik verliefd op iemand begin te worden, zit ik meestal wel met dit gevoel: dat het eigenlijk helemaal geen zin heeft, omdat diegene mij toch niet leuk gaat vinden.
Ik laat me dan meestal zelfvertrouwen inpraten door vriendinnen, dat helpt erg goed. Maar meestal blijft dat gevoel. En als je ooit het tegendeel hebt gehad (dat diegene waar je verliefd op werd, wel iets met je wilde), wordt het volgens mij ook makkelijker om je niks meer van dat gevoel aan te trekken. Maar daar heb ik helaas nog geen ervaring mee... :o

ik heb dat ook een keer gehad, en toen vroeg zij mij zelfs. Sindsdien heb ik et weles gehad, heb et nou ook, maar dr is nog niks uit gekomen......

Ik heb het bijna altijd ik ben namelijk een persoon die per defenitie verliefd wordt op verkeerde "jongens". Mijn defenitie daarvan is dan vaak iets in de trant van:
- een paar jaar ouder
- een vriendin
- verschrikkelijk populair
En ja dat brengt tegenopkijken tegen de persoon met zich mee. Ik zeg dan ook nooit dat ik de persoon leuk vind, maar wacht gewoon totdat ik niet meer verliefd ben.

Even over wat je zei dat het evt te maken kan hebben met je psychologische probleempjes. Ik denk zeker dat dat kan (heb er zelf ook wel last van ben vroeger gepest doordat ik iemand leuk vond en ervoor uitkwam) en ik merk ook dat ik altijd denk zovan die is te goed voor mij (of angst dat het weer zou gebeuren). En ik heb dus zelf ook neit echt een idee hoe je dat aan kan pakken (je kan natuurlijk met een psycholoog gaan praten om je problemen aan te pakken) En bedenk geen mens is beter dan de ander. Je bent zoals je bent en als mensen dat niet willen accepteren (of leuk vinden) dan maar niet.

Ik moet eerst iemand goed kennen voordat ik weet dat het wat kan worden, maar daar heb ik nu geen last van :)

Ik had het wel bij mijn vriend, voordat ik iets met hem had, had ik echt zoiets van: hij vindt mij noooit leuk. Hij is veelste leuk voor mij:p.
Maar nu ik iest met m heb heb ik daar geen last meer van:)

Heb ik ook hoor, en ik denk dat eigenlijk iedereen dat wel heeft als 'ie verliefd is.

Ik voel me ook te dom/lelijk/klein/groot/dik/dun/druk/rustig/rond/plat/verlegen/gemeen zodra ik verliefd word.

Je zegt in het kort wat ik voel.
Heb het nu ook heel erg. De jongen die ik echt heel leuk vind is als het ware iemand geworden, die ik zou wilen zijn. :o
Ik ken werkelijk niemand die er zo leuk uitziet, ook geen modellen/ vips etc.. en dan is hij ook nog slim, aardig, juiste kleding bla bla.
Gewoon kenmerken van erg verliefd zijn denk ik.

Maar het is zo moeilijk omdat hij perfect is. Als hij iets tegen mij zegt, of juist niet, bepaalt dat mijn humeur en gedrag voor de komende tijd.
Zelfs al heb ik wel een keer contact met hem op een dag (zoals vandaag) en ik kom thuis en kijk in de spiegel, schaam ik me dood dat hij mij zo gezien heeft. Dan snap ik wel waarom hij mij niet eens ziet staan.
Bovendien raak je dan ook zo gefocust op je eigen gedrag, dat je elk woord gaat voorbereiden en daar dan achteraf toch weer spijt van hebt enzo.

Of het een psychologisch probleem is weet ik niet. Natuurlijk heeft het veel met zelfvertrouwen te maken. Maar dat is sowieso niet mijn sterkste kant.
Maar zodra het op andere gebieden ook niet zo goed gaat, school/ouders/vrienden/sport, wordt alles nog veel erger.
Dan voel ik mezelf echt het stomste wezen dat op aarde rondloopt... en daar tegenover staat hij dan.
En hij is perfect.

Oh, ik heb dat zo erg. Als ik echt heel erg verliefd ben op iemand dan aanbid ik haar echt. Niet letterlijk, ik laat het niet merken, maar stiekem geloof ik dat zij de verpersoonlijking is van alles waar ik ooit naar ben op zoek geweest en dat niemand aan haar kan tippen. Maar ik denk dat dat wel typisch verliefdheid is. :)

Ik heb me nooit goed genoeg gevonden voor iemand (y)

Maarja je bent dus blijkbaar niet de enige :)

blijkbaar...

maarja.. als anderen dat hebben ga je denken dat ook bij jou hebben... en dan voel ik me zelf al snel arrogant... eugh...

Altijd wanneer je het een persoon verteld snappen ze er niets van, is het zo iets van:"Hu? ik?" en dan schieten ze nog wel eens in de lach.. : /

Mja...rottig is dat :( Ik denk altijd dat ik heel erg m'n best moet doen om haar te behouden, terwijl dat dus eigenlijk averechts werkt. Dan vindt ze het juist irritant dat ik haar zo op een voetstuk plaats, terwijl het in mijn ogen nog niet eens een voldoende hoog voetstuk is.

Gewoon wachten op een vreindinnetje.. die geven je meestal wat extra zelfvertrouwen.

Heb ik ook wel.. athans, ik beschouw 'm dan niet als "hoger" ofzo, niet dat ik tegen 'm opkijk.
Maar ik zie weleens jongens dat ik denk "wow" en daar praat ik dan mee en ze zijn heel aardig.. en hebben een prachtige uitstraling.

Stiekem zal ik dan wel hopen dat hij me leuk vindt of gaat vinden, maar ik denk dan: hij zal zooooooooveel meisjes kunnen krijgen, waarom zou hij dan voor mij kiezen?

mijn mening is nog altijd dat verliefdheid bestaat uit het feit dat jij iemand ' aanbid'. Tuurlijk zie je de ander voor iets hogers aan! Als je hem/haar als gelijke of minderwaardige zou zien, dan is het geen verliefdheid. Bij verliefdheid hoort onzekerheid, de spanning van afwijzing etc. en dat wordt gecreerd omdat jij iemand als ' meer' beschouwd